Φιλελεύθερα Εικονογραφημένα

Πρέπει να διαβάσετε

Σπύρος Αλεξάκης
Σπύρος Αλεξάκης
Αρθρογράφος
Ο Σπύρος Αλεξάκης είναι αρθρογράφος

Λένε οι παλιότεροι ότι μέχρι και τη δεκαετία του ’70 στην Ελλάδα,όταν έγραφες μια έκθεση στο σχολείο,έπρεπε να έχει μέσα ένα άρωμα, μια νύξη έστω από πατριωτισμό.
Σού έβαζε η δασκάλα την έκθεση:“Πώς πέρασα το καλοκαίρι”
και εσύ για να πάρεις άριστα έπρεπε να γράψεις ότι το καλοκαίρι πήγες στη θάλασσα, που το ένδοξο πολεμικό ναυτικό μας απελευθέρωσε από τους Τούρκους και που χωρίς αυτό τώρα δε θα μπορούσαμε να πλατσουρίζουμε στο νερό και να ξαπλώνουμε στην αμμουδιά γιατί θα ήμασταν υπόδουλοι!
Το καθεστώς βλέπετε ήταν εθνικοπατριωτικό και εσύ έπρεπε να εκφράζεσαι δημόσια (και ιδιωτικά πολλές φορές) με τρόπο ανάλογο.
Χωρίς να ακουμπάς τα ταμπού.

Παρόμοιες καταστάσεις ζούμε και σήμερα ,όχι φυσικά από την πλευρά του “νασιονάλ πατριωτισμού” αλλά από εκείνη του Υπαρκτού Φιλελευθερισμού,στον οποίο έχουμε τη χαρά να ζούμε και που ο ίδιος σαν καθεστώς που είναι στο Δυτικό Κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες,έχει τα “πρέπει” του, που ο καθένας μας οφείλει να ακολουθεί στο δημόσιο λόγο,αν δεν έχει όρεξη να τον φάει το μαύρο σκοτάδι της αφάνειας. Ενίοτε και το μαύρο σκοτάδι κυριολεκτικά.

Η Φιλελεύθερη Βίβλος 

Στη Φιλελεύθερη Βίβλο,γιατί πάντα υπάρχει η ανάγκη για μία …Βίβλο, προκειμένου να ομογενοποιηθούν οι ανθρώπινες συμπεριφορές και να ξέρει το κάθε άτομο (χωρίς να μπει στον κόπο της σκέψης,που οδηγεί ένας Θεός ξέρει πού), τί είναι σωστό και τί λάθος στο περιβάλλον που βρίσκεται και ζει.
Στη Φιλελεύθερη Βίβλο λοιπόν υπάρχουν συγκεκριμένα θέματα που είναι εκτός συζήτησης.
Ομάδες ανθρώπων που για πάρα πολλά χρόνια υπήρξαν καταπιεσμένες (πχ γυναίκες,ξένοι,γκέη,φυλετικές ή θρησκευτικές μειονότητες κτλ)  σήμερα είναι στο επίκεντρο των δυτικών κοινωνιών και πρέπει να παρουσιάζονται σαν να έχουν πάντα δίκιο.Ό,τι και αν έχει συμβεί.Όποια και αν είναι η ιστορία στην οποία βρέθηκαν να συμμετέχουν.

Το φιλελεύθερο …savoir-vivre θεωρεί ότι ο διαφορετικός έχει πάντα δίκιο.
Εκείνος που δεν ανήκει στην παλιά τάξη των καταπιεστών, εκείνων δηλαδή της “λευκής πατριαρχικής κοινωνίας”.
Η οποία πατριαρχική κοινωνία πραγματικά υπήρξε καταπιεστική για ομάδες ανθρώπων πιο αδύναμων,όπως οι γυναίκες,οι διαφορετικοί κτλ αλλά όλα αυτά ανήκουν εδώ και δεκαετίες στο παρελθόν.Τουλάχιστον όταν μιλάμε για τις δυτικού τύπου κοινωνίες.

Παρόλα αυτά το στερεότυπο θεωρεί ακόμη τον έγχρωμο σταρ του αμερικάνικου αθλητισμού που βγάζει μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σαν καταπιεσμένο και τον λευκό,ίσως,που δουλεύει στο Fast Food για 7,25* δολάρια την ώρα σαν τον καταπιεστή του.

(*)Τόσος είναι ο μέσος κατώτατος ομοσπονδιακός μισθός στις ΗΠΑ)

Πολιτική “κορεκτίλα”

Το Politically Correct λοιπόν,η Φιλελεύθερη Βίβλος,το Savoir-Vivre Libéral,πείτε το όπως θέλετε,επιτάσσει ότι άνθρωποι με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά έχουν πάντα και a priori δίκιο.
Τι γίνεται όμως όταν συγκρούονται άτομα ή ομάδες που βρίσκονται θεωρητικά στους “προστατευόμενους” του συστήματος;
Όταν μετανάστες αραβικής καταγωγής συγκρούονται με ντόπιους εβραϊκού θρησκεύματος στη Γαλλία,ας πούμε; Τι θα πει τότε ο καθωσπρέπει Αρθρογράφος,ότι ο εθνικισμός (των μεταναστών) φταίει για τα επεισόδια;
Ή όταν μια γυναίκα πετάει καυστικό υγρό σε μία άλλη γυναίκα;Ότι φταίει η…πατριαρχική κοινωνία;
Απλά τότε δε λέει τίποτα.


[Βίντεο: Περίπτωση Μυρτούς.Μετανάστης εναντίον γυναίκας.Το σύστημα νίπτει τας χείρας του.]

Όπως δε λέει τίποτα και όταν στο λιμάνι του Πειραιά σκοτώνεται ένας λιμενεργάτης και γίνεται απεργία. Ειδικά αν το λιμάνι έχει ιδιωτικοποιηθεί και προφανώς φοβάται να πει ακόμη και το όνομα του Ιδιοκτήτη.
Ή όταν οι ντελιβεράδες έχουν χάσει 50 συναδέρφους τους φέτος στη χώρα μας και κάνουν πορείες διαμαρτυρίας αλλά για το δημόσιο διάλογο είναι απλά…Τετάρτη.

Τότε οι δημοσιολογούντες μπορούν άνετα να κάνουν στην τηλεόραση επί δύο ημέρες την -ο Θεός να την κάνει-  επανάσταση τους δίπλα στο δικαίωμα του υπέρβαρου να αυτοπροσδιορίζεται σαν “διαφορετικά αδύνατος” και να φοράει ριγέ μπλούζες.
Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα που καίει τον Έλληνα υπέρβαρο το 2021,το αν δηλαδή δεν τον θεωρούν αδύνατο.
Όχι οι μισθοί πείνας και η ανεργία,που αντιμετωπίζουν όλοι:
Υπέρβαροι και αδύνατοι,στρέιτ και γκέη, ντόπιοι και ξένοι… πρασινομάτηδες και μαυρομάτηδες.

Άλλα Πρόσφατα