Η μείωση των μεταναστευτικών ροών τον τελευταίο μήνα, τόσο προς την Κρήτη όσο και συνολικά προς την Ελλάδα, αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός.
Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Αν οφείλεται στα μέτρα της κυβέρνησης όπως στην αναστολή αιτήσεων ασύλου, στην διπλωματία ή απλώς στον καιρό και στους ισχυρούς ανέμους που φυσούν παραδοσιακά αυτήν την εποχή στα νότια της Κρήτης , θα αποδειχθεί σύντομα. Ήδη πάντως, με την πρώτη μικρή ύφεση των μποφόρ, έφτασαν οι πρώτες “καραβιές” στα παράλια του νησιού. Ο Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής και Ασύλου εντούτοις δεν θεωρεί σκόπιμο να περιμένει. Σε πρόσφατες τηλεοπτικές του δηλώσεις πανηγύριζε για την μείωση στις αφίξεις, την οποία και απέδωσε σχεδόν αποκλειστικά στην σκληρή κυβερνητική πολιτική. Ουδεμία έκπληξη εδώ. Ο κ. Πλεύρης, με την στήριξη του Κυριάκου Μητσοτάκη προφανώς, έχει επιλέξει να απευθύνεται εδώ και καιρό σχεδόν αποκλειστικά σε ένα υπερδεξιό (ίσως και ακροδεξιό) και υπερπατριωτικό ακροατήριο. Σε αυτούς απευθυνόταν και το επικοινωνιακό σόου που έστησε το Σαββατοκύριακο με τον αλλοδαπό που φαίνεται σε βίντεο να κινείται απειλητικά προς τους Εύζωνες του Συντάγματος. Από την εικόνα, ουδείς μπορεί να ξεκαθαρίσει ακριβώς τι συνέβη (ούτε καν πότε συνέβη, αφού όλοι είναι ντυμένοι χειμωνιάτικα), ο κ. Πλεύρης ωστόσο βρήκε την ευκαιρία, μέσα από τις αναμενόμενες, πατριωτικές κορώνες, να μας πληροφορήσει ότι η εξέταση ασύλου του συγκεκριμένου μετανάστη διακόπτεται με δική του απόφαση.
Η τοποθέτηση είναι αρκετά ανησυχητική ήδη. Ένας υπουργός, οποιοσδήποτε υπουργός, δεν θα έπρεπε να αποφασίζει ο ίδιος ποιες αιτήσεις ασύλου θα εξετάζονται και ποιες όχι, παρακάμπτοντας κάθε νόμιμη διαδικασία.
Αλλά το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο. Την Τετάρτη 20 Αυγούστου ο κ. Πλεύρης σε τηλεοπτική συνέντευξη, μεταξύ πολλών άλλων προβληματικών τοποθετήσεων, σχολίασε και την διαταγή ασφαλιστικών μέτρων που εξέδωσε στις 14 Αυγούστου το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), βάση της οποίας απαγορεύεται στην Ελληνική Κυβέρνηση να απελάσει οκτώ πρόσφυγες από το Σουδάν που έφτασαν τον περασμένο μήνα στην Κρήτη και παραμένουν κρατούμενοι στο κέντρο κράτησης Αμυγδαλέζας λόγω της αναστολής του δικαιώματος στο άσυλο.
Και είπε το εξής ανατριχιαστικό: “Σεβαστές οι δικαστικές αποφάσεις αλλά η μεταναστευτική πολιτική δεν γίνεται από δικαστήρια ούτε από ΜΚΟ”.
Ας προσπεράσουμε το κομμάτι με τις ΜΚΟ που σηκώνει πολλή συζήτηση, και ας σταθούμε στη φράση “η μεταναστευτική πολιτική δεν γίνεται από τα δικαστήρια”. Τι μπορεί να σημαίνει ακριβώς; Ότι η Ελλάδα δεν έχει την υποχρέωση να σέβεται τους νόμους και το διεθνές δίκαιο; Ότι η βούληση του κ. Πλεύρη και βέβαια του κ. Μητσοτάκη είναι πάνω από αυτά;
Εφόσον ισχύουν τα παραπάνω και δυστυχώς έχουμε πολλές αφορμές για να πιστέψουμε ότι ισχύουν (η υποτίμηση των κανόνων δικαίου, εγχώριων και διεθνών, ακόμα και του ίδιου του Συντάγματος είναι πια διαρκής), τότε μάλλον έχουμε μπει πολύ πιο βαθιά στο πεδίο του αυταρχισμού από όσο νομίζαμε ή φοβόμασταν.
Και τούτο συμβαίνει διότι στην καρδιά όλων των παραπάνω, υπάρχει εκείνη η διαρκής παρεξήγηση που πια κοντεύει να εξελιχθεί σε κεντρική πολιτική γραμμή παγκοσμίως: Πατριωτικό, νομίζουν πολλοί, είναι το ακραία εθνικιστικό, το ηχηρό, το φωνακλάδικο, το μισαλλόδοξο. Η φασαριόζικη επίδειξη δύναμης απέναντι στους αδύναμους αυτού του κόσμου που μας κάνει νιώθουμε ισχυροί!
Όμως όχι. Δεν είναι πατριωτισμός οι επικίνδυνες φανφάρες. Πατριωτισμός είναι ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτά προστατεύονται από ένα σοβαρό κράτος δικαίου.
Και η αδιαπραγμάτευτη προσήλωση σε αυτό το κράτος δικαίου και στην προάσπισή του , στην προάσπιση των θεσμών που κοντεύουν να γίνουν ξεσκονόπανα για τις μπότες του ακραίου λαϊκισμού, είναι ταυτόχρονα και ουσιαστική προάσπιση της πατρίδας μας.
Είναι, σαν να λέμε, ο αληθινός πατριωτισμός.