Του Κώστα Κεφαλογιάννη
H Μαρία Καρυστιανού, μετά από πολλούς μήνες όπου κυριαρχούσε η σπέκουλα, οι φήμες και οι αμφιλεγόμενες δηλώσεις συνεργατών της ή υποτιθέμενων συνεργατών της, όπως ο Νίκος Καραχάλιος, ανακοίνωσε η ίδια ότι ετοιμάζεται ένα κίνημα πολιτών, που ενδεχομένως στην πορεία να γίνει κόμμα: “Πάμε για κάτι πολύ μεγάλο” είπε η κ. Καρυστιανού και μένει να δούμε τι ακριβώς θα είναι αυτό, που θα τοποθετηθεί πολιτικά, από ποιους θα αποτελείται και φυσικά αν η ίδια θα ηγηθεί.
Η κ. Καρυστιανού μέχρι σήμερα θα έπρεπε να απολαμβάνει ασύλου στην δημόσια κριτική. Δεν ήταν ένα πολιτικό πρόσωπο, ήταν και είναι μια μητέρα που υπέστη τον υπέρτατο πόνο της απώλειας του παιδιού της και παλεύει για την απόδοση δικαιοσύνης. Δυστυχώς, πολλοί όλο αυτόν τον καιρό, δεν σεβάστηκαν τα παραπάνω: ειδικά στο χαμαιτυπίο των social media οι επιθέσεις και προς την κ. Καρυστιανού και προς άλλους συγγενείς θυμάτων στα Τέμπη, έχουν υπάρξει έως και χυδαίες. Και είναι βέβαιο ότι αρκετά σχόλια ήταν πολιτικά υποκινούμενα, από κακοπληρωμένα κομματικά τρόλ.
Εν πάση περιπτώσει, δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα, όχι μόνο για την Μαρία Καρυστιανού αλλά συνολικά στον κόσμο: στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όλοι μπορούν να αποτελέσουν εν δυνάμει πεδίο άσκησης της εσωτερικής ασχήμιας του κάθε χρήστη. Στον δημόσιο διάλογο εντούτοις, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, η κ. Καρυστιανού έτυχε -σχετικού, όχι απόλυτου – σεβασμού, έστω και προσχηματικού. Οι θέσεις της και οι ενέργειές της, δεν έμπαιναν ακριβώς στην ίδια βάσανο της κριτικής που θα έμπαιναν οι θέσεις οποιουδήποτε άλλου. Και σωστά.
Αντιθέτως, όσοι λέγαμε και γράφαμε, χωρίς ψόγο, μα ως δημοσιογραφική παρατήρηση, ότι εδώ και καιρό είχε αρχίσει να τοποθετείται σαν άνθρωπος με πολιτικές φιλοδοξίες βρισκόμασταν μπροστά σε έναν καταιγισμό από μπινελίκια, κατάρες, αφορισμούς και εύκολες κατηγοριοποιήσεις -είμαστε τσάτσοι του Κυριάκου και θέλουμε να την αποδομήσουμε φυσικά.
Τώρα που η Μαρία Καρυστιανού δημοσιοποιεί αυτές τις φιλοδοξίες, θεμιτές απολύτως, όσοι μας έβριζαν τότε, έρχονται και πάλι επιθετικά να μας πουν: “δικαίωμα της να πολιτευτεί, οι άλλοι καλύτεροι είναι”;
Βεβαίως και είναι δικαίωμά της να πολιτευτεί. Και το κατά πόσον είναι καλύτερη ή χειρότερη από άλλους θα κριθεί όταν έρθει η ώρα. Απλώς όσοι την υπερασπίζονται και την πιστεύουν, οφείλουν να καταλάβουν ότι πλέον το πράγμα αλλάζει. Αν και εφόσον η Μαρία Καρυστιανού επισήμως μπει στον στίβο της πολιτικής, θα κρίνεται ως πολιτικό πρόσωπο.
Ο αγώνας της για δικαίωση του παιδιού της είναι κάτι ιερό. Οι πολιτικές της θέσεις και πράξεις όχι. Οι δεύτερες είχαν εν μέρει ασυλία εξαιτίας του πρώτου. Όχι πια.