Ένας μακρινός γαλαξίας φαίνεται να έχει περισσότερες από 15 συστάδες σχηματισμού αστέρων, οι οποίες του δίνουν ένα σχήμα που μοιάζει με τσαμπί σταφύλια – πολύ περισσότερες από όσες οι αστρονόμοι θεωρούσαν πιθανές σε έναν γαλαξία από το πρώιμο σύμπαν.
Ο γαλαξίας, με το παρατσούκλι «Cosmic Grapes» (Κοσμικά σταφύλια), πιστεύεται ότι σχηματίστηκε μόλις 930 εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang, αναφέρει το LiveScience.
Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) της NASA και την επίγεια συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων ALMA στη Χιλή, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τον γαλαξία μέσω μιας τεχνικής γνωστής ως βαρυτική εστίαση, στην οποία ένας γαλαξίας στο προσκήνιο – στην περίπτωση αυτή, το σμήνος γαλαξιών γνωστό ως RXCJ0600-2007 – λειτουργεί ως μεγεθυντικός φακός για πιο απομακρυσμένα αντικείμενα.
Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Nature Astronomy.«Χάρη σε αυτή την ισχυρή φυσική μεγέθυνση, σε συνδυασμό με παρατηρήσεις από μερικά από τα πιο προηγμένα τηλεσκόπια στον κόσμο, είχαμε μια μοναδική ευκαιρία να μελετήσουμε την εσωτερική δομή ενός μακρινού γαλαξία με πρωτοφανή ευαισθησία και ανάλυση», δήλωσε ο κύριος συγγραφέας της μελέτης, Seiji Fujimoto από το Παρατηρητήριο ΜακΝτόναλντ του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν.
Εικόνες στο εγγύς υπέρυθρο από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb που απεικονίζουν το σμήνος γαλαξιών RXCJ0600-2007, το οποίο προκαλεί ένα ισχυρό φαινόμενο βαρυτικής ειστίασης. Επάνω αριστερά, σε μεγέθυνση, ο γαλαξίας «Κοσμικά σταφύλια»
NASA/ESA/CSA/Fujimoto et al
Οι ερευνητές συγκέντρωσαν περισσότερες από 100 ώρες παρατηρήσεων με τηλεσκόπιο για να μελετήσουν τον αρχέγονο γαλαξία «Κοσμικά σταφύλια». Προηγούμενες εικόνες του από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble υποδείκνυαν έναν ομαλό, περιστρεφόμενο δίσκο, αλλά η ισχυρή ανάλυση των JWST και ALMA αποκάλυψε κάτι πιο ενδιαφέρον – την πιο λεπτομερή μέχρι τώρα εικόνα της εσωτερικής δομής του γαλαξία και των τεράστιων συστάδων πυκνού αερίου όπου δημιουργούνται αστέρια.
Η ανακάλυψη αναδιαμορφώνει την κατανόησή μας για την ανάπτυξη των πρώιμων γαλαξιών, αποκαλύπτοντας την πρώτη σαφή σύνδεση μεταξύ των μικρών εσωτερικών δομών ενός γαλαξία – στην περίπτωση αυτή, των τεράστιων συστάδων σχηματισμού αστέρων – και της συνολικής περιστροφής του, και υποδηλώνοντας ότι πολλοί γαλαξίες που φαίνονται ομαλοί και έχουν παρατηρηθεί στο παρελθόν μπορεί στην πραγματικότητα να είναι γεμάτοι με παρόμοιες κρυμμένες συστάδες.
