Και ναι βρε φίλε μου, μη σπαταλάς χρόνο περίσσιο και λογισμούς για το αν έκανες και που έκανες λάθος ή να διστάζεις να ενεργείς υπό το φόβο να μην κάνεις κάποιο λάθος. Αλήθεια, που θα σε οδηγήσει αυτό και σε ποια δύσβατα μονοπάτια και μάλιστα με δυσκολία επιστροφής.
Βεβαίως και είναι θετικότατο να υπάρχει η αναγνώριση και κατανόηση των λαθών ως κομμάτι αυτογνωσίας, όμως η εμμονική προσκόλληση στη σκέψη ότι κάθε πράξη μπορεί και ίσως να είναι λανθασμένη… και όχι μόνο προτού πράξεις αλλά και αφού πράξεις… δυσχεραίνει τα πράγματα και συμβάλλει σε μια αρνητική αλληλουχία στα πεδία της καθημερινότητας και της απορρέουσας αλληλεπίδρασης και συναναστροφής.
Το γεγονός μη κάνεις το ένα ή μη κάνεις το άλλο, με τη σκέψη και το φόβο και υπό τη σκιά της λανθασμένης πρακτικής και ενέργειας θα σε περιορίσει σ’ ένα μοτίβο κοινωνικής και ατομικής απομόνωσης και ατολμίας και, επιπλέον, θα σε εγκλωβίσει σε έναν κυκεώνα αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων με προεξάρχοντα στοιχεία τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και την έλλειψη αυτοπεποίθησης.
Έτσι φτάνεις σε σημείο να έρχεσαι αντιμέτωπος με τεράστιες δυσκολίες και προβλήματα στο εργασιακό περιβάλλον και την άσκηση των εργασιακών υποχρεώσεων, αλλά και στη σύναψη υγιών προσωπικών σχέσεων και ατομικής ολοκλήρωσης.
Σκέψου ότι κανείς δεν είναι και δεν γεννήθηκε αλάνθαστος και μη το παίρνεις κατάκαρδα και προσωπικά αν κάνεις και κάποιο λαθάκι. Δεν γίνεται στη ζωή όλα να είναι τέλεια και ολόσωστα και αυτό αφορά νομοτελειακούς κανόνες. Και λάθος θα κάνεις και ίσως στεναχωρηθείς από αυτό, αλλά είναι μέσα στο πρόγραμμα. Θα καταλάβεις που έφταιξες και ευθύνεσαι και θα το διορθώσεις την επόμενη φορά και προσπάθεια. Μην επιλέγεις τη στασιμότητα και ακόμα χειρότερα την αδράνεια. Αυτό θα είναι το χειρότερο λάθος.
«Δε γίνεται η ζωή να προχωρά… και εσύ να λείπεις!», όπως αναφέρουν για διαφορετική περίπτωση οι στίχοι του μεγάλου ποιητή Γιάννη Ρίτσου. Ο χρόνος κυλά, η κάθε κατάσταση εξελίσσεται και η ίδια η ζωή συνεχίζει να ζει… πότε όμορφη και χαρούμενη, πότε μουντή και συννεφιασμένη… αλλά δεν σταματά να ζει. Μη μένεις λοιπόν κλεισμένος στο «καβούκι» σου και κινήσου ή πορεύσου με τα λάθη σου και τα σωστά σου. Δικά σου είναι και τα δύο και κοίταξε να το αποδεχτείς ώστε να πας παρακάτω και παραπέρα και πιο μπροστά βρε παιδί μου.
Καταλήγοντας, άσε τον εαυτό σου ελεύθερο να ενεργήσει και να λάβει αποφάσεις και πρωτοβουλίες και φρόντισε να ξεφύγεις από τις «μαύρες» σκέψεις και την πίεση που σου ασκούν ολοσχερώς. Να θυμάσαι πρώτον ότι είσαι άνθρωπος και δεύτερον ότι πολλές φορές από το λάθος δρόμο μαθαίνεις το σωστό. Κι όπως αναφέρει το απόφθεγμα του γνωστού Αμερικανού συγγραφέα και φιλόσοφου Έλμπερτ Χάμπαρντ: «Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις στη ζωή, είναι να φοβάσαι διαρκώς μήπως κάνεις κάποιο λάθος».
Καλή διαδρομή λοιπόν.