Το διαστημικό τηλεσκόπιο Webb έχει καταγράψει νέες λεπτομέρειες κοσμικού αερίου και σκόνης μέσα στο Νεφέλωμα του Καβουριού, αποκαλύπτοντας πληροφορίες για το τι συμβαίνει στον απόηχο μιας τεράστιας έκρηξης αστεριών.
Το Νεφέλωμα του Καβουριού είναι ένα καλά μελετημένο κατάλοιπο σουπερνόβα που βρίσκεται 6.500 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό του Ταύρου.
Αστρονόμοι στην Κίνα, την Ιαπωνία και τη Μέση Ανατολή εντόπισαν για πρώτη φορά το «καβούρι» στον νυχτερινό ουρανό το 1054, καταγράφοντας τις παρατηρήσεις τους για αυτό που πίστευαν ότι ήταν ένα νέο αστέρι.
Αργότερα, διαπιστώθηκε ότι το φαινόμενο ήταν στην πραγματικότητα το λαμπρό φως ενός σουπερνόβα, ή αστέρα που εκρήγνυται, που έφτασε στη Γη.
Το να έχουμε ιστορικά στοιχεία για ένα συμβάν αστρικής έκρηξης είναι σπάνιο, γι’ αυτό και υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για το νεφέλωμα.
Παρά το γεγονός ότι το σχετικά κοντινό Νεφέλωμα του Καβουριού έχει παρατηρηθεί εδώ και καιρό, οι σύγχρονοι αστρονόμοι εξακολουθούν να έχουν ερωτήσεις σχετικά με το καταδικασμένο αστέρι και τη χημική σύνθεση του λαμπερού κοσμικού νέφους που δημιούργησε.
Το Νεφέλωμα του Καβουριού έχει μελετηθεί από άλλα διαστημικά παρατηρητήρια όπως το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Αλλά η ικανότητα του Webb να βλέπει το σύμπαν με υπέρυθρο φως, το οποίο είναι αόρατο στο ανθρώπινο μάτι, μπόρεσε να διαπεράσει την κατά τα άλλα σκοτεινή σκόνη του νεφελώματος για να διακρίνει χαρακτηριστικά που δεν είχαν δει προηγουμένως.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την κάμερα εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας και το όργανο μεσαίας υπέρυθρης ακτινοβολίας του Webb για να μελετήσουν το νεφέλωμα με στόχο να αποκαλύψουν πληροφορίες για την προέλευσή του.
«Η ευαισθησία και η χωρική ανάλυση του Webb μας επιτρέπουν να προσδιορίσουμε με ακρίβεια τη σύνθεση του εκτοξευόμενου υλικού, ιδιαίτερα την περιεκτικότητα σε σίδηρο και νικέλιο, που μπορεί να αποκαλύψει τι είδους έκρηξη προκάλεσε το νεφέλωμα του Καβουριού», δήλωσε η Tea Temim, ερευνήτρια αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο Princeton στο New Jersey.
Στη νέα εικόνα, κυματιστοί, κυκλικοί μύτες δείχνουν την καρδιά πάλσαρ του νεφελώματος, που φαίνεται ως μια κεντρική φωτεινή λευκή κηλίδα. Πιο κοντά στις άκρες της εικόνας υπάρχουν λεπτές λευκές γραμμές που σκιαγραφούν το μαγνητικό πεδίο του πάλσαρ, το οποίο παρέχει στο νεφέλωμα το σχήμα του. Το νεφέλωμα συνεχίζει να επεκτείνεται με την πάροδο του χρόνου καθώς ο άνεμος που δημιουργείται από το περιστρεφόμενο πάλσαρ σπρώχνει το εσωτερικό αέριο και τη σκόνη προς τα έξω.
Καθώς οι αστρονόμοι συνεχίζουν να αναλύουν τα δεδομένα του Webb και να τα συγκρίνουν με δεδομένα που συλλέγονται από άλλα τηλεσκόπια, αναμένουν επίσης μια νέα προοπτική για το νεφέλωμα από το Hubble εντός του επόμενου έτους.
