Το πρωί πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στην Πρώην Σχολή Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. για την ασφάλεια και τη μείωση της εγκληματικότητας.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης μίλησαν αστυνομικοί που αναφέρθηκαν σε περιστατικά από τον επαγγελματικό τους βίο.
Αρχικά στο βήμα κλήθηκε η Κωνσταντίνα Κωστάκου, Αστυνόμος Β’ – Ψυχολόγος που υπηρετεί στην Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων η οποία αναφέρθηκε στο έργο της Υπηρεσίας και στις αρμοδιότητές της. Είπε μεταξύ άλλων: «Ως ψυχολόγος της Υποδιεύθυνσης συνεργάζομαι με τα πολύ έμπειρα και εξαιρετικά, πραγματικά, αφοσιωμένα στελέχη της Υπηρεσίες προκειμένου να καταφέρουμε να λάβουμε μία κατά το δυνατόν πιο άρτια κατάθεση χωρίς ωστόσο να τραυματίσουμε περαιτέρω αυτές τις ψυχές οι οποίες είναι ψυχές πολυτραυματίες όπως λέω εγώ πολλές φορές, ψυχές των δικών μας παιδιών, παιδιών τα οποία είναι θύματα-μάρτυρες σεξουαλικών αδικημάτων…»
Το λόγο στη συνέχεια πήρε από την εκπρόσωπο του Αρχηγείου, Κωνσταντία Δημογλίδου η Μάρθα Κίτσιου, Αστυνόμος Β’ που υπηρετεί ως Υποδιοικήτρια στο Τμήμα Τροχαίας Χανίων και περιέγραψε ένα περιστατικό στο οποίο βρέθηκε τυχαία μέσα στο καλοκαίρι στην Κρήτη και την προσπάθεια που κατέβαλε ώστε να σώσει τη ζωή ενός παιδιού σε παραλία. «Αν με ρωτάτε αν έκανα κάτι σημαντικό, νομίζω ότι δεν έκανα κάτι παραπάνω από ό,τι έκανε κάθε συνάδελφός μου που θα βρισκόταν μπροστά σε κίνδυνο ζωής ενός συνανθρώπου, πολλώ δε μάλλον ενός παιδιού».
Δείτε το βίντεο, από το 6:20:
Στη συνέχεια μίλησε ο Ανθυπαστυνόμος της ΟΠΚΕ Ιωάννης Παπαρέπας οποίος μαζί με του συναδέλφους του (213 και 223) βοήθησαν ανθρώπους κατά τη διάρκειας της κακοκαιρίας του περασμένου χειμώνα στην Αττική. Αναφέρθηκε σε ένα παιδάκι που βοήθησε ώστε να μεταφερθεί σε ασφαλές σημείο. «Το παιδάκι ήταν τρομαγμένο και τρομοκρατημένο καθώς αντιμετώπιζε πολύ δύσκολες συνθήκες, έσκυψα τότε δίπλα του και του είπα ότι και εγώ έχω δύο παιδάκια στην ηλικία σου και τους αρέσει πάρα πολύ να ανεβαίνουν στην πλάτη μου και να περπατάμε έτσι. Τότε το χαμόγελο που μου χάρισε ήταν αρκετό για να της ζητήσω να ανεβεί στην πλάτη μου, να με εμπιστευτεί και τελικά να περπατήσουμε μαζί δύο χιλιόμετρα στην έντονη χιονοθύελλα, να την βγάλουμε στην περιφερειακή Υμηττού όπου μας περίμενε μία ομάδα της ΟΠΚΕ με οχήματα, τη βάλαμε στα αυτοκίνητα και την οδηγήσαμε σε ασφαλές σημείο. Αυτό που μας έχει μείνει από εκείνο το βράδυ είναι ότι ούτε το κρύο, ούτε η κούρασή μας δεν στάθηκε ικανή ώστε για να μας καταβάλει γιατί εκείνο το βράδυ στην πλάτη μου κουβαλούσα το δικό μου παιδί.»
Ο Απόστολος Χρήστου Αρχιφύλακας Άμεσης Δράσης Θεσσαλονίκης περιέγραψε ένα περιστατικό που έγινε πριν από ένα χρόνο με ενδοοικογενειακή βία σε διαμέρισμα. «Μία γυναίκα ξαφνικά άρχισε να φωνάζει βοήθεια και να μπούμε μέσα. Σπάσαμε την πόρτα, εισήλθαμε εντός του διαμερίσματος και αντικρύσαμε έναν άνδρα να μαχαιρώνει στο λαιμό μία γυναίκα και ένα ανήλικο παιδί ακριβώς δίπλα τους, το οποίο ήταν με βαριά μορφή αυτισμού να βλέπει το περιστατικό. Ακινητοποιήσαμε το δράστη παρόλο που προσπαθούσε να μας μαχαιρώσει και έναν συνάδελφό μας τον πέτυχε ακριβώς στο αλεξίσφαιρο. Το περιστατικό αυτό θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μας καθώς ήταν μέρες Χριστουγέννων καιASTY λίγες ημέρες μετά επισκεφθήκαμε την οικογένεια, τη μητέρα με το παιδί, τη Μάγια με τον μικρό Γιώργη, τους προσφέραμε δώρα, γλυκά και καταλάβαμε ότι θα περάσουν ήρεμα Χριστούγεννα».
Μαζί του βρίσκονταν ο Αρχιφύλακας Χαράλαμπος Χαβενετίδης, ο Αρχιφύλακας Χρήστος Μωραΐτης και ο Αστυφύλακας Δημήτριος Παπαδόπουλος.
Ο Υπαρχιφύλακας Χρήστος Σαββαΐδης που Υπηρετεί στην Άμεση Δράση Αττικής ανέβηκε στο βήμα με πατερίτσες και νάρθηκα καθώς μαζί με τον Υπαρχιφύλακα Παναγιώτη Αναγνώστου τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια ένοπλης με συμπλοκής στου Αγίους Αναργύρους τον Ιούλιο. «Τη στιγμή της συμπλοκής ενεργήσαμε με αυτά που εκπαιδευτήκαμε πάντα για να προστατεύουμε τους πολίτες και θα μας μείνει χαραγμένο σε εμένα και στον συνάδελφό μου ότι είχαμε να κάνουμε με ένα σκληρό κακοποιό ο οποίος ενώ είχε ήδη τραυματίσει τον συνοδηγό μου, είχε πάρει κάλυψη, να καλυφθεί για μία τυχαία εμπλοκή του όπλου να την θεραπεύσει πήγε από πάνω του με σκοπό να τον τελειώσει και να τον τραυματίσει δεύτερη φορά και μετά γύρισε την κάνη του προς τα εμένα και συνέχισε να περπατάει και να με πυροβολεί… Αυτό που θα μας μείνει είναι τα σημάδια στο δικό μου σώμα και στου συναδέλφου τα οποία θα μας θυμίζουν ότι σώσαμε τις ζωές μας, βρισκόμαστε εδώ και πάνω από όλα διασφαλίσαμε την ακεραιότητα και την ασφάλεια των πολιτών».
