«Στο Χαμόγελο του Παιδιού σπάει ο φαύλος κύκλος. Όλα τα παιδιά που έχουμε μείνει στο Χαμόγελο, άλλος για λίγο άλλος για πολύ, σίγουρα δεν είμαστε από μια απλή περίπτωση, ο καθένας έχει πίσω του πολύ σύνθετα πράγματα, όμως σπάει ο φαύλος κύκλος. Δέχεσαι βία και βγάζεις αγάπη. Αυτό είναι το πιο σημαντικό που συμβαίνει στο Χαμόγελο για μένα».
Με αυτά τα λόγια ο Αλέξανδρος Νάκο, ένα από τα ενήλικα παιδιά του Χαμόγελου, μίλησε για όσα ο ίδιος έχει βιώσει σε ένα από τα σπίτια του Οργανισμού όπου μεγάλωσε.
Ο Αλέξανδρος Νάκο και η Μαριλένα Χουσενί, μίλησαν στην Τηλεόραση CRETA και την εκπομπή Live με την Αντιγόνη Ανδρεάκη, με τη δημοσιογράφο να φιλοξενεί παράλληλα στο στούντιο τον πρόεδρο του Χαμόγελου του Παιδιού Κώστα Γιαννόπουλο.
Με αφορμή τη νέα Υπουργική Απόφαση που ρυθμίζει για πρώτη φορά στη χώρα μας, αυστηρές προδιαγραφές για την ίδρυση και λειτουργία των Μονάδων Παιδικής Προστασίας και Φροντίδας (ΜοΠΠ), με τις κτιριακές προδιαγραφές που προβλέπει ωστόσο να απαγορεύουν ουσιαστικά τη λειτουργία των σπιτιών του Χαμόγελου του Παιδιού, τα δύο παιδιά του οργανισμού ξεδίπλωσαν τις σκέψεις τους και έχοντας την εμπειρία του πως είναι να μεγαλώνεις μέσα σε μια δομή τόνισαν πως οι περιορισμοί και οι συνδυασμοί της ΚΥΑ θέτουν εν αμφιβόλω την λειτουργία των σπιτιών.
Αναφέρθηκαν στην αναδοχή παιδιών τονίζοντας πως σαφώς είναι μια ιδέα που υποστηρίζουν, ωστόσο θα πρέπει να υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο καθώς μια οικογένεια δεν έχει την εξειδίκευση να αναλάβει για παράδειγμα ένα παιδί που έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά, χωρίς να έχει προηγηθεί η επαφή του και η φροντίδα του από ειδικούς.
Σημείωσαν πως παρά το γεγονός ότι από το υπουργείο τονίζουν πως τα σπίτια του Οργανισμού δεν πρόκειται να κλείσουν λόγω τετραγωνικών, ο οργανισμός έχει επιλέξει τόσα χρόνια να λειτουργεί νόμιμα και δε θα αλλάξει στάση, γεγονός που σημαίνει ότι δεν μπορεί να επιτρέψει αυτή τη «δαμόκλειο σπάθη» να κρέμεται πάνω από το Χαμόγελο του Παιδιού. Τόνισαν επίσης πως σύμφωνα με τις κτιριακές προδιαγραφές παιδιά που μεγαλώνουν στα σπίτια του οργανισμού θα πρέπει κάθε 6 χρόνια να αλλάζουν σπίτι, αφού υπάρχουν άλλες προδιαγραφές για παιδιά μικρότερης ηλικίας και άλλες για εφήβους, γεγονός που διαμορφώνει ένα αίσθημα ασταθούς περιβάλλοντος για παιδιά που ήδη έχουν αλλάξει μια φορά περιβάλλον αφού έχουν απομακρυνθεί από την οικογένειά τους, με τις όποιες επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στην ψυχολογία τους.
Παράλληλα μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες προσπάθησαν να εξηγήσουν πως ο οργανισμός δεν είναι και δεν λειτουργεί ως ίδρυμα αλλά ως οικογένεια για τα εκατοντάδες παιδιά που έχουν μεγαλώσει στις δομές του.
