Χάθηκαν τέσσερις άνθρωποι επειδή δεν υπήρχε κανένα μέτρο προφύλαξης ή προειδοποίησης σε μια διέλευση χειμάρρου μέσα από δρόμο. Έστω, μια πινακίδα.
Πάμπολλα τέτοια σημεία υπάρχουνε στην Κρήτη, ορισμένα μάλιστα και στις παρυφές της πόλης του Ηρακλείου, όπου ορμητικά ρέματα κόβουν κάθετα το οδόστρωμα στην πορεία τους προς τη θάλασσα. Δίχως –έστω – μια προειδοποιητική πινακίδα.
Σημεία γνωστά για την επικινδυνότητά τους και στους περίοικους και στους τοπικούς φορείς. Άγνωστα, όμως, στους άτυχους διερχόμενους που τους έριξε η μοίρα και η πορεία του δρόμου, για μια φορά, επάνω σ’ ένα φουσκωμένο ποτάμι.
Και, φυσικά, μετά το δυστύχημα αφοσιωθήκαμε με πάθος στην επίρριψη ευθυνών.
Ασφαλώς και τα ερωτήματα είναι και εύστοχα και κρίσιμα. Ασφαλώς και κάποιος πρέπει να ευθύνεται, κι η ευθύνη πρέπει να καταλογιστεί.
Παρόλα αυτά, θα έπρεπε από σήμερα κιόλας να αφιερώναμε ένα δράμι της υπερβάλλουσας ενέργειάς μας στο να τοποθετήσουμε μια προειδοποιητική πινακίδα σε κάποιο επικίνδυνο σημείο της περιοχής μας.
Είτε λεγόμαστε Περιφέρεια, είτε Δήμος, είτε Πολιτιστικός Σύλλογος, είτε Αθλητικός Όμιλος, είτε Αγροτικός Συνεταιρισμός, είτε επιχειρηματίας ή ιδιώτης.
Οι δρόμοι μας είναι γεμάτοι άχρηστες, παράνομες και επικίνδυνες για την οδήγηση πινακίδες, που τοποθετήθηκαν από αναρμόδιους σε σημεία που δεν τους πέφτει κανένας λόγος.
Ας βρεθούμε μερικοί αναρμόδιοι να βάλουμε και καμιά χρήσιμη ταμπέλα κάπου.
Δε χρειάζεται να λέει πολλά· ένα «ΠΡΟΣΟΧΗ: ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΠΑΡΑΣΥΡΣΗΣ ΑΠΟ ΧΕΙΜΑΡΡΟ» αρκεί.
Και μετά ας τσακωνόμαστε για το ποιος θα έπρεπε να έχει βάλει την πινακίδα που, δίχως καμιά αρμοδιότητα, τοποθετήσαμε εμείς.
Εντωμεταξύ, μέσα στη δημόσια φασαρία που τόσο μας θρέφει, θα ‘χουμε γλιτώσει και καμιά ζωή.