Κι εκεί που σε πιάνει ο μεγάλος οίστρος και θες να μιλήσεις ανοιχτά και να πεις την άποψη σου για ό,τι πιστεύεις και θες να βγει προς τα έξω, σου λένε οι άλλοι μη μιλάς και μη λες το παραμικρό, ακόμα κι αν αφορά την προσωπική σου γνώμη και πεποίθηση βρε αδερφέ.
Μη μιλάς στο Διευθυντή ή τον Προϊστάμενο σου στην εργασία και τα παράπονα που έχεις γι’ αυτόν και για τη συμπεριφορά του που νιώθεις ότι σε αδικεί ή σε υποτιμά ή άλλοτε κρίνεις ότι αυθαιρετεί φορτώνοντας σε με εργασιακά βάρη εκτός των δικών σου καθηκόντων. Σου λένε, θα σε βάλει στη «μπούκα», δηλαδή στο στόχαστρο και μετά δεν γλιτώνεις.
Μη μιλάς στον σύντροφο σου, για ό,τι θεωρείς ότι σε ενοχλεί ή σε πληγώνει στη σχέση σας και σε κάνει να ασφυκτιάς και να πιέζεσαι ποικιλοτρόπως. Σου λένε, θα χαλάσει το κλίμα της σχέσης σας και επιπλέον ίσως φανεί ότι βγάζεις γκρίνια και μουρμούρα.
Μη μιλάς στο φίλο σου, για συνήθειες και συμπεριφορές που νιώθεις ότι σε προσβάλλουν και δεν εμφανίζουν τον απαιτούμενο σεβασμό. Σου λένε, τόσα χρόνια φίλοι, θα στο κρατάει μανιάτικο μετά και μπορεί να πει ότι τον ζηλεύεις κιόλας ή ότι εσύ τον προσβάλλεις με τα λεγόμενα σου ή ότι έγινες παράξενος.
Μη μιλάς για τα συναισθήματα σου και το θαυμασμό σου σε κάποιο πρόσωπο ή μια κοπέλα και τις ειλικρινές προθέσεις σου και τη στάση σου. Σου λένε, θα το πάρει πάνω της ή θα σε κοροϊδεύει ή παίζει και το ενδεχόμενο να σε χαρακτηρίσει ως μαλθακό.
Μη μιλάς για τα στραβά που συναντάς στις δημόσιες υπηρεσίες και τη δυσαρέσκεια σου για την καθυστέρηση ή την χαμηλού τύπου εξυπηρέτηση που έλαβες ή τον τρόπο που σε αντιμετώπισαν. Σου λένε, έτσι είναι στο δημόσιο, τώρα θα το αλλάξεις με τις αντιρρήσεις σου και τις ενστάσεις σου. Άμα γίνεις Πρωθυπουργός, τότε κάντο διαφορετικά και όπως κρίνεις, τώρα ξέχνα το.
Μη μιλάς για όσα επικρατούν στην κοινωνική πραγματικότητα και για την αντίληψη σου για οποιαδήποτε συνθήκη κοινωνικής αδικίας ή ανισονομίας Σου λένε, εσύ θα σώσεις την κοινωνία και τη χώρα παριστάνοντας το γενναίο και τον επαναστάτη. Μην είσαι τόσο ρομαντικός και αφελής, δεν αλλάζει το σύστημα. Άσε που θα σε «σταμπάρουν» και θα σε βάλλουν στη μαύρη λίστα και μετά θα τους βρίσκεις μπροστά σου σε ό,τι κάνεις.
Και σκέφτομαι αγαπητοί μου φίλοι, μα καλά χρειάζεται να δίνει κανείς βάση σε τόσο αναχρονιστικές απόψεις που διασπείρουν τον εκφοβισμό και την ατολμία. Αυτό που προέχει είναι να διαθέτει κάποιος το θάρρος της γνώμης του και να είναι σε θέση να βγει μπροστά και να την υποστηρίξει με κάθε νόμιμο και ορθό τρόπο. Και δεν το κατάλαβα, γιατί να κάνει πίσω και να οπισθοχωρήσει στην αδικία, την προσβολή, την εκμετάλλευση ή την υποτίμηση. Να ορθώσει το ανάστημα του απέναντι στον οποιοδήποτε και σε οτιδήποτε! Απέναντι σε όποια πράξη, ενέργεια, κατάσταση ή συμπεριφορά από τις οποίες πλήττεται η προσωπικότητα του, καταπιέζεται ο ίδιος ή περιορίζονται τα δικαιώματα του.
Έτσι είναι φίλοι μου, γι’ αυτό μην ακούτε τους διάφορους τελάληδες του φόβου και της δειλίας που σας συμβουλεύουν να υπομένετε το καθετί δυσάρεστο που σας εγκλωβίζει ή σας ωθούν να γίνεται ριψάσπιδες στη μάχη για το δίκιο σας ή τρόπον τινά την προάσπιση του συναισθήματος σας. Να μάθετε ό,τι σας ενοχλεί ή δεν σας αρμόζει, όχι μόνο να το λέτε αλλά να το διατυμπανίζετε με κάθε πρόσφορο τρόπο. Μην ανεχτείτε να γίνεται θύμα κανενός και για χατίρι κανενός. Το μοναδικό χατίρι το οφείλετε στον εαυτό σας, στα πιστεύω και τις ανάγκες σας για αλλαγή στα κακώς κείμενα, είτε αφορούν εργασιακές σχέσεις, είτε προσωπικές ή φιλικές συναναστροφές, είτε τις αναφορές σας ως μέλος μιας κοινωνίας και ως πολίτης ενός κράτους.
Κι όπως γράφει ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Τάσος Λειβαδίτης: «Κάποτε θα μας πνίξουν τόσα ανείπωτα λόγια». Μιλήστε λοιπόν φίλοι μου, προτού να είναι αργά για σας ή για κάποιους άλλους, προτού ο φόβος γίνει βραχνάς στο λαιμό, προτού ηχήσει το οποιοδήποτε σιωπητήριο και προτού η ελευθερία από κάθε λογής καταπίεση γίνει ανάγκη και ζητούμενο της καθημερινής ζωής.
