Η 25η Μαρτίου 2020 είναι η 199η επέτειος από την κήρυξη της Επανάστασης του 1821 των Ελλήνων εναντίον του Τουρκικού ζυγού.
Η φετινή επέτειος υπήρξε εντελώς διαφορετική σε σχέση με τις 198 προηγούμενες επετείους και θα μείνει ιστορική γιατί είναι η μοναδική από συστάσεως του Ελληνικού κράτους που δεν εορτάστηκε, λόγω των έκτακτων μέτρων απαγόρευσης της κυκλοφορίας.
Η χώρα βρέθηκε ξαφνικά σε «κατάσταση πολιορκίας» αντιμέτωπη όπως οι περισσότερες χώρες, με ένα παγκόσμιο αόρατο εχθρό, τον κορωναϊό.
Η επιβολή εκ μέρους της κυβέρνησης του έσχατου μέσου απαγόρευσης της κυκλοφορίας ήταν αναπόφευκτη σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία και ιδιαιτέρως τα φαινόμενα επιπολαιότητας και απειθαρχίας μιας μικρής μειοψηφίας πολιτών.
Ωστόσο η ελληνική κοινωνία στη μεγάλη πλειοψηφία της ανταποκρίθηκε στις συστάσεις, συμφώνησε και αποδέχτηκε τα μέτρα που έχουν επιβληθεί.
Παρά ταύτα η φετινή ξεχωριστή επέτειος μας δίνει την ευκαιρία κεκλεισμένων των θυρών, να αναλογιστούμε εκείνους που διατήρησαν το έθνος ζωντανό από το 1453 μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, έως την Εθνική Παλιγγενεσία του 1821 που μας απελευθέρωσαν.
Να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας σε κείνους που έπεσαν υπέρ πατρίδος, στους μάρτυρες της ορθόδοξης πίστεως και λοιπούς λαϊκούς αγωνιστές, αστέρες της ελληνικής ελευθερίας. Να αναγνωρίσουμε στους κληρικούς της Ορθόδοξης Ελληνικής εκκλησίας την τεράστια συμβολή τους στη διατήρηση της πίστης και της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων στα δύσκολα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς.
Όμως αυτό που αξίζει να αναζητήσουμε περισσότερο είναι οι αθέατες σκοτεινές πλευρές εκείνης της ιστορικής περιόδου. Δεν πέρασαν εκείνα τα χρόνια μόνο με ηρωικές πράξεις, θάρρους, δόξας και εθνικής ανάτασης.
Υπήρξαν περίοδοι διχόνοιας, δειλίας, προδοσίας και ντροπής. Δεν θεωρείται εθνικά ωφέλιμο όλα αυτά να αποκρύβονται και να εξαφανίζονται από την εθνική μνήμη.
Αρνητικές περιπτώσεις υπήρξαν πολλές οι οποίες κρίνεται απαραίτητο να αναδειχθούν και να διδαχθούν στις επόμενες γενιές.
Αναγνωρίζουμε τον ηρωισμό των προσώπων εκείνης της περιόδου, όμως υπάρχουν κάποια αξιοσημείωτα γεγονότα η περιστασιακά, αναφέροντας ενδεικτικά τα παρακάτω:
– Ο σκληρός αντεπαναστατικός ανταγωνισμός των νησιών και κυρίως της Ύδρας, των Σπετσών και των Ψαρών, που οδήγησε στη σφαγή των Ψαρών από τους Τούρκους, διότι υπήρξε απροθυμία να ζητηθεί βοήθεια από τα άλλα δυο ανταγωνιστικά νησιά.
– Στο μεγάλο κίνδυνο που τέθηκε η επικράτηση της επανάστασης, όταν ο ήρωας Μιαούλης κατέκαψε τον ελληνικό στόλο στον πόρο κι έπιασε αιχμάλωτο τον μπουρλοτιέρη Κανάρη.
– Οι εμφύλιοι σπαραγμοί για τα οφίτσια που οδηγούσαν σε αδελφοκτόνες αιματοχυσίες. Οι καπεταναίοι της Στερεάς Ελλάδας π.χ. ανταγωνίζονταν φεουδαρχικά τιμάρια που εξασφάλιζαν από τους Τούρκους επικυρίαρχους.
– Η φυλάκιση του Κολοκοτρώνη και η έκδοση εφημερίδας στην Ύδρα με αποκλειστικό σκοπό την ανατροπή του Καποδίστρια.
– Ο Καποδίστριας που δολοφονήθηκε γιατί αρνήθηκε να δώσει τον τίτλο του «Μπέη της Μάνης» στον Μαυρομιχάλη.
Αξίζει επίσης να αναφερθούμε και στην αγνωμοσύνη ορισμένων σημερινών Ελλήνων.
Είναι κάποιοι δήθεν αντικειμενικοί ιστορικά οι οποίοι επιχειρούν να παρουσιάσουν την ιδεολογία τους ως κλειδί για τη διερεύνηση της πραγματικότητας, οδηγούμενοι σε λανθασμένες εκτιμήσεις και συμπεράσματα. Κάποιοι άλλοι αντί για ευγνωμοσύνη δείχνουν ένα αδιανόητο μίσος για τους εκπροσώπους της εκκλησίας, αγνοώντας απαξιωτικά το ρόλο της εκκλησίας την περίοδο εκείνη για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού.
Σήμερα 25 Μαρτίου 2020 ημέρα που δεν έγινε ο καθιερωμένος επίσημος εορτασμός της επανάστασης του 1821, πρέπει αφενός μεν να παραμείνουμε προσηλωμένοι στην εφαρμογή των μέτρων που επιβλήθηκαν για την αποτροπή εξάπλωσης του κορωναϊού και αφετέρου να προσεγγίσουμε με νηφαλιότητα, καθαρότητα νου και συνείδησης την ανάγνωση της ιστορίας μας.