Μεγάλο πράγμα φίλοι μου η συντροφικότητα και θαυμαστό ως εικόνα και ουσία ζωής. Να βλέπεις δυο ανθρώπους που τρέφουν αληθινά και ειλικρινή συναισθήματα ο ένας για τον άλλον να πορεύονται μαζί – χέρι χέρι στην οποιαδήποτε διαδρομή.
Να λειτουργούν ως ένα και να αλληλοσυμπληρώνονται διατηρώντας ταυτόχρονα τη μοναδική προσωπικότητα του ο καθένας. Να γίνονται η αιτία που πυροδοτεί θετικές καταστάσεις και διαμορφώνει προϋποθέσεις εξέλιξης του κάθε συντρόφου ξεχωριστά αλλά και των δυο μαζί ως ζευγάρι.
Να καταφθάνουν οι χαρές και οι όμορφες στιγμές και να τις βιώνουν από κοινού με έναν τρόπο δικό τους, διαφορετικό και ξένο από τις όποιες τυπολατρίες και συμβατικότητες της καθημερινότητας. Κι όταν συμβεί να έρθουν οι δύσκολες ώρες και οι γκρίζες συννεφιασμένες μέρες, και πάλι να τους βρουν μαζί – ενωμένους και έτοιμους ν’ απαντήσουν στο κάθε εμπόδιο (μικρό ή μεγάλο), αντλώντας δύναμη ο ένας από τον άλλον.
Να ερωτεύονται – καθημερινά – ξανά και ξανά και να μην ντρέπονται ούτε και να αισθάνονται υπόλογοι σε κανέναν. Ο έρωτας κατ’ εμέ δεν είναι αμαρτία ούτε βλασφημία. Να αφήνονται στον έρωτα τους αυτό και να του δίνουν το ελεύθερο να τους οδηγήσει σε μονοπάτια, εικόνες και κόσμους που όμοια τους δεν συναντάς εύκολα, μονάχα σε ονειρικές περιπτώσεις.
Να είναι εκεί με διάθεση φροντίδας και ενδιαφέροντος ο ένας για τις ανάγκες του άλλου και να δείχνουν κατανόηση και συνεννόηση χωρίς να υποβιβάζεται, να προσβάλλεται ή να βρίσκεται σε θέση υποτίμησης κάποιος από τους δύο. Να μην χρειάζεται να ρωτάς αν «είσαι εδώ» γιατί θα ξέρεις ότι είναι περιττή μια τέτοια ερώτηση και προβληματισμός. Η αμοιβαιότητα θα δίνει το στίγμα της, χαρακτηρίζοντας το πλαίσιο της σχέσης και της ένωσης.
Να νοιάζονται και να μοιράζονται την ίδια εγκαρδιότητα και ο ένας να προσφέρει στον άλλο απλόχερα την αγάπη της συντροφικότητας και την ανταλλαγή όλων των συναισθημάτων που απορρέουν από εκείνη. Το σ’ αγαπώ να ακούγεται κάθε ώρα και λεπτό και με ένα μαγικό και εξαίσιο τρόπο να ανατροφοδοτεί τη σχέση και να δημιουργεί συνθήκες αναγέννησης και ανανέωσης.
Αλήθεια, υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να απλώνεις το χέρι και να γνωρίζεις ότι θα βρει ανταπόκριση με ένα άλλο χέρι που θα απλωθεί για να κρατήσει το δικό σου. Να σου κρατήσει το χέρι με ένα άγγιγμα που μπορεί να είναι τόσο ελαφρύ και απαλό αλλά στην πράξη σημαίνει ολοκληρωτικό δόσιμο και σημάδι ισχυρού συναισθηματικού δεσμού.
Κράτα μου το χέρι στη βόλτα στο κέντρο της πόλης, στον περίπατο στην καυτή αμμουδιά, στην όποια διαδρομή με φόντο το φεγγάρι. Κράτα μου το χέρι λοιπόν και πάμε όπου μας βγάλει ο δρόμος… σε ένα ταξίδι δίχως προορισμό. Κράτα μου το χέρι σήμερα, αύριο και κάθε αύριο. Γιατί όλες οι στιγμές λαμβάνουν αξία ανεκτίμητη μονάχα αν σου κρατώ το χέρι, μονάχα αν μου κρατάς το χέρι.
