Τα ελληνοτουρκικά δεν έχουν να κάνουν με τους “κακούς” και τους “καλούς” Έλληνες ή Τούρκους (ανάλογα με το από ποια πλευρά βλέπεις την ιστορία).
Τα ελληνοτουρκικά είναι μέρος του “Ανατολικού Ζητήματος” και αποτέλεσμα της ανισορροπίας με την οποία δομήθηκαν τα κράτη της περιοχής μας τους τελευταίους δύο αιώνες.
Μετά την αποδόμηση των αυτοκρατοριών της περιοχής, προέκυψε μια μικρή Ελλάδα στη Βαλκανική και ανατολικά της μια δυσανάλογα μεγάλη Τουρκία, ενώ πιο δυτικά ενώθηκε για να δημιουργήσει το δικό της έθνος-κράτος η Ιταλία.Επίσης δυσανάλογα μεγάλη.
Στις τρεις αυτές χερσονήσους λοιπόν,οι δύο είναι ενοποιημένες και η δική μας η Βαλκανική, κατακερματισμένη σε πολλά μικρά κράτη -που σαν να μην έφτανε αυτό,βρίσκονται και στα μαχαίρια μεταξύ τους.
Αποτέλεσμα,εμείς ως Ελλάδα (αλλά και οι άλλες βαλκανικές χώρες) να είμαστε καταδικασμένοι να δεχόμαστε “bulling” από δύση και ανατολή.
Το Ζήτημα των τριών Χερσονήσων
Κάποτε τρεις χερσόνησοι βρέχονταν από τα νερά της ανατολικής Μεσογείου.
Βασικά,ακόμη αυτά τα νερά τις βρέχουν,με τη διαφορά ότι στους αιώνες της μακράς ιστορίας τους έχουν αλλάξει σύνορα και λαούς που κατοικούν σε αυτές.
Προφανώς και μιλάμε για τη Μικρά Ασία,τη Βαλκανική και την Ιταλική χερσόνησο.
Οι ειδικοί όταν μιλούν για την περιοχή μας κάνουν μια παράληψη, κατά την ταπεινή μου άποψη. Αναφέρονται στο “Ανατολικό Ζήτημα” ξεχνώντας πάντα την Ιταλική χερσόνησο,η οποία όμως “κοιτάει” περισσότερο προς τα μέρη τα δικά μας και λιγότερο προς τη Δύση.Απόδειξη ότι σχεδόν πάντα οι ιμπεριαλισμοί που γεννιούνται εκεί έχουν σαν στόχο τους τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο και πιο σπάνια την Ιβηρική ή τη Δυτική Ευρώπη.
Ο Ελληνισμός λοιπόν έζησε και δημιούργησε,σε κάποιες εποχές και στις τρεις αυτές χερσονήσους: Και στην ιταλική και στη Μικρά Ασία αλλά και στη Βαλκανική,που είναι και η κοιτίδα του.
Σε άλλες περιόδους (τις πιο σύγχρονες) περιορίστηκε στις δύο από αυτές:
Τη Βαλκανική και τη Μικρά Ασία.
Παράλληλα άλλες μεγάλες δυνάμεις είτε από την Ιταλική Χερσόνησο,(Ρωμαίοι,Ενετοί-Γενοβέζοι,Ιταλοί),είτε από τη χερσόνησο της Ανατολίας-Μ.Ασία (Πέρσες,Οθωμανοί) κατάφεραν να κυριαρχήσουν στον ενιαίο -ξαναλέμε- αυτό γεωγραφικά χώρο ή σε σημαντικό μέρος του.
Σύγχρονη εποχή
Στην Αρχαιότητα και στο Μεσαίωνα τα πράγματα ήταν σχετικά απλά.
Πάντα ή σχεδόν πάντα μία αυτοκρατορία της περιοχής κυριαρχούσε στο χώρο αυτόν, δημιουργώντας κάποιου είδους συνθήκες σταθερότητες.
Το πρόβλημα δημιουργήθηκε από την στιγμή που οι Έλληνες αποφασίσαμε να κάνουμε εθνικό κράτος,αφήνοντας όμως ένα μεγάλο κομμάτι της Βαλκανικής εκτός.
Τότε η Ιταλική χερσόνησος δεν είχε ακόμη ενοποιηθεί (το ιταλικό κράτος δημιουργήθηκε το 1861) ενώ η Τουρκία δεν υπήρχε ακόμη ως εθνικό κράτος αλλά σαν μια αυτοκρατορία υπό κατάρρευση.
“Χτίσαμε” το κράτος μας πριν δούμε πώς θα το έκτιζαν οι ανταγωνιστές μας.
[Εικόνα: Η “Χάρτα” του Ρήγα.Με όλη τη Βαλκανική ενιαίο κράτος. (1797) ]
Έτσι η δημιουργία αργότερα δύο μεγάλων σχετικά κρατών ανατολικά και δυτικά της μικρής Ελλάδας είναι και η αιτία που αυτά τα δύο κράτη,( Ιταλία, και Τουρκία) ασκούν -εναλλάξ- πίεση στη χώρα μας.
Ας πούμε ότι και μέχρι το τέλος του Β’Παγκοσμίου Πολέμου και ενώ είχαν ησυχάσει τα πράγματα με την Τουρκία, με την Ιταλία είχαμε προστριβές, που κατέληξαν στον πόλεμο του ’40.Αργότερα οι Ιταλοί πέρασαν σε άλλη ιστορική φάση και μας άφησαν στην ησυχία μας αλλά ήρθαν πάλι οι Τούρκοι που ζητούσαν και ζητούν ακόμη, να επεκταθούν σε Αιγαίο,Αν.Μεσόγειο και Κύπρο.
Είναι προφανές ότι αν η Βαλκανική ήταν ένα ενιαίο κράτος,τότε όλα θα ήταν διαφορετικά για την περιοχή μας και για εμάς.
Σήμερα μπορεί να ακούγεται σουρεάλ αυτό,διακόσια χρόνια πριν ήταν απόλυτα ρεαλιστικό.
Η συγγένεια των λαών της Βαλκανικής είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που έχουν οι λαοί της Ιταλικής χερσονήσου ή (ακόμη περισσότερο) οι εκτουρκισμένοι -όχι ολοκληρωτικά ακόμη- λαοί της Μικράς Ασίας.
[Κινούμενη Εικόνα: Η εξέλιξη της ιταλικής ενοποίησης]