Και ναι, ίσως έρθουν δύσκολες ώρες στη ζωή σου και πολλές φορές η μουντάδα κι η συννεφιά θα σκεπάσουν – απ’ άκρη σ’ άκρη – το δικό σου τον κόσμο. Όμως, μη δειλιάσεις λεπτό.
Ακόμα κι αν σου πουν πολλά κοντινά και όχι μόνο πρόσωπα πως όλα τέλειωσαν γι’ αυτά που προσμένεις, μη σταματήσεις να θες – διαρκώς – ν’ αλλάξεις όλα εκείνα που δεν ήταν γραμμένα για σένα και κάποιοι άλλοι όρισαν και αποφάσισαν χωρίς εσένα.
Η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες (μην το ξεχνάς) και ο δρόμος συχνά είναι μακρύς για όσα ωραία επιθυμείς να φτάσουν και να γνωρίσουν την επιτυχία. Γι’ αυτό μην πικραίνεσαι και μην πέφτεις σε μεγάλη θλίψη, με τη σκέψη ότι δεν θα γίνουν πράξη τα ποθούμενα σου.
Σίγουρα, θα τύχουν ασχήμιες πολλές και θα γνωρίσεις ή θα βιώσεις άδικες καταστάσεις… όμως κράτησε αλώβητη την ελπίδα πως είδηση καλή και χαρμόσυνη δεν θα αργήσεις να ακούσεις στην πόρτα.
Κι αν ορισμένοι ικανοί στην πειθώ – με δόλιο τρόπο – σε οδηγήσουν σε πλάνη, εσύ και πάλι μη χάνεις το θάρρος. Ακούραστα να δίνεις ορμή σε κάθε κρυφό σου – αθώο όνειρο και σε κάθε έντιμο στόχο και σκοπό. Αν τύχει υποσχέσεις να λάβεις για μπεις σε υπέρλαμπρους κόσμους αρκεί να αρνηθείς αυτά που πιστεύεις, μην το κάνεις. Αν ντύμα εξουσίας σου προσφέρουν – απλόχερα – με αντάλλαγμα την υποταγή στου καιρού το χατίρι, ικέτης μη γίνεις σε δήθεν «Σωτήρες» που ζητούν το καλό σου.
Σαν έρθουν βράδια που αργεί το ξημέρωμα και το δάκρυ σαν φωτιά κυλά απ’ τα μάτια, τότε στην Παναγιά να μιλάς κι εκείνη τη λύση θα φέρει σε σένα κοντά, αρκεί να πιστέψεις στη μόνη αλήθεια. Αυτήν που ηρεμεί την ψυχή και ομορφαίνει το σώμα.
Στις ώρες τις «μαύρες» που ο φόβος σαν θηρίο κυκλώνει λυσσαλέα τη σάρκα ως άλλος «αφέντης μονάρχης», μη δειλιάσεις να υψώσεις τα «όπλα» του ήθους και σε μάχες αξίας να μπεις και να δώσεις μεγάλο αγώνα. Τι κι αν ακούς «ουρλιαχτά» και φωνές που διακαώς ζητούν και προστάζουν το γυρισμό σου, με βήμα γενναίο προχώρα μπροστά… με στόχο να γράψεις πιτήδεια το ριζικό σου.
Στη διαδρομή ίσως ανταμώσεις υψωμένα βουνά που έμειναν απάτητα για καιρό και αμέτρητα εμπόδια, όμως στιγμή μη σκεφτείς ν’ αλλάξεις την κατεύθυνση σου. Αναζήτησε τις κρυμμένες πηγές που αναβλύζουν της «νιότης νερό» και προσπάθησε λίγες σταγόνες να στάξεις στα δικά σου τα χείλη.
Μη σταματάς κουράγιο να βρίσκεις σε άξιο έργο και να σκέφτεσαι πως αργεί η ζωή, μα ανταμείβει (με δώρα ουσίας) αυτούς που τραβούν το κουπί και μάλιστα σε κύμα φουρτούνας. Κι αν πέσεις λοιπόν, προσπάθησε όρθιος να σταθείς και πάλι… πατώντας γερά στα δυο σου τα πόδια και κάθε μέρα μη λησμονάς να γεννιέσαι ξανά και ξανά.
Να θυμάσαι πως μετά την καταιγίδα σηκώνεται περήφανο και χαρούμενο το ουράνιο τόξο και μετά τη Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση. Μην το ξεχνά αυτό! Να φροντίσεις να γίνεσαι φως σε κάθε σκοτάδι που ανταμώνεις μπροστά, με ευχή τη δική σου αλήθεια μονάχα αγκαλιά.
Κι όπως γράφει ο μεγάλος στοχαστής και συγγραφέας-ο μεγάλος κρητικός Νίκος Καζαντζάκης: «Απαντάμε στο σκοτάδι με φως, στη θλίψη με γέλιο, σε κάθε είδους σκλαβιά με ελευθερία».