Τον Μάιο του 2012 δεκάδες γυναίκες είδαν τα ονόματα και τα πρόσωπά τους σε όλα τα ΜΜΕ της χώρας, κάτω από πηχυαίους τίτλους: Ιερόδουλες και οροθετικές.
Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Ο τότε Υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος, στηριζόμενος σε μια υγειονομική διάταξη του 1940 (!) και σε συνεργασία με το ΚΕΕΛΠΝΟ και τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη είχαν ασκήσει ποινικές διώξεις σε 32 γυναίκες με διάφορες κατηγορίες, η βασικότερη των οποίων ήταν η σκοπούμενη σωματική βλάβη.
Είχε προηγηθεί τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς επιχείρηση – “σκούπα” στην Ομόνοια και στους γύρω δρόμους κατά την διάρκεια της οποίας η Αστυνομία μάζεψε κυρίως άστεγες και τοξικοεξαρτημένες γυναίκες και τις υπέβαλε σε αναγκαστικούς ελέγχους, σε συνθήκες υγειονομικά επισφαλείς (σε υπόγεια, δίχως ίχνος προστασίας) και παραβιάζοντας κατάφορα τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Και στη συνέχεια, ήρθε και η δημοσιοποίηση των ονομάτων αυτών των γυναικών, οι οποίες υποτίθεται ότι γνώριζαν πώς ήταν οροθετικές και εκδιδόταν παρ΄ όλα αυτά. Ακολούθησε μια πλήρης και άνευ ορίων διαπόμπευση.
Πρόσχημα αποτέλεσε η προστασία της δημόσιας υγείας. Αφορμή υπήρξε η πολιτική ανάγκη, εν μέσω μνημονίων να αλλάξει η ατζέντα της επικαιρότητας και να καταγράψει η κυβέρνηση μια κάποια επιτυχία, λίγες μέρες μάλιστα πριν τις εκλογές. Το αποτέλεσμα ήταν η καταστρατήγηση του τεκμηρίου της αθωότητας, του ιατρικού απορρήτου και η βάναυση παραβίαση των προσωπικών δεδομένων αυτών των γυναικών. Στις δίκες που ακολούθησαν, αθωώθηκαν όλες, (εκτός μίας). Αποδείχθηκε ότι δεν εκδιδόταν και κυρίως ότι δεν γνώριζαν πως ήταν οροθετικές. Η δικαίωση ακόμα και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν μπορούσε να αντιστρέψει τις δραματικές συνέπειες που είχε η συγκεκριμένη, θλιβερή και ντροπιαστική για τη χώρα μας, υπόθεση στις ζωές των εμπλεκομένων γυναικών και των οικογενειών τους. Κάποιες έφυγαν από τη ζωή, με το στίγμα της διαπόμπευσης να τις ακολουθεί. Μία κοπέλα αυτοκτόνησε το 2014 και λίγο αργότερα έκανε απόπειρα αυτοκτονίας και ο πατέρας της.
Συγγνώμη από επίσημα χείλη δεν ακούστηκε ποτέ, παρά μονάχα από τον διευθυντή του ΚΕΕΛΠΝΟ που ανέλαβε το 2016 και απολογήθηκε για τους προκατόχους του. Ο κ. Χρυσοχοϊδης δεν μιλάει ποτέ για το θέμα και ο κ. Λοβέρδος, ο οποίος θεωρήθηκε ο βασικός υπαίτιος για όσα συνέβησαν τότε (η υγειονομική διάταξη που ενεργοποίησε άνοιξε τον ασκό του Αιόλου) μέχρι και σήμερα ισχυρίζεται ότι δεν έφταιγε εκείνος για την δημοσιοποίηση των στοιχείων των γυναικών, έφταιγε η εισαγγελία.
Βεβαίως, όποιος ανατρέξει σε εκπομπές της εποχής θα τον δει να είναι ξεκάθαρα υπέρ της απόφασης του εισαγγελέα και μάλιστα να παρουσιάζεται σχεδόν υπερήφανος για τις ενέργειές του.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος έτσι κι αλλιώς συνέχισε την πολιτική του πορεία. Μια πορεία που πλέον τον φέρνει στην φιλόξενη αγκαλιά της Νέα Δημοκρατία. Γιατί έτσι είναι η πολιτική στην Ελλάδα και όχι μόνο. Άπαξ και μπεις μέσα, μπορείς να ελπίζεις βάσιμα πώς ό,τι κι αν κάνεις, σε λίγο καιρό θα ξεχαστεί. Όπως ξεχάστηκαν, σχεδόν από όλους μας, εκείνες οι γυναίκες που καταστράφηκαν με ψευδείς και κατασκευασμένες κατηγορίες για τις οποίες, ο κάποτε “σοσιαλδημοκράτης” και πλέον “κεντροφιλελεύθερος” Λοβέρδος ασφαλώς δεν είχε την παραμικρή ευθύνη…