Οι εφημερίδες Il Giorno και la Repubbica αναφέρουν σήμερα ότι οι -ως επί το πλείστον- ακροδεξιοί φανατικοί των όπλων φέρεται να έφευγαν από την Ιταλία, πληρώνοντας «τεράστια ποσά» ποσά σε Σέρβους στρατιώτες για να συμμετάσχουν στην πολιορκία του Σεράγεβο και να πυροβολήσουν πολίτες της βοσνιακής πρωτεύουσας «για πλάκα» κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Για την ταυτοποίηση αυτών των «τουριστών πολέμου» βρίσκεται σε εξέλιξη έρευνα στο Μιλάνο.
Η υπόθεση, την οποία η Il Giornale είχε ήδη αναφέρει τον Ιούλιο, ξεκίνησε από τον εισαγγελέα Αλεσάντρο Γκόμπις με την κατηγορία της εκ προθέσεως ανθρωποκτονίας που χαρακτηρίζεται από σκληρότητα και επαίσχυντα κίνητρα.
Οι κατηγορίες απαγγέλλονται επί του παρόντος εναντίον αγνώστων προσώπων, βάσει καταγγελίας που υπέβαλε ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Έτσιο Γκαβατσένι, με τη βοήθεια δύο δικηγόρων και του πρώην δικαστή Γκουίντο Σαλβίνι.
«Ελεύθεροι σκοπευτές» του Σαββατοκύριακου
Σύμφωνα με μαρτυρίες που συγκεντρώθηκαν από όλη τη βόρεια Ιταλία, οι «ελεύθεροι σκοπευτές» συγκεντρώνονταν στην Τεργέστη και στη συνέχεια μεταφέρονταν στους λόφους γύρω από το Σαράγεβο, όπου μπορούσαν να πυροβολούν τον πληθυσμό της πολιορκημένης πόλης αφού πλήρωναν πολιτοφυλακές Σέρβων της Βοσνίας του Ράντοβαν Κάρατζιτς.
Ο φάκελος της υπόθεσης περιέχει επίσης μια έκθεση για αυτούς «πλούσιους ξένους που εμπλέκονταν σε απάνθρωπες δραστηριότητες», ο οποίος εστάλη στην Εισαγγελία του Μιλάνου από την πρώην δήμαρχο του Σαράγεβο, την Μπενιαμίνα Κάριτς.
Προς το παρόν, τα αρχεία της έρευνας περιλαμβάνουν μόνο τα έγγραφα που υπέβαλε ο συντάκτης της καταγγελίας, με ημερομηνία 28 Ιανουαρίου, και τις επόμενες εβδομάδες, ο εισαγγελέας Αλεσάντρο Γκόμπις, υπεύθυνος για τη μονάδα ειδικών επιχειρήσεων των Καραμπινιέρων, θα πρέπει να διερευνήσει, πιθανόν ανακρίνοντας τα άτομα που υπέδειξε ο συγγραφέας.
Προς το παρόν, εξηγεί ο συντάκτης, «αυτές είναι απλώς πληροφορίες», αλλά προφανώς υπήρχε και μια «ταρίφα» για αυτές τις δολοφονίες: «τα παιδιά κόστιζαν περισσότερο από τους άνδρες (κατά προτίμηση ένστολους και ένοπλους), τις γυναίκες και τέλος τους ηλικιωμένους, που θα μπορούσαν να σκοτωθούν δωρεάν».
Ο συντάκτης αναφέρεται επίσης στο ντοκιμαντέρ του 2022 «Sarajevo Safari» και διευκρινίζει ότι «ο σκηνοθέτης Μίραν Ζούπανιτς μας έδωσε τους κωδικούς για την πρόσβαση στην περιορισμένη προβολή της ταινίας στην ιστοσελίδα του Al Jazeera και μπορώ να τους παράσχω στον δικαστή που τους ζητά». Η ταινία περιλαμβάνει επίσης έναν «μη κατονομαζόμενο» μάρτυρα.
Δεδομένου του τρόπου με τον οποίο «οργανώθηκαν όλα, οι βοσνιακές υπηρεσίες πληροφοριών πίστευαν ότι η σερβική υπηρεσία κρατικής ασφάλειας βρισκόταν πίσω από όλα». Και με την υποδομή της πρώην σερβικής αεροπορικής εταιρείας τσάρτερ και τουρισμού Aviogenex.
Ο Γιόβιτσα Στάνισιτς, «καταδικασμένος για εγκλήματα πολέμου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία, έπαιξε βασικό ρόλο σε αυτήν την υπηρεσία». Σύμφωνα με την καταγγελία, μεταξύ αυτών των τουριστών ελεύθερων σκοπευτών ήταν επίσης λάτρεις του κυνηγιού και των όπλων. H κυνηγετική κάλυψη χρησίμευε για να φέρει τις ομάδες στον προορισμό τους στο Βελιγράδι χωρίς υποψίες».
Σύμφωνα με απόσπασμα από την κατάθεση του Τζον Τζόρνταν, ενός Αμερικανού πρώην πυροσβέστη που βοήθησε ως εθελοντής μέσα στην πολιορκημένη πόλη του Σαράγεβο τη δεκαετία του 1990, ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου στη Χάγη στη δίκη του διοικητή του στρατού των Σερβοβόσνιων Ράτκο Μλάντιτς, «σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, είδα ανθρώπους που δεν μου φάνηκαν ντόπιοι λόγω της ενδυμασίας τους, των όπλων που κουβαλούσαν, του τρόπου με τον οποίο τους αντιμετώπιζαν, τους διαχειρίζονταν, ακόμη και τους καθοδηγούσαν οι ντόπιοι. Το είδα αυτό στο Σαράγεβο σε πολλές περιπτώσεις».
Αποσπάσματα από αυτήν την κατάθεση του 2007 – η οποία αναφέρεται συγκεκριμένα στους λεγόμενους «τουρίστες – σκοπευτές», τους οποίους θα ξεκινήσει επίσης να ερευνά η Εισαγγελία του Μιλάνου – περιλαμβάνονται επίσης στην καταγγελία του συγγραφέα Γκαβατσένι προς τους εισαγγελείς του Μιλάνου.
«Ήταν σαφώς προφανές», συνεχίζει η κατάθεση πριν από 18 χρόνια, «ότι το άτομο που καθοδηγούνταν από άνδρες που γνώριζαν καλά το έδαφος δεν ήταν καθόλου εξοικειωμένο με το έδαφος, και τα ρούχα του και τα όπλα που κουβαλούσε με έκαναν να πιστεύω ότι ήταν τουρίστες-σκοπευτές».
Και πάλι: «Όταν ένα αγόρι εμφανίζεται με ένα όπλο που φαίνεται πιο κατάλληλο για κυνήγι αγριόχοιρου στο Μέλανα Δρυμό παρά για αστικές μάχες στα Βαλκάνια… Όταν τον βλέπεις να το χειρίζεται και συνειδητοποιείς ότι είναι αρχάριος…»
