Άστραψε και βρόντηξε κυριολεκτικά ο Κώστας Καραμανλής στην επετειακή εκδήλωση για τα 15 χρόνια από την έκδοση της εφημερίδας «Δημοκρατία» και με θέμα την «κρίση της Δημοκρατίας σήμερα». με μία ομιλία η οποία περιείχε πραγματικούς και απανωτούς κεραυνούς για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και για τη διακυβέρνηση του «επιτελικού κράτους».
Κεραυνοί, οι οποίοι είχαν μόνο ως αφετηρία την εξαιρετικά έντονη κριτική που είχε, τον περασμένο Οκτώβριο διατυπώσει στην Παλιά Βουλή, ο πρώην πρωθυπουργός για το πολύ σοβαρό ζήτημα της κρίσης των θεσμών και που τώρα έμπαιναν αναλυτικά και σε βάθος σε ένα – ένα τα χαρακτηριστικά αυτής της κρίσης, με την κριτική του κ. Καραμανλή να κορυφώνεται με την επαναφορά στη δημόσια ατζέντα του σκανδάλου των υποκλοπών, που όπως κατήγγειλε δεν διερευνήθηκε πειστικά, αλλά και της απαξίωσης του κοινοβουλίου, μεταξύ άλλων και μέσω εξεταστικών επιτροπών που λειτουργούν «προσχηματικά ή παρελκυστικά».
Σημειώνεται ότι ο Κώστας Καραμανλής ήταν εκείνος που ήδη, από το ξέσπασμα του σκανδάλου των υποκλοπών και συγκεκριμένα από τις 31 Αυγούστου 2022, είχε από τα Ανώγεια της Κρήτης απορρίψει συνολικά το αφήγημα του Κυρ. Μητσοτάκη για την υπόθεση αυτή (η οποία και σηματοδότησε για πρώτη φορά το βαθύ ρήγμα του πρώην πρωθυπουργού με τον νυν πρωθυπουργό) και τώρα επανήλθε στο σοβαρό αυτό ζήτημα, το οποίο ενέταξε στις υποθέσεις που κλονίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στη Δικαιοσύνη.
Σκιά αμφισβήτησης της Δικαιοσύνης
Ειδικότερα, ο κ. Καραμανλής, αφού σημείωσε ότι «η πίστη στην ανεξάρτητη και αδέκαστη Δικαιοσύνη είναι μείζων προϋπόθεση για την λειτουργία της Δημοκρατίας», τόνισε ότι «τα τελευταία χρόνια έχει απλωθεί μια σκιά σε πολλές Ευρωπαϊκές κοινωνίες. Μια σκιά αμφισβήτησης, μια αίσθηση μεροληψίας υπέρ των ισχυρών, μια αντίληψη ότι και η Δικαιοσύνη δέχεται πιέσεις, επηρεασμό, απόπειρα χειραγώγησης».
Και επισήμανε ότι «η αμφιβολία – και μόνο η αμφιβολία – αρκεί για να τραυματιστεί η πολιτική και κοινωνική συνοχή» και πως «η ποιότητα της Δημοκρατίας δεν κινδυνεύει μόνο όταν η Δικαιοσύνη παύει να είναι ανεξάρτητη. Κινδυνεύει ήδη από την στιγμή που η ανεξαρτησία της τεθεί υπό αμφισβήτηση».
Σκάνδαλο υποκλοπών
Για να εστιάσει στο διαβόητο σκάνδαλο των υποκλοπών, τονίζοντας ότι «η δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων πολιτικών αρχηγών, υπουργών, ανώτερων στρατιωτικών, δημοσιογράφων και άλλων δεν έπεισε ότι δόθηκαν απαντήσεις στα καίρια ερωτήματα που προέκυψαν, αναφορικά με τη νομιμότητα, την σκοπιμότητα, τους λόγους που έγιναν, τις εγκρίσεις που δόθηκαν, το περιεχόμενό τους».
Και συνέχισε, επισημαίνοντας ότι «ο χρόνος κύλησε, τα γεγονότα έπαψαν να απασχολούν την επικαιρότητα, η πολιτική αντιπαράθεση κόπασε. Για την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών όμως τα αναπάντητα ερωτήματα μένουν και ρίχνουν την σκιά της αμφισβήτησης στην εύρυθμη λειτουργία της Δικαιοσύνης».
Υποβάθμιση της Βουλής
Εξίσου έντονη κριτική άσκησε ο Κ. Καραμανλής στο μέγαρο Μαξίμου και για το ζήτημα της υποβάθμισης της Βουλής, σημειώνοντας ότι «το Κοινοβούλιο δεν είναι χώρος τυπικών διαδικασιών, ούτε όργανο επικύρωσης αποφάσεων (σ.σ. πρώτο «καρφί»). Είναι, ή θα έπρεπε να είναι, ο τόπος όπου διεξάγεται ο ουσιαστικός διάλογος, η αντιπαράθεση ιδεών και προγραμμάτων, η νομοθέτηση, ο έλεγχος της εκτελεστικής εξουσίας. Η υποβάθμιση του ρόλου του, όταν συμβαίνει, είναι πλήγμα στην ποιότητα της Δημοκρατίας».
Και συνέχισε: «Απαξιώνεται η Βουλή στα μάτια των πολιτών όταν αισθάνονται ότι οι Εξεταστικές Επιτροπές για παράδειγμα λειτουργούν προσχηματικά ή παρελκυστικά». Δεύτερο «καρφί» που ασφαλώς φέρνει στο νου όχι μόνο την εξεταστική για τα Τέμπη που το Μαξίμου μετέτρεψε σε φιάσκο, αλλά και τις φαστ τρακ προανακριτικές επιτροπές και βέβαια και τις ακραίες μεθοδεύσεις του Μαξίμου με τις επιστολικές ψήφους για το μπλοκάρισμα διεξαγωγής προανακριτικών επιτροπών (βλ. ΟΠΕΚΕΠΕ).
Κάτι που έρχεται στο νου και με το τρίτο σχετικό «καρφί» του κ. Καραμανλή: «Ο κίνδυνος σήμερα δεν προέρχεται από θορυβώδεις εκτροπές ή θεαματικές, ηχηρές συγκρούσεις. Αντιθέτως, προέρχεται από την αργόσυρτη, υπόγεια διολίσθηση προς την ανοχή και εξοικείωση σε φαινόμενα υποβάθμισης των κανόνων. Η ποιότητα της Δημοκρατίας δεν διαβρώνεται από μια και μόνη πράξη, αλλά από την σωρευτική επίδραση πολλών μικρών παρεκκλίσεων».
