Στην καρδιά του μεσαιωνικού χωριού Scanno, στα ορεινά της περιφέρειας Αμπρούτσο στην Ιταλία, ζει η 94χρονη Μαργκερίτα Τσιαρλέτα, μια γυναίκα που φοράει καθημερινά τα παραδοσιακά ρούχα του χωριού σαν ο χρόνος να μην πέρασε ποτέ.
Οι επισκέπτες που την συναντούν νιώθουν σαν να κάνουν ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο.
Οι τουρίστες συρρέουν στο Scanno όχι μόνο για τα γραφικά λιθόστρωτα δρομάκια, το ορεινό τοπίο και τις ιστορικές εκκλησίες του, αλλά και για να δουν τα αυθεντικά ενδύματα της Τσιαρλέτα. Είναι η τελευταία που φορά καθημερινά τα παραδοσιακά ρούχα.
Οι ταξιδιώτες αναζητούν συνειδητά τη «Nonna Margherita», ή όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, «L’Ultima Regina» – η Τελευταία Βασίλισσα.
Πολλοί χτυπούν πόρτες σε όλο το χωριό για να την εντοπίσουν και όταν το καταφέρνουν, συχνά φωτογραφίζονται μαζί της.
Η Τσιαρλέτα επιμένει ότι είναι απλώς μια γιαγιά περήφανη για το χωριό και τις ρίζες της, ωστόσο έχει μετατραπεί σε σύμβολο της ζωντανής πολιτιστικής κληρονομιάς. Παράλληλα, προστατεύει σθεναρά την ιδιωτικότητά της, εξηγώντας ότι θέλει μόνο να δείξει τις παραδοσιακές της ρίζες.
Όπως δήλωσε στο CNN, «Αφού είμαι η τελευταία που φορά αυτή την ενδυμασία, οι άνθρωποι έρχονται αναζητώντας την ευκαιρία να βγάλουν μια φωτογραφία μαζί μου. Αλλά μερικές φορές αυτοί οι τουρίστες είναι πάρα πολλοί και μπορεί να είναι εκνευριστικό».
Η Μαργκερίτα Τσιαρλέτα γεννήθηκε στο Scanno και δεν έφυγε ποτέ από το χωριό. Ζει στο ίδιο πέτρινο σπίτι από το 1950.
Φοράει το ίδιο στυλ φορέματος, με μακριά μανίκια και βαμβακερή κορδέλα στο κεφάλι από όταν ήταν 18 ετών. Όπως λέει η ίδια: «Πάντα μου άρεσε αυτό το φόρεμα, είμαι περήφανη που το φοράω».
Παραδοσιακά, οι γυναίκες του Scanno φορούσαν δύο στυλ ενδυμάτων: το πρώτο ήταν το απλό καθημερινό φόρεμα για δουλειές, ενώ το δεύτερο ήταν πιο περίτεχνο και το φορούσαν τις Κυριακές στην εκκλησία και σε θρησκευτικές γιορτές.
Η Τσιαρλέτα φορά καθημερινά την καθημερινή ενδυμασία, εναλλάσσοντας χρώματα από μαύρο μέχρι σκούρο μπλε και λευκό. Οι τοπικοί αξιωματούχοι πιέζουν πλέον για να αναγνωριστούν τα ενδύματα από την UNESCO ως παραδείγματα άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, καθώς τα ρούχα αυτά αναπτύχθηκαν κατά τον 17ο και 18ο αιώνα.