Ζωές που αλλάζουν…
«Το δωμάτιό μου ήταν 2 τετραγωνικά μικρότερο από αυτό που λέει ο νόμος. Η ποιότητα των ανθρώπων που προσέχουν τα παιδιά είναι αυτό που έχει σημασία», ανέφερε ο Αλέξανδρος Νάκο και συνέχισε: «Εγώ τώρα έχω το πτυχίο μου και το μεταπτυχιακό μου και είχα δύο τετραγωνικά λιγότερα. Αν εφαρμόσουν αυτή την απόφαση άνθρωποι σαν και μένα δεν θα έχουν την ευκαιρία να μπουν στο Χαμόγελο».
Ο ίδιος τόνισε πως οι άνθρωποι του Χαμόγελου βρέθηκαν δίπλα του, τον βοήθησαν σε όλα του τα βήματα και φυσικά όπως κάθε οικογένεια χάρηκαν με τις χαρές του. «Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για την ορκωμοσία μου, όταν πήρα το πτυχίο μου στο Πανεπιστήμιο. Ο κ. Κώστας θυμάμαι είχε κάτι σοβαρό να κάνει στην Αθήνα, όμως ήρθε για μένα στην Πάτρα και έφυγε ξανά για την Αθήνα. Και όταν πήρα το μεταπτυχιακό μου ήταν πάλι εκεί. Ήταν «24ωρος» για μένα και για όλα τα παιδιά», ανέφερε συγκινημένος με τον πρόεδρο του Χαμόγελου να μην μπορεί αν κρύψει τα βουρκωμένα μάτια του.
«1037 παιδιά έχουμε μεγαλώσει στο Χαμόγελο, είμαστε τουλάχιστον ένα καλό χωριό. Για ένα κανονικό χωριό αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα έχει αλλάξει η ζωή του», κατέληξε ο Αλέξανδρος.
Ο θυρωρός
Η Μαριλένα Χουσενί είναι όπως είπε «παιδί του Λιμενικού» αφού λιμενικοί ήταν εκείνοι που τη βοήθησαν. Ήταν 11 ετών όταν πήγε στο σπίτι του Χαμόγελου. «Ήμουν μαζί με τον αδερφό μου, δε θέλαμε να μας χωρίσουν και τότε στην Ελλάδα υπήρχε μόνο το Χαμόγελο που το έκανε αυτό. Μας φιλοξενούσαν στο Λιμεναρχείο στον Πειραιά για δύο μέρες, μέχρι να σκεφτούν κάποιον που να μπορούσε να μας βοηθήσει για να μην πάμε σε άλλο ίδρυμα εγώ ως κορίτσι και σε άλλο ο αδερφός μου. Παρόλο που δεν είχε χώρο στο σπίτι, ο κ. Κώστας είπε αμέσως το ναι», ανέφερε.
Η ίδια περιέγραψε τις πρώτες στιγμές που έφτασε στη δομή του οργανισμού, «Τα παιδιά έπαιζαν στο σαλόνι, γινόταν χαμός. Δεν θύμιζε κάτι σε ίδρυμα, η υποδοχή ήταν τέτοια σαν να έμπαινες σε μια πολύτεκνη οικογένεια», σημείωσε ενώ ανέφερε και ένα γλυκό περιστατικό με την ίδια την επόμενη ημέρα κιόλας να ζητά τον… θυρωρό.
Αυτός φυσικά δεν ήταν άλλος από τον κ. Γιαννόπουλο. «Ήταν στην πόρτα κάτω όταν μπήκαμε στο Χαμόγελο και έτσι ρώτησα: «ο κυριούλης αυτός που ήταν στην πόρτα θα έρθει σήμερα;». Δεν έχει αυτό το prestige στο σπίτι ότι είναι ο πρόεδρος, είναι άνθρωπος όπως όλοι μας και τα παιδιά τον αγαπάμε το ίδιο».
«Δεν είναι ένα ίδρυμα, δεν σε ξεχνάνε στα 18»
Η Μαριλένα χρόνια αργότερα έφυγε για σπουδές στην Μυτιλήνη. «Όταν έκλεινε η σχολή Χριστούγεννα και Πάσχα επέστρεφα στο σπίτι μου όπως όλα τα παιδιά», τόνισε η ίδια.
