Αγαπητοί μου φίλοι, έβλεπα τις προάλλες μια εικόνα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης που εικονίζεται ένα ποτιστήρι που ρίχνει νερό σε κάποιες γλάστρες με ειδικές επιγραφές στο κάτω μέρος τους, άλλες από αυτές (τις γλάστρες) ήταν πολύ ανθισμένες και άλλες λιγότερο έως καθόλου. Την εικόνα συνόδευε η φράση σε ό,τι αφοσιωθείς αυτό θα ανθίσει.
Έτσι λοιπόν, υπάρχει η αγάπη που αντιστοιχεί σε μια από τις γλάστρες. Η αγάπη που γεμίζει και αγαλλιάζει την καρδιά του κάθε ανθρώπου, η αγάπη που βρίσκει τη λύση σε κάθε είδους πρόβλημα και ανάγκη, η αγάπη που φωτίζει το δρόμο και το διάβα του καθενός, πηγαίνοντας κόντρα σε κάθε σκοτάδι. Η αγάπη που ελαφρύνει τη ψυχή και διώχνει κάθε βάρος… η αγάπη που ελευθερώνει από κάθε λογής αιχμαλωσία και σκλαβιά. Αυτή η περήφανη και παντοδύναμη αγάπη.
Υπάρχει το μίσος, που αντιστοιχεί επίσης κάποια γλάστρα. Το μίσος που γεννά έχθρα και μνησικακία, το μίσος που φέρνει ανάσα βαριά και κουβαλά ψυχή βαριά. Το μίσος που θολώνει το μυαλό και τη ματιά, το μίσος που τρέφει την εγωπάθεια και την εμπάθεια. Αυτό το μίσος που αντιτίθεται στην ευαισθησία αντί να εξανθρωπίζει και να δημιουργεί ισορροπίες.
Υπάρχουν οι ενοχές, που αντιστοιχούν σε μια τρίτη γλάστρα. Οι ενοχές που εγκλωβίζουν και ισχυροποιούν την προσκόλληση σε επίμονες σκέψεις για κάτι που έπραξες λάθος ή νομίζεις ότι έπραξες λάθος στο παρόν ή στο παρελθόν (και για πράξεις σε βάρος του εαυτού ή σε βάρος τρίτων και άλλων). Οι ενοχές που σε «πνίγουν» σαν βραχνάς που εμποδίζει τη φωνή να βγει προς τα έξω. Αυτές οι ενοχές που σε κάνουν να φοβάσαι να τολμήσεις και να αναλάβεις την ευθύνη, συνθλίβοντας κάθε θετική κίνηση και ώθηση προς μπρός.
Υπάρχει το άγχος, που αντιστοιχεί σε τέταρτη γλάστρα στη σειρά. Το άγχος που σκορπά ανησυχία, αναστάτωση και πανικό. Το άγχος που σε οδηγεί σε άλλους δρόμους, διαφορετικούς από τον δρόμο που είχες επιλέξει να περπατήσεις αρχικά. Το άγχος που ενώ είσαι δυνατός σε καθιστά αδύναμο σε κάθε περίσταση και εμφανίζεσαι ανίσχυρος να αντιμετωπίσεις σημαντικές ανάγκες της καθημερινότητας. Αυτό το άγχος με τα χιλιάδες διλήμματα και τις απέραντες δυσκολίες στη λήψη αποφάσεων.
Υπάρχει η θλίψη, που αντιστοιχεί σε μία πέμπτη γλάστρα. Η θλίψη που μειώνει την ευκαιρία και τη δυνατότητα για ευτυχία, η θλίψη που εμποδίζει και περιορίζει τη χαρά και την ομορφιά, η θλίψη που γνωρίζει μόνο μία διάθεση γεμάτη με στεναχώρια και δάκρυ, η θλίψη που συχνά οδηγεί σε αδιέξοδες καταστάσεις. Η θλίψη που σε αφήνει να περιφέρεσαι σε ένα και μόνο δωμάτιο του σπιτιού, χωρίς αντοχές και δυνάμεις να επισκεφθείς και τα υπόλοιπα δωμάτια και σε κάνει να θυμάσαι καν ότι υπάρχουν κι αυτά μέσα στο σπίτι και στον κόσμο σου. Αυτή η θλίψη που κρατά τις κουρτίνες κατεβασμένες και τα παράθυρα κλειστά, μπλοκάροντας το φως και το οξυγόνο να εισέρθουν στη ψυχή και τη ζωή σου.
Σίγουρα, υπάρχουν πολλές γλάστρες ακόμα που μπορεί να προστεθούν και πολλές έννοιες που μπορεί να αναλυθούν. Όμως, στην πραγματικότητα το πάνω χέρι το έχεις εσύ, με τις δικές σου επιλογές και αποφάσεις. Εσύ είσαι αυτός, που θα ποτίσει τις γλάστρες στη σειρά και θα φροντίσει σε ποια από αυτές θα ρίξει περισσότερο νερό για να κάνει το φυτώριο να ανθίσει και να γιγαντωθεί. Γιατί πράγματι, αυτό για το οποίο ενδιαφερθείς και αυτό που θα αφοσιωθείς … αυτό είναι που θα ανθίσει, τόσο στο μέσα όσο στο έξω σου.
Να θυμάσαι, ότι εσύ κρατάς το ποτιστήρι και το δοχείο με το σωτήριο και δροσερό νερό, που θα δώσει πνοή και δύναμη, που θα ξεδιψάσει, που θα γαληνέψει, που θα αναστήσει.
