Συγκλονισμένη είναι η κοινωνία με τη δολοφονία στα Γλυκά Νερά και την ομολογία του 32χρονου πιλότου Μπάμπη Αναγνωστόπουλου.
Μιλώντας στον Περιφερειακό Τηλεοπτικό Σταθμό CRETA και στην εκπομπή Live με την Αντιγόνη, o δικηγόρος Γιώργος Στειακάκης, αναφέρθηκε στην ποινή, στον πραγματικό χρόνο έκτισης αλλά και το τι ισχύει. «Το έγκλημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, η ποινή που προβλέπεται είναι καταρχήν ισόβια κάθειρξη και εναλλακτικά με την τροποποίηση του ποινικού κώδικα σε κάποιες περιπτώσεις που δεν ταιριάζουν εδώ, ποινή κάθειρξης από έως 15 έτη. Όσον αφορά το φόνο, όπως ακριβώς λέει ο νόμος του ζώου ή η βάναυση κακοποίηση του, προβλέπεται ποινή κάθειρξης μέχρι 10 έτη και για τα πλημμελήματα ποινή φυλάκισης μέχρι 5 έτη. Αυτό που όλοι αναρωτιούνται και σε κάθε περίπτωση που συναντάμε σε εγκλήματα, είναι λογικό η κοινή γνώμη να αναρωτιέται “τι ισόβια λέμε αφού δεν είναι ισόβια”. Η ισόβια κάθειρξη πλέον πριν το νέο ποινικό κώδικα, ήταν εντός φυλακής η υποχρεωτική παραμονή 15 έτη και τώρα είναι 16. Στην ποινή αυτή θα προστεθούν κατά συγχώνευση μετά οι υπόλοιπες ποινές, υπολογίζουμε ότι θα παραμείνει στη φυλακή γύρω στα 18 έτη κατά προσέγγιση. Υποχρεωτικά θα μείνει τόσο μέσα στη φυλακή, εφόσον καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη και ποινές κάθειρξης και φυλάκισης».
Μάλιστα, ο κ. Στειακάκης τόνισε ότι πολλές φορές είναι ένα ζήτημα, να συζητάμε σε ένα έγκλημα, κατά πόσο είναι ικανές αυτές οι ποινές να αποτρέψουν άλλους ανθρώπους να κάνουν τέτοιες πράξεις ή αν είναι ανάλογες οι ποινές για τον ίδιο το δράστη που θα τελέσει ένα τέτοιο έγκλημα. «Αυτή δεν είναι μόνο νομική συζήτηση, εμείς αντιμετωπίζουμε ως δεδομένο το νόμο, και το κατά πόσο πρέπει να είναι υψηλότερες ή όχι οι ποινές είναι νομοθετική επιλογή που δημιουργείται και από άλλες επιστήμες. Δηλαδή τι επίδραση μπορεί να έχει στον συγκεκριμένο άνδρα και στη γενική κοινωνία η επιβολή μεγάλων ποινών και η παραμονή του στο κατάστημα κράτησης δεκαετίες. Οι κανόνες δικαίου είναι απρόσωποι και αφορούν όλων των φύσεων τα εγκλήματα και όλους τους δράστες».
Ο κ. Στειακάκης, διευκρίνισε ότι ο νομοθέτης δεν μπορεί να κάνει κάποια διάκριση, αλλά δίνει τη δυνατότητα σε άλλες διατάξεις. «Η ποινή ξεκινάει πάλι από την ισόβια, αυτό το οποίο βλέπουμε σε κάθε περίπτωση ανθρωποκτονίας είναι η συμπεριφορά του κατηγορουμένου πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την πράξη. Όταν κάποιος για τόσο διάστημα συμπεριφέρεται φυσιολογικά σημαίνει ότι πρώτον δεν έχει τύψεις, ότι δεν του αξίζει η αναγνώριση της ελαφρυντικής περίστασης της ειλικρινούς μεταμέλειας. Αυτό που περιμένει κάποιος από ένα άνθρωπο κανονικά μετά την τέλεση της πράξης, είναι να έχει τύψεις, να σοκαριστεί από τη συμπεριφορά του και να μην μπορεί να λειτουργήσει. Γιατί δεν είναι εγκληματική φύση ότι υπό αυτές τις περιστάσεις, λειτούργησα. Όμως δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος πήρα την αστυνομία ή κάτι τέτοιο και παραδόθηκε. Όταν τόσες μέρες φέρεσαι έτσι, δείχνει ότι συνειδητά κάνεις αυτό που κάνεις και ότι ο χαρακτήρας σου είναι τέτοιος που το έγκλημα διαρκεί για πολλές ημέρες. Κάθε ημέρα που περνούσε και δεν παραδινόταν προστίθεται στην εγκληματική του δραστηριότητα και την επιβαρύνει. Θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είχε ευγενή κίνητρα για να μην παραδοθεί ή το μετάνιωσε. Οι καταστάσεις που έκανε δεν θα μπορούσαν να του δώσουν τη δυνατότητα να βγει κάτι υπέρ του, σε τέτοιες συμπεριφορές δεν μπορεί να έχει καμία ελαφρυντική περίσταση εφαρμογή κυρίως για τη συμπεριφορά που έδειξε μετά».