Η κοινωνική μας κατάντια

Πρέπει να διαβάσετε

Γεώργιος Σχορετσανίτης
Γεώργιος Σχορετσανίτης
Ιατρός - Συγγραφέας
Ο Γεώργιος Ν. Σχορετσανίτης είναι ιατρός χειρουργός, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και συγγραφέας

Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια της πολύπλευρης κρίσης που ταλάνισε ποικιλοτρόπως τη χώρα μας, με κυριότερες εκφάνσεις τις φυσικές καταστροφές και την πανδημία του κορονοϊού, ο πληθυσμός της όπως ήταν αναμενόμενο, γνώρισε και βίωσε πολλά δεινά. Άλλαξε παλιότερες νοοτροπίες, συμπεριφορά στις καθημερινές του συναλλαγές, έγινε περισσότερο ανάλγητος, οξύαιχμος και επιθετικός, κυρίως προς το άλλο φύλλο, οπορτουνιστής και καιροσκόπος. Ίσως σε όλο αυτό το σκηνικό να συνετέλεσαν γενναία και πολλοί πολιτικοί μας, όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών σχηματισμών, που προέταξαν κυρίως τις προσωπικές ή και τις κομματικές προτεραιότητες, εξυπηρετήσεις, σκοπούς και συμφέροντα μπροστά από το γενικότερο κοινωνικό σύνολο, παρουσιάζοντας την πραγματικότητα με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι ίσχυε. Όσα ακούσαμε και συνεχίζουμε να ακούμε γύρω από την, ασύλληπτης έκτασης, τραγωδία και καταστροφή στο Μάτι και εκείνη του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, είναι χαρακτηριστικά. Λίγο να παλινδρομήσουμε χρονικά στις παλιότερες προεκλογικές τους δεσμεύσεις απέναντι στους ψηφοφόρους τους, μαθαίνουμε ακόμα περισσότερα για το βαθύτερο ποιόν πολλών εξ’ αυτών. Συρφετός πολλαπλών και ανεφάρμοστων στην ουσία υποσχέσεων που εξανεμίστηκαν με την πρώτη ευκαιρία υπεύθυνης ανάληψης καθηκόντων και όλα σκορπίζονται στους πέντε ανέμους. Μαζί με όλα αυτά δεν περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι και κάποιες φορές η δικαστική εξουσία δεν παρεμβαίνει αυτόματα και αυστηρά έναντι όλων αυτών και κυρίως απέναντι σε πολιτικές ατασθαλίες, σε βαθμό που πολλοί την κατηγορούν για καθυστέρηση επέμβασης και δίνοντας άλλες διαφορετικές εντυπώσεις απ’ όσες όφειλε.

Ένα μικρό δείγμα όλων αυτών μπορεί να πάρει και ο πιο δύσπιστος στις συζητήσεις των καφενείων και των πεζοδρομίων των πόλεων, όταν το θέμα εστιάζεται στο συγκεκριμένο σημείο. Παράλληλα με όλα αυτά παρατηρούμε δημοσιογράφους μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων και τηλεοπτικών σταθμών, να αναπτύσσουν περίεργες σχέσεις με πολιτικούς και κόμματα. Κάποιοι μετά από μια θητεία πολύπλευρης προσφοράς σε αυτά, και έχοντας γίνει γνωστοί στους πολίτες-θεατές και ακροατές, οδεύουν με τις ευλογίες άνωθεν προς το πολιτικό μετερίζι συνεχίζοντας εκεί το θεάρεστο έργο τους. Στην περίπτωση του κλήρου και στο εσωτερικό της Εκκλησίας, τις τελευταίες εβδομάδες ακούσαμε από συγκεκριμένους πολλά, ειδικά στην περίπτωση των γάμων και της βάπτισης των παιδιών. Στο χώρο της παιδείας, ακόμα χειρότερα! Καθηγητές που εναντιώνονται στην δρομολόγηση ξένων πανεπιστημιακών σχολών, την ίδια στιγμή είναι διδάσκοντες σε κάποια από τα ιδιωτικά ή επιβλέποντες σε διάφορα προγράμματα εντός και εκτός της χώρας. Τα πανεπιστήμια, αντί να προάγουν το διάλογο και την έρευνα κατάντησαν χώροι εκκόλαψης και ανέλιξης αμόρφωτων συνδικαλιστών και πολιτικάντηδων, διαιωνίζοντας ένα αποκρουστικό και εξαθλιωμένο σύστημα και μια κατάσταση η οποία ουδόλως υπόσχεται ή υπαινίσσεται κάτι το σοβαρό και παρήγορο για τούτη την έρμη τη χώρα. Η φοροδιαφυγή συνεχίζεται ακάθεκτη παρά τα ανίκανα ημίμετρα της νυν κυβέρνησης, η καταπολέμηση της οποίας θα μπορούσε να δώσει έστω ένα μικρό βαθμό ανακούφισης στο ταλαιπωρημένο σύστημα υγείας που παραπαίει. Η αγροτική παραγωγή στα ίδια και χειρότερα. Μια γεύση πήραμε πρόσφατα από τις δυναμικές κινητοποιήσεις των αγροτών μας.

Ένα μεγάλο ερωτηματικό πλανάται πάνω σε όλους τους υγιώς και στοιχειωδώς σκεπτόμενους σε συνεχόμενη βάση. Τι δηλαδή πρέπει να γίνει ώστε να απαγκιστρωθεί η χώρα από τη στασιμότητα και να προχωρήσει στην πολυπόθητη ανάπτυξη. Βεβαίως η ιστορία του μακρινού αλλά και πρόσφατου, σχετικά, παρελθόντος έχει την απάντηση για όλα αυτά, αφού ακόμα και πολλές δυναμικές αυτοκρατορίες και ζηλευτά κράτη και κοινωνίες είδαν κάποια στιγμή την παρακμή. Μαζί με όλα αυτά, ο πληθυσμός της χώρας γερνάει και το χειρότερο απ’ όλα είναι ο ξενιτεμός των νέων μας και η προτίμησή τους για άλλους τόπους και πολιτισμούς, ενώ μετανάστες λόγω της κλιματικής αλλαγής και των πολέμων που μαίνονται στις πατρίδες τους ολοένα και συχνότερα επενδύουν στο τόπο μας για μόνιμη εγκατάσταση. Ένα ανάχωμα σε όλα αυτά θα μπορούσαν να δώσουν οι πνευματικοί άνθρωποι της πατρίδας μας με τον ουσιώδη λόγο και τις παρεμβάσεις τους. Όμως το βασικότερο πρόβλημα και ερώτημα εδώ είναι, ποιοι αλήθεια είναι και πού βρίσκονται όλοι αυτοί;

Άλλα Πρόσφατα