Και ναι, δύσκολη η εξίσωση να θες να προλάβεις το χρόνο και να κάνεις τα πράγματα εκείνα που επιθυμείς. Πολλά και διάφορα! Αναπόφευκτα, κάποια θα μείνουν πίσω και απραγματοποίητα στο σκονισμένο συρτάρι της λησμονιάς και της νοσταλγίας, που κι αυτό από τα πολλά ανοίγματα και τα μέσα έξω θα αρχίσει να κολλάει και να μαγκώνει.
Η λύση δεν είναι να σε πιάνει πανικός για τα ποθούμενα και όσα πήρες στο κατόπι με το κυνηγητό σου, κι έτσι να καταφεύγεις σε σπασμωδικές κινήσεις που δεν σου φέρνουν κανένα όφελος και κέρδος. Απλά, προσπάθησε να είσαι σωστός και ακριβής στην ώρα σου. Γιατί αν παρεκκλίνεις χρονικά και αργοπορήσεις τότε πάει το έχασες το τρένο, θα μείνεις πίσω στο σταθμό με τις βαλίτσες και τις αποσκευές παραμάσχαλα να ζητάς εξηγήσεις κι από πάνω για το τι έφταιξε και τι συνετέλεσε στη χαμένη επιβίβαση και τη ματαίωση του ταξιδιού σου.
Μάθε λοιπόν να είσαι σωστός στην ώρα σου και όχι καθυστερημένος, εκεί είναι το κλειδί αν πραγματικά επιθυμείς να ταξιδέψεις σε νέα μέρη και να γνωρίσεις καινούρια πατρίδα. Δηλαδή, να μην αργείς.
Μην αργείς να ερωτευτείς – να αφεθείς σε αυτό το συνονθύλευμα συναισθημάτων. Να βρεις το θάρρος να ομολογήσεις όλα αυτά που νιώθεις και απευθείας στο πρόσωπο εκείνο για το οποίο τα νιώθεις. Μπορεί να πετύχεις το αποτέλεσμα που ζητάς, μπορεί όμως και η έκβαση να είναι διαφορετική απ’ ότι περίμενες. Χαμένος όμως δεν θα είσαι για κανέναν λόγο. Ίσα ίσα θα εξιλεωθείς και θα λυτρωθείς. Μετά από αυτό, θα είσαι βρε παιδί μου κάπως πιο ανάλαφρος.
Μην αργείς να ζητήσεις τις συγγνώμες σου ή να μοιράσεις τα συγχωρέματα σου. Η άφεση είτε τη λάβεις εσύ από άλλους είτε τη δώσεις σε άλλους είναι κάτι το σημαντικό και υπέρτατο. Σε σημείο τέτοιο που η ψυχή σου ολόκληρη θα φτερουγίζει ένα πράγμα, σαν πτηνό πετούμενο στα ουράνια.
Μην αργείς να χαρίσεις τις αγκαλιές και τα φιλιά σου. Να σταθείς τυχερός να νιώσεις και να λάβεις την ευεργεσία από το δόσιμο αυτό το ξεχωριστό και να γίνεις συμμέτοχος και κοινωνός μιας νέας για σένα και πρωτόγνωρης αμοιβαιότητας και εγκαρδιότητας.
Μην αργήσεις να πας τον περίπατο στο βουνό και τη θάλασσα. Να πλησιάσεις και να αγγίξεις την αδάμαστη ελευθερία και η δύναμη της φύσης να γεμίσει με θαρραλέα πνοή κάθε αναπνευστική οδό σου που γυρεύει το πολύτιμο οξυγόνο. Ο καθαρός αέρας να δώσει ορμή καθαρή στα όνειρα και τις πεθυμιές σου.
Μην αργείς να πραγματοποιήσεις την έξοδο για καφέ που λαχταρούσες. Να νιώσεις όμορφα και να κάνεις κάτι για σένα. Να αφιερώσεις λίγο χρόνο από το χρόνο σου για την ικανοποίηση της απόλαυσης που ξεκινά ως εξωτερική και καταλήγει εσωτερική.
Μην αργείς να ξεχωρίσεις τα λάθη σου και τα σωστά σου, την αλήθεια από το ψέμα. Ένα ξεδιάλεγμα σε σημαντικά και λιγότερο σημαντικά, σε χρήσιμα και μη χρήσιμα. Θα σε βοηθήσει ώστε να προχωρήσεις μπροστά και αναγεννημένος.
Και στην τελική, μην αργείς να ζήσεις όλα αυτά που δεν έζησες μέχρι τώρα. Οι μέρες περνούν, τα χρόνια μεγαλώνουν, οι δυνάμεις λιγοστεύουν και το θάρρος σε εγκαταλείπει μονάχο και έρμαιο των δικών σου επιλογών και αποφάσεων. Να θυμάσαι ότι δεύτερη ζωή δεν έχει, γι’ αυτό κάνε ότι είναι να κάνεις χωρίς πολλές αναλύσεις και μακρόσυρτες σκέψεις.
Μην αργείς λοιπόν, το χρωστάς σε εσένα τον ίδιο, στη δική σου παρουσία και οντότητα. Αν αργήσεις στο σήμερα τότε μην περιμένεις σημαιοστολισμένος για το αύριο. Δεν πρόκειται να φτάσει ή να το φτάσεις, γιατί απλά η ώρα σου δεν ταίριαξε με το ρολόι του χρόνου και στάθηκε αδύνατο να συγχρονιστεί με του καιρού τις ανάγκες και το χατίρι.