Και επίσημα με 158 «ναι» πέρασε από τη Βουλή των Ελλήνων το νέο «εργασιακό» που αποτελεί νόμο του Κράτους.
Η κυβέρνηση στέκεται σε ρυθμίσεις του όπως η υποχρεωτική άδεια πατρότητας και η ηλεκτρονική κάρτα εργασίας κάνοντας λόγο για τομές που όφειλαν να έχουν ρυθμιστεί εδώ και χρόνια.
Η Αντιπολίτευση από την άλλη «βλέπει» εργασιακή «γαλέρα» και κατάργηση κεκτημένων δικαιωμάτων ετών.
Το ερώτημα όμως που προκύπτει μέσα απ’ όλη τη συζήτηση που εξελίχθηκε σε υψηλούς τόνους είναι ένα: Άραγε η πλειοψηφία των όσων ρυθμίζει το νέο εργασιακό δεν ισχύει ήδη εδώ και χρόνια στην αγορά;
Όσοι εργάζονται παλεύοντας καθημερινά για τα αυτονόητα γνωρίζουν πως οι συμφωνίες με τους εργοδότες έρχονται μέσα από σκληρή δουλειά και προσωπική διαπραγμάτευση η οποία και συμβαίνει και είναι εφικτή.
Όσοι ενδεχομένως δεν εργάζονται ή δεν εργάστηκαν ποτέ, ίσως να θεωρούν πως ακόμα ισχύουν κεκτημένα συλλογικά δικαιώματα, την κατάργηση των οποίων ειρήσθω εν παρόδω πιθανά να έχει ψηφίσει και το κόμμα στο οποίο ανήκουν.