Συγκλονισμένη η Κρήτη και όλη η Ελλάδα παρακολουθεί αυτές τις μέρες τις εξελίξεις και τα σημεία της αιματηρής συμπλοκής που σημειώθηκε σε χωριό του Ηρακλείου… με το θρήνο, τον πόνο, την οργή αλλά και το φόβο για τυχόν επακόλουθα και συνέχεια του δράματος να κυριαρχούν. Μάλιστα, αν έκλεισε ή όχι ο κύκλος του αίματος δεν είναι σε θέση να το γνωρίζει κανείς.
Σίγουρα, χρειάζονται πέρα από αναλύσεις και λόγια να υπάρξουν πράξεις, παρεμβάσεις και τομές σε βάθος που να αφορούν το εν λόγω φαινόμενο στο γενικότερο χαρακτήρα του. Μην περιμένουμε ότι η κατάσταση θα αλλάξει από τη μία μέρα στην άλλη. Εδώ, απαιτείται έργο σε σταθερή και μακροχρόνια βάση, ώστε να φτάσουμε να δούμε αποτελέσματα μετά από αρκετά χρόνια. Και δεν είναι μόνο η ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων σε περιοχές υψηλού κινδύνου, όσο η εμβάθυνση σε θέματα παιδείας, νοοτροπίας, συμπεριφοράς, αντίληψης, συνύπαρξης και εμπέδωση του σεβασμού της ανθρώπινης προσωπικότητας, της αναγνώρισης της ανθρώπινης αξίας και εν τέλει της εκτίμησης της ίδιας της ανθρώπινης ζωής.
Κατ’ επιλογήν, στο παρόν κείμενο δεν θα γίνει ανάλυση του θέματος, βασισμένης σε επιστημονικές ρήσεις και δεδομένα, αλλά προκρίνεται η προσέγγιση του φαινομένου και η εξέταση πτυχών του με τον απλοϊκό καθημερινό τρόπο και με την οπτική της κρητικής μας παράδοσης. Έτσι λοιπόν καταγράφονται σημεία με κρίσιμα κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά αλλά με διαφορετική προβολή και εγγύτητα.
Κάθε ζωή που χάνεται
από αυτοδικία
γεννά αμέτρητα γιατί
θλίψη και αδικία
Κάθε ζωή που χάνεται
μ’ ανθρώπινη ευθύνη
σκορπά το φόβο την οργή
και τη βαθιά οδύνη
Η αγάπη ας γίνει λούλουδο
στης μοίρας το περβόλι
άνθρωποι να μη χάνονται
από κακίας βόλι
Η αγάπη ας γίνει οδηγός
φως μέσα στο σκοτάδι
μη πιένουν πριν την ώρα τους
άνθρωποι για τον Άδη
Στο σεβασμό στην ανθρωπιά
να δώσουν σημασία
μήπως ετσά εξαλειφθεί
κάθε οπλοχρησία
Παιδείας έργο γκρέμισμα
παλιάς νοοτροπίας
ιδανικά να υψωθούν
και αλλαγή πορείας
Η λεβεντιά του κρητικού
δεν είναι στο πιστόλι
αυτό η λύση θα βρεθεί
αν καταλάβουν όλοι
Ο άνθρωπος και η ζωή
ας πάρουνε αξία
το κάθε μίσος
να βρεθεί σε πλήρη απαξία
Είναι άδικο να κόβεται
ζωής ανθρώπου νήμα
κι ας μη θρηνήσει η Κρήτη μας
άλλης βεντέτας θύμα
Όσο τσή Κρήτης οι γενιές
στα άρματα είναι ζωσμένες
θα συνεχίσουν να πενθούν
μάνες μαυροντυμένες
Όρκο τιμής να δώσουμε
λόγο με περηφάνια
άλλα παιδιά μη βυθιστούν
στου πόνου την ορφάνια
Πολιτικοί κι ιθύνοντες
πρέπει να κάνουν κάτι
σε τέτοιες συμπεριφορές
μη ξαναβάλουν πλάτη
Σε μάχη με όπλα ειρηνικά
να πιάσουμε στασίδι
μπας ξαναγίνει η Κρήτη μας
πολιτισμού στολίδι
Απ’ άκρη σε άκρη του νησιού
να υψωθεί ένα κύμα
απ’ την ορμή του να πνίγει
κάθε βεντέτας κρίμα
Κλείνοντας, ο καθένας από το μετερίζι του ας πράξει τα δέοντα και αυτά που επιτάσσει το συνειδησιακό του καθήκον και ας αναλάβει την ατομική του ευθύνη ως μέρος και κομμάτι της συνολικής ευθύνης. Μην αφήνουμε να συνεχίζεται το κακό, η αιματοχυσία, το έγκλημα. Μην αφήνουμε σε καιρό ειρήνης μάνες να θρηνούν μαυροντυμένες και παιδιά βυθισμένα στου πόνου την ορφάνια. Μην αφήνουμε χωριά να ερημώνουν και οικογένειες να ξεσπιτώνονται ως απόρροια της έχθρας, του μίσους και του φόβου απέναντι σε όποια αντίποινα.
Ακόμα, μην επιτρέπουμε τη βία και το έγκλημα γενικότερα και να μας κινητοποιεί εντόνως και ειδικώς όταν ως απάντηση στη βία και το έγκλημα έρχεται η βία και το έγκλημα… γιατί κάτι τέτοιο παραπέμπει σε βαθύ σκοτάδι. Και αγαπητοί μου φίλοι, το φως είναι όχι απαραίτητο αλλά αναγκαίο στη ζωή μας… είναι αναγκαίο να νικήσει το εν λόγω σκοτάδι και κάθε σκοτάδι. Είμαστε μια κοινωνία ανθρώπων και οφείλουμε να προσπαθήσουμε όσο γίνεται να εκπαιδευτούμε και να μάθουμε ώστε να συνυπάρχουμε ως κοινωνία ανθρώπων. Διαφορετικά, θα οδηγηθούμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και διαιώνιση του κακού. Έχουμε επιλογές, κι αυτές οι επιλογές ας είναι διανθισμένες με στοιχεία ειρήνης, ομόνοιας, αγάπης, συμφιλίωσης, συγκατάβασης, σεβασμού.