Μην μπαίνεις σε περίσσιους λογισμούς που σε εγκλωβίζουν σε τόπο που θυμίζει λαβύρινθο. Τι θα καταφέρεις! Θα μπερδευτείς, κι ίσως χάσεις τον δρόμο τον σωστό και οδηγηθείς σε λάθος μονοπάτια που στερούνται το φως και την αλήθεια. Κάνε το καλό και θα δεις τη διαφορά. Με τρόπο απλό και καθάριο, χωρίς πολλά στολίσματα και «φτιασιδώματα».
Κάνε το καλό και βάλε στην άκρη τις όποιες αντιμαχίες και ανταγωνισμούς. Άπλωσε το χέρι στο διπλανό σου, ακόμα και σ’ αυτόν που σε αδίκησε και θα δεις τη ψυχή σου να γαληνεύει και τον εαυτό σου να γίνεται ανάλαφρος. Έτοιμος να πετάξει σαν το μικρό σπουργίτι.
Κάνε το καλό και ρίξε από το χέρια σου το μεγεθυντικό φακό που αλλάζει τις διαστάσεις των πραγμάτων και το μικρό το κάνει μεγάλο και τόσο άλλο τόσο. Και σκέψου, τι είναι αυτό το σημαντικό που σας χωρίζει με τον καθένα. Στην πραγματικότητα, τίποτα το σπουδαίο. Είστε κι οι δυο άνθρωποι της ίδιας κοινωνίας, του ίδιου κόσμου.
Κάνε το καλό και αυτή τη φορά μην περιγελάσεις και μην σχολιάσεις κανέναν με αλλοπρόσαλλη και παράξενη συμπεριφορά. Δεν γνωρίζεις τι κουβαλά μέσα του, ποια είναι η ιστορία του και τι «Σταυρό» σηκώνει στους ώμους. Μην γίνεις η αιτία να προστεθεί αχρείαστο «βάρος» σε μια ήδη ευαίσθητη και επιβαρυμένη κατάσταση.
Κάνε το καλό και άνοιξε την πόρτα στον ταλαίπωρο ξένο που ζητά τη φιλοξενία σου και λίγη αναγκαία τροφή και στέγη. Μην τον αποπάρεις και μην υψώσεις τη φωνή με λόγια σκληρά και επιθετικά. Μην σκεφτείς ανταποδοτικά, αλλά αλληλέγγυα και ανθρώπινα.
Κάνε το καλό και δείξε συμπαράσταση και ενσυναίσθηση στο παιδί της γειτονιάς και της πλατείας που λοξοδρόμησε, στον ανήμπορο ηλικιωμένο που περπατά στηριζόμενος στο ξύλινο μπαστουνάκι του, στη γυναίκα θύμα κακοποίησης. Σε κάθε πονεμένο! Σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε συνάνθρωπο.
Κάνε το καλό και διώξε τον εγωισμό και την εσωστρέφεια (από πάνω σου) και δες τον κόσμο και τους ανθρώπους του με διαφορετική ματιά. Με προτεραιότητα το Εμείς και όχι το Εγώ. Αν το πράξεις, θα νιώσεις κι εσύ αλλιώτικα! Θα φωλιάσει στην καρδιά σου η άνοιξη και ευωδιαστά αρώματα από ολάνθιστα λούλουδα θα φτάσουν στο μέσα της ψυχής, δίνοντας σου ανάταση εσωτερική και εξωτερική.
Ας γκρεμίσουμε τα τείχη της απομόνωσης και της απελπισίας. Ας γίνουμε περισσότερο ευαίσθητοι. Κι ας χαρίσουμε ένα όμορφο χαμόγελο, μια ζεστή αγκαλιά, μια συμπονετική κουβέντα. Δεν μας κοστίζει κάτι! Όμως, ίσως είναι από τα πιο ακριβά και πολύτιμα της γης. Γιατί, κάνοντας το ελάχιστο καλό για τους άλλους… φτάνεις στο μεγαλύτερο καλό το δικό σου και δημιουργείς σημαντικές πιθανότητες να έρθεις αντάμα με τη δική σου «Ανάσταση».
Καλό Πάσχα.