Αλήθεια φίλοι μου, ποιος δεν είχε ή δεν έχει στη ζωή του ένα όνειρο για το οποίο πάλεψε κι έδωσε αγώνες και μάχες για την επίτευξη και την πραγμάτωση του. Άλλος ονειρεύτηκε μια θέση εργασίας της επιλογής του και καριέρα στα επαγγελματικά του, άλλος ονειρεύτηκε να δημιουργήσει οικογένεια, άλλος ονειρεύτηκε να καταφέρει να βρει εκείνο το ένα και μοναδικό άλλο μισό που θα συμβάλλει στην ολοκλήρωση του ή μάλλον θα τείνει στην αλληλοσυμπλήρωση και οι δύο έσονται ένα, άλλος ονειρεύτηκε να κάνει ταξίδια και να μπορεί να γυρνάει όλο τον κόσμο γνωρίζοντας κάθε λογής τόπους και ανθρώπους. Ο καθένας κι ένα όνειρο. Ένα δικό του όνειρο.
Κι αναρωτιέμαι, υπάρχει κάτι πιο ωραίο από το να μπορεί κάποιος να ονειρεύεται, να μπορεί να ονειρεύεται ελεύθερα και ανεμπόδιστα για όλα εκείνα που προσδοκά και προσμένει… για το δικό του ξεχωριστό αύριο. Τα όνειρα – μικρά ή μεγάλα – έχουν μεγάλη αξία και ανεκτίμητη για τον ταξιδευτή στον κόσμο του ονείρου. Για τον λεγόμενο ονειροπόλο.
Επιθυμία, προσμονή, λαχτάρα, υπομονή, χαρά, ευχαρίστηση, ικανοποίηση, περηφάνια και ευτυχία αποτελούν ελάχιστες έννοιες από τις πολλές που εμπλέκονται και αφορούν τον αγώνα πριν το όνειρο και την ισχύουσα κατάσταση μετά τη σπουδαία συνάντηση με το όνειρο. Το ταξίδι του ονείρου από μόνο του ομορφαίνει την καρδιά και γαληνεύει τη ψυχή.
Πραγματικά, αξίζει να κάνει κάποιος στη ζωή του όνειρα και να θέτει προτεραιότητες αρχή μέση αλλά όχι τέλος…. αρκεί βέβαια να είναι ξεκάθαρα όλα αυτά και μην μπερδεύονται τα όνειρα με επιμέρους στόχους ή σκοπούς. Το όνειρο ξεφεύγει και είναι κάτι πολύ παραπάνω από την τυπική και ψυχρή στοχοθεσία. Η ζωή δεν είναι ούτε εταιρεία ούτε και μονάδα δημόσιας υπηρεσίας ώστε να λειτουργεί με τέτοιου είδους κανονιστικό πλαίσιο και οδηγίες. Η ζωή είναι ανοικτή και διαρκώς ανατροφοδοτούμενη, γι’ αυτό και τα όνειρα δεν μπαίνουν σε καλούπια ή νόρμες και δεν υπακούουν σε προσταγές κι επιβολές από οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο ή αρχή. Τα όνειρα είναι κάτι ανώτερο, δεν δεσμεύονται και δεν περιορίζονται. Καθετί διαφορετικό με υπακοή στη συμβατικότητα μπορεί να μοιάζει αλλά δεν είναι όνειρο.
Και ναι, τα όνειρα πολλές φορές ταυτίζονται με την ίδια τη ζωή. Γιατί θα μου πεις πως μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς όνειρα, πως μπορεί να εξελιχθεί και να γνωρίσει η ζωή τη δική της ολοκλήρωση χωρίς την αρμονική σύνθεση και σύνδεση με την πεμπτουσία του ονείρου. Δεν συμφωνώ με ορισμένους που χρησιμοποιούν τη καταφατική φράση για άπιαστα όνειρα. Δεν υπάρχουν άπιαστα όνειρα… τα όνειρα γεννιούνται για να μπορέσουμε να τα συναντήσουμε και να προκύψει η εξαίσια ένωση, με την προϋπόθεση ότι έχουμε την κρίση και την αντίληψη να βρούμε το δρόμο που οδηγεί στο όνειρο και πολύ περισσότερο τη θέληση για να ακολουθήσουμε και να περπατήσουμε αυτό τον δρόμο. Το δρόμο του ονείρου.
Φίλοι μου, αξίζει όσο τίποτε άλλο να ονειρεύεται κάποιος πέρα από τα στενά όρια της καθημερινότητας, να ονειρεύεται ακόμα και πέρα και έξω από τον ίδιο τον εαυτό του. Στα όνειρα δεν μπαίνουν φραγμοί. Ας γίνει λοιπόν το όνειρο του καθενός πυξίδα για μια διαδρομή όχι αξέχαστη ή χαρούμενη αλλά μοναδική και ανεπανάληπτη. Στα όνειρα δεν χωράει δισταγμός και δεν επιτρέπονται τα γιατί, τα πως και τα πρέπει. Γιατί τα όνειρα είναι όνειρα… και αξίζει να υπάρχεις, να ζεις και να πεθαίνεις για ένα όνειρο. Για το δικό σου όνειρο.