Μάλιστα ο κ. Γιαννόπουλος αποκάλυψε πως στην Μυτιλήνη η Μαριλένα, μητέρα δύο παιδιών πλέον, γνώρισε τον σύζυγό της με την ίδια να συμπληρώνει πως ο νεαρός πέρασε από «έγκριση», αφού πήγε στο σπίτι και γνώρισε τόσο τον κ. Γιαννόπουλο αλλά και όλη την οικογένεια του Χαμόγελου. «Θυμάμαι μάλιστα ήταν αγχωμένος, με τα γλυκά στα χέρια», ανέφερε χαριτολογώντας.
Γάμος και γέννα με την… οικογένεια Χωραφά
«Και όταν παντρεύτηκα ο γάμος μου έγινε στο σπίτι μου, στο σπίτι του Χαμόγελου στην Κέρκυρα», σημείωσε η Μαριλένα Χουσενί.
Ο κ. Γιαννόπουλος ανέφερε πως πέρα από την ορκωμοσία του Αλέξανδρου και τον γάμο της Μαριλένας και η γέννηση του πρώτου παιδιού της έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη του. «Στην γέννα ήμασταν όλη η οικογένεια του Χαμόγελου εκεί. Και βλέπαμε αυτό το «κουτσούνι» και τότε μου είπε: «Μα πως μπορούν να εγκαταλείπουν αυτά τα πλάσματα»», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Χαμόγελου.
«Ήμασταν οικογένεια Χωραφά. Έβλεπα τις άλλες γυναίκες, είχαν την μαμά τους, την πεθερά τους… Λέω στον γιατρό: «Γιατρέ έχω πει να μην έρθουν πάρα πολλά άτομα». Τελικά είχαν κατέβει και οι Κερκυραίοι που είναι φωνακλάδες… χαμός», συμπλήρωσε η Μαριλένα τονίζοντας πως η οικογένεια του Χαμόγελου ταξίδεψε από το σπίτι του οργανισμού στην Κέρκυρα προκειμένου να βρίσκεται κοντά της αυτή την σημαντική στιγμή της ζωής της. «Είναι σχέσεις ζωής. Και η κόρη μου η μεγάλη τα καλοκαίρια πλέον πηγαίνει διακοπές στην Κέρκυρα, έχω τις φίλες μου εκεί, τις νονές της, τους παιδαγωγούς που είμαστε πολύ κοντά».
«Γιαννοπουλίζουμε»
«Είναι υπερπροστατευτικός σε σημείο υπερβολής», ανέφερε η Μαριλένα για τον κ. Γιαννόπουλο θέλοντας να τονίσει πως όλα τα παιδιά είναι και αισθάνονται ασφαλή στα σπίτια του οργανισμού. «Και εμείς τώρα και με άλλα κορίτσια που έχουν γίνει μαμάδες και το συζητάμε «Γιαννοπουλίζουμε»», δήλωσε, με την αναφορά της να αποτελεί εκείνη την διαπίστωση που οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν όταν γίνονται γονείς καθώς θέλοντας και μη κουβαλούν στοιχεία από τους δικούς τους γονείς και να συγκινεί για μία ακόμη φορά τον πρόεδρο του Χαμόγελου.
Οι ιστορίες του Αλέξανδρου και της Μαριλένας είναι μόνο δύο από τις εκατοντάδες ιστορίες που έχουν εκτυλιχθεί στα σπίτια του Χαμόγελου του Παιδιού. Και όλες ξεκίνησαν με μια τουλάχιστον άσχημη αν όχι επικίνδυνη για τα παιδιά αφορμή. Και πίσω από αυτήν την αφορμή, με υπομονή, επιμονή, εμπιστοσύνη και αγάπη ξεδιπλώθηκαν ιστορίες που θα έκαναν και τον πιο σκληρό άνθρωπο να λυγίσει. Και όμως τα παιδιά του Χαμόγελου με την βοήθεια της νέας τους αλλά παντοτινής οικογένειας συνεχίζουν την ζωή τους. Ενηλικιώθηκαν, πατούν πλέον στα πόδια τους και στηρίζουν τον οργανισμό ώστε να καταφέρει να συνεχίσει να στηρίζει παιδιά που το χρειάζονται.