Αν το καλοσκεφτείς, όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δική τους ημερομηνία (πέραν των γενεθλίων τους). Μια ημερομηνία ορόσημο για τους ίδιους, που την μνημονεύουν και την τιμούν όσα χρόνια κι αν περάσουν. Καταγράφεται σε αυτήν κάποιο σημαντικό γεγονός που τους ακολουθεί για όλη τους τη ζωή.
Έτσι, ορισμένοι γιορτάζουν εκείνη τη μέρα λόγω του χαρμόσυνου του πράγματος και άλλοι μπορεί να λυπούνται λόγω πένθιμης κατάστασης. Ο ένας χαίρεται αυτή την ημερομηνία γιατί πήρε το πτυχίο του, γιατί ξεκίνησε την πρώτη του δουλειά, γιατί γνώρισε τον έρωτα της ζωής του, γιατί ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου, γιατί γεννήθηκε το παιδί του… ενώ ο άλλος βρίσκεται υπό στενάχωρη διάθεση και κατηφής για ένα φευγιό που σημειώθηκε αυτή τη μέρα, για έναν χωρισμό που τον σημάδεψε ή για την άσχημη είδηση που έλαβε γνώση σε θέμα υγείας ή οτιδήποτε άλλο.
Όπως και να έχει η συγκεκριμένη ημερομηνία αφήνει το στίγμα της και πυροδοτεί συναισθήματα που σε κινητοποιούν είτε με τον έναν τρόπο είτε με τον άλλο. Και φέρνεις στη μνήμη και το νου στιγμές από εκείνη τη μέρα που σε συγκλόνισε. Την επιτυχία που βίωσες ή την αξεπέραστη ευτυχία που ένιωσες, αλλά και την απέραντη θλίψη και τον πόνο από τον αγαπημένο σου που χάθηκε ή το δυσάρεστο συμβάν που σε αναστάτωσε.
Πραγματικά, αυτή τη μέρα δεν την ξεχνάς γιατί έγραψε στο μέσα σου στην κυριολεξία. Σε γέμισε μνήμες και συναισθήματα… και άλλοτε σε κάνει να γελάς από χαρά και άλλοτε να δακρύζεις από στεναχώρια. Η συγκινησιακή φόρτιση εκείνης της μέρας είναι έκδηλη, αλλά προσδοκάς και επιθυμείς να την περάσεις αυτή τη μέρα και να τη ζήσεις, είτε φέρνοντας στο νου τα ευχάριστα είτε αναπολώντας όσα χάθηκαν.
Προσωπικά, η ημερομηνία σταθμός στη δική μου πορεία ζωής είναι η 17η Απριλίου, χωρίς να μπω σε άλλες λεπτομέρειες. Εκείνη τη μέρα θα θυμάμαι και θα τιμώ μέχρι να ασπρίσουν τα μαλλιά μου και μέχρι να γεράσει το σώμα. Και λέω μέχρι να γεράσει το σώμα, γιατί μέσα από το αντάμωμα με εκείνη την ημερομηνία η ψυχή θα αναγεννιέται διαρκώς. Πάντα θα επιστρέφω σε αυτή τη μέρα και πάντα θα ζω γι’ αυτή τη μέρα (όπου κι αν βρίσκομαι και ότι κι αν κάνω).
Οι μνήμες από την ημερομηνία του καθενός τον δυναμώνουν, ανεξαρτήτως περιεχομένου ή αιτιολογίας και όσο κι αν ακούγεται παράξενο. Αν το περιστατικό που βίωσε ήταν ευχάριστο, λαμβάνει θάρρος και πλημμυρίζει από αισιοδοξία και ικανοποίηση, κοιτάζοντας το μέλλον με την ανάγνωση ενός ελπιδοφόρου μηνύματος. Αν το περιστατικό ήταν στενάχωρο και δυσάρεστο, τότε πάλι θα λάβει κουράγιο και θα γεμίσετε από πείσμα για να συνεχίσει, για να αντέξει, να σταθεί όρθιος και να αναστηθεί μέσα από τις στάχτες του. Γιατί το οφείλει στον εαυτό του, αλλά και στο πρόσωπο που τυχόν χάθηκε.
Αγαπητοί μου φίλοι, φυλάξτε καλά στο «συρτάρι» της ψυχής και στα «κιτάπια» του νου αυτή σας την ημερομηνία. Είναι κάτι δικό σας και αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού και της ζωής σας. Δεν είναι σε θέση να σας κρίνει κανείς γι’ αυτή σας την ημερομηνία και πολύ περισσότερο για όσα νιώθετε γι’ αυτή την ημερομηνία. Η μόνη λέξη που μου έρχεται στη σκέψη ώστε να περιγράφει τη μάζωξη συναισθημάτων από το βίωμα του καθενός σε ότι αφορά τη μέρα του αυτή, είναι το «Μου λείπεις!». Μου λείπει αυτό που έζησα, μου λείπουν οι στιγμές που έζησα… αλλά μου λείπουν και αυτά που δεν έζησα ή όσα δεν πρόλαβα να ζήσω.