Η ανακάλυψη της γραφής πριν από 8.000 περίπου χρόνια θεωρείται η αφετηρία του μέλλοντος της ανάπτυξης και του Πολιτισμού ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ήταν η μεγαλύτερη κοινωνική επικοινωνιακή επανάσταση του ανθρώπου που αποτέλεσε τα σύνορα ανάμεσα στην προϊστορία και στην ιστορία, γύρω στο 6.000 π.χ.
Από τότε πέρασαν πάρα πολλά χρόνια μέχρι την επινόηση της τυπογραφίας στο 1450 μ.χ, μια εξ ίσου σημαντική εξέλιξη και χρειάστηκαν να περάσουν πολλοί αιώνες μέχρι και σήμερα για να φανούν οι κοινωνικές, πολιτιστικές και πολιτικές της προεκτάσεις.
Σήμερα διανύουμε την περίοδο της πληροφορικής επανάστασης και οι εξελίξεις τρέχουν πολύ πιο γρήγορα, αλλά και πάλι αν δεν παρέλθουν κάποια χρόνια, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την απόσταση που θα διανύσει, την έκταση και την προοπτική εξέλιξης αυτού του πρωτόγνωρου διαδικτυακού επικοινωνιακού φαινομένου.
Οι επιπτώσεις και οι επιδράσεις αυτής της αλλαγής είναι τόσο πολλές και πολύπλοκες ώστε είναι δύσκολο να επισημανθούν σε ένα απλό κείμενο σχολίου και κυρίως είναι αδύνατον να προβλεφθούν κατά πόσο τελικά η επανάσταση της πληροφορικής θα καταλήξει θετικά, εκ του αποτελέσματος κρινόμενη για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Εδώ μπορούμε να αναφέρουμε περιληπτικά μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία της πληροφορικής επανάστασης στον τρόπο της γραφής των κειμένων. Το ψηφιοποιημένο ηλεκτρονικό κείμενο αποκτά απεριόριστη διάρκεια, δεν υπόκειται στη φθορά του χρόνου, γίνεται αιώνιο. Αποθηκεύεται εύκολα σε πολύ περιορισμένο χώρο σε ένα αφαιρούμενο ψηφιακό δίσκο όπου μπορούν να καταχωρηθούν περισσότερα από τριάντα χιλιάδες βιβλία. Αρχεία, στοιχεία, πληροφορίες παραμένουν αποθηκευμένα μέσα σε κεντρικούς υπολογιστές προσβάσιμα σε όλους από το σπίτι ή το γραφείο τους. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε, είναι γνωστή σε όλους η δύναμη της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, των ηλεκτρονικών δικτύων, αφού καθένας μπορεί να βρει παντού τα πάντα δωρεάν, εύκολα, γρήγορα. Το κείμενο που διαβάζετε σήμερα δεν γράφτηκε απευθείας στον υπολογιστή, γράφτηκε με το στυλό στο χέρι. Ο υποφαινόμενος συντάκτης του γράφει με μολύβι και στυλό όπως έγραφε από την πρώτη Δημοτικού στις αρχές της δεκαετίας του 60 και την αποφοίτησή του από το Λύκειο στις αρχές της δεκαετίας του 70.
Πόσοι μαθητές του Γυμνασίου και του Πανεπιστημίου σήμερα στο διαδικτυακό ψηφιακό κόσμο που ζούμε είναι εξοικειωμένοι στη «χειρωνακτική» γραφή, την κορυφαία ανακάλυψη της ανθρώπινης κοινωνίας μέχρι σήμερα;
Ελάχιστοι δάσκαλοι και καθηγητές γράφουν πλέον με το χέρι στον πίνακα, ενώ η τηλεδιδασκαλία τώρα με τον COVID-19 κερδίζει συνεχώς έδαφος. Η δύναμη που παρέχει στον εγκέφαλο η διαδικασία να κρατάει κανείς με τρία δάκτυλα το μολύβι ή το στυλό όταν γράφει είναι πραγματική, δεν είναι απλώς θέμα αισθητικής ή αναχρονιστική αντίληψη. Παιδαγωγοί και ειδικοί επιστήμονες συνιστούν τη συνέχιση της γραφής με το χέρι παράλληλα, χωρίς να παραλείψουν την αναγκαιότητα χρήσης του υπολογιστή, γιατί αυτό αναπτύσσει τη γνωστική ικανότητα και δημιουργεί παιδιά με υγιή νου χωρίς τις καταστροφικές παρενέργειες της αποβλάκωσης που προκαλεί ο εθισμός του διαδικτύου. Είναι βέβαιο ότι η επανάσταση της πληροφορικής και η διαδικτυακή επικοινωνία έχει κυριαρχήσει και θα κάνει τον κύκλο της, αρκεί να μην επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη του Γιάννη Παπαδάτου στον Ε.Τ. για την εξαφάνιση της γραφής με τον τίτλο: «χέρι που δεν γράφει, άνθρωπος ανήμπορος να επιβιώσει…»