Ελληνο-ιταλικές συγκρούσεις ανά τους αιώνες [VIDEOS]

Ογδόντα ένα ολόκληρα χρόνια μετά την 28η Οκτωβρίου του ’40 και ένα όνομα βρίσκεται στο μυαλό των Ελλήνων του τότε και του τώρα,όταν η σκέψη τους πάει στα γεγονότα εκείνου του πολέμου: Μπενίτο Μουσολίνι.
Δεν ξέρω αν έχει ταυτιστεί άλλο πρόσωπο ηγέτη με πόλεμο σε τέτοιο βαθμό,όσον αφορά πάντως στους δικούς μας πολέμους στην Ελλάδα,σίγουρα όχι.
Δηλαδή ούτε το Κυπριακό ταυτίστηκε ποτέ με το Βασιλιά Γεώργιο ΣΤ’,τη Βασίλισσα Ελισάβετ ή τον Μπουλέντ Ετζεβίτ,ούτε οι Βαλκανικοί πόλεμοι με τον Τσάρο των Βουλγάρων Φερδινάνδο Α’,ούτε ο δεύτερος γύρος του Εμφυλίου με τον Τίτο και το Χότζα,ούτε καν η Μικρασιατική Καταστροφή και η εθνικάθαρση των χριστιανικών πληθυσμών στη Μικρά Ασία το ’22 με τον Κεμάλ Ατατούρκ!

Στην περίπτωση όμως του ’40,κατηγορηματικά εκείνος που έφταιξε, θεωρείται ότι ήταν ο Ντούτσε.
Για εκείνον γράφτηκαν σχεδόν όλα τα πατριωτικά μας τραγούδια– δεύτερος στις αναφορές ήταν ο γαμπρός του Τσιάνο- και αν ρωτήσεις 10 Έλληνες σήμερα για το θέμα,οι 9 θα σου πουν ότι με τους Ιταλούς είμαστε…“ούνα φάτσα-ούνα ράτσα” αλλά “ο ηγέτης τους τούς έβαλε να μας επιτεθούν”.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνει κανείς γιατί υπάρχει αυτή η ιστορική παρεξήγηση.
Γιατί μόνο για παρεξήγηση μπορεί να εκληφθεί το ότι ο λαός που έχει επιτεθεί ιστορικά τις περισσότερες φορές στους Έλληνες απ’όλους τους υπόλοιπους λαούς, θεωρείται “φίλος”.
Κάτι που δεν έχει συμβεί με κανέναν άλλον ποτέ, από τους Τούρκους και τους μουσουλμάνους Αλβανους, μέχρι τους …Ίβηρες της Καταλανικής Εταιρείας.

[Φωτό:Ο Ντούτσε επιθεωρεί Αλβανούς πολεμιστές του που έδρασαν στην Ελλάδα]

Άλλο κράτος,άλλο λαός

Πρώτα απ’όλα να εξηγήσουμε ότι άλλο κράτος,άλλο λαός και άλλο κουλτούρα του λαού αυτού.
Αν σε επίπεδο κουλτούρας υπάρχουν πολλά κοινά με τους Ιταλούς (που οι ίδιοι βέβαια αν τους μιλήσετε, δε παραδέχονται κάτι τέτοιο),όπως και κομμάτια της Ιστορίας των δύο λαών (αυτό το παραδέχονται),αυτό είναι κάτι άλλο από την κρατική πολιτική της συγκεκριμένης χώρας ως προς την Ελλάδα.
Σε επίπεδο δηλαδή λαών μπορεί να υπάρχει επικοινωνία ή και ταύτιση ανάμεσα σε Έλληνες και Ιταλούς,όπως μπορεί να υπάρξει και ανάμεσα σε Έλληνες και Τούρκους,Κινέζους,Ιάπωνες,Σκανδιναβούς,Βρετανούς κτλ
Αλλού μπορεί να είναι πιο δύσκολο γιατί απομακρύνεσαι πολιτισμικά και γεωγραφικά,αλλού ίσως πιο απλό αλλά σε κάθε περίπτωση οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνήσουν πάνω σε βασικές πανανθρώπινες αρχές.
Τα κράτη πάλι,όχι.Ή τουλάχιστον όχι πάντα.

Τα κράτη έχουν συμφέροντα,οικονομίες,ζωτικούς χώρους,σφαίρες επιρροής.
Όλα τα παραπάνω της Ιταλίας περνούν από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο (Λεβάντε).Εντελώς τυχαία και ο Ελληνισμός κινείται ιστορικά και οικονομικά πάνω σε αυτούς τους δύο γεωγραφικούς χώρους.Οπότε η σύγκρουση συμφερόντων των δύο κρατών είναι αναπόφευκτη.

“Δεν υπάρχει Ελλάδα”

Για τους Ιταλούς λοιπόν (όπως και για τους περισσότερους γειτονικούς μας λαούς) δεν υπάρχει Ελλάδα.
Ο χώρος μας είναι ένας χώρος που κατοικείται από κάποιους διαφορετικούς Χριστιανούς,που το κράτος τους τούς είπε ότι είναι Έλληνες και εκείνοι το πίστεψαν.
Αυτή είναι η επίσημη προπαγάνδα.
Όπως οι Βαλκάνιοι πιστεύουν ότι είμαστε κάτι σαν μαυριδεροί μετανάστες στην περιοχή τους,ενώ οι Τούρκοι ότι είμαστε μια χούφτα βουνίσιοι που ζούσαμε κάνοντας γιαούρτι και επαναστάσεις και οι Δυτικοί ήρθαν και μας είπαν ότι είμαστε Έλληνες.
Έτσι και οι Ιταλοί πιστεύουν είτε ότι είμαστε Σλάβοι που απλά βρισκόμαστε σε μια περιοχή με αρχαίο παρελθόν,είτε -στην καλύτερη- ότι είμαστε Λατίνοι που θεωρούμε (λανθασμένα) τον εαυτό μας …Έλληνα,αντί να δηλώσουμε υποταγή στη μητέρα Ρώμη.

Όταν βέβαια τους γυρίσεις την ερώτηση,λέγοντας τους: “Και ποιος μας είπε ότι είμαστε Έλληνες και το πιστέψαμε,αφού για σχεδόν 800 χρόνια δεν είχαμε δικό μας κράτος και ήμασταν υπόδουλοι Καθολικών,Σλάβων και Οθωμανών;”.
Εκεί προφανώς και δεν παίρνεις καμία απάντηση, γιατί απλούστατα πάντα η προπαγάνδα βασίζεται στην επιδερμική προσέγγιση των πραγμάτων και δεν φτάνει για να δώσει δεύτερες και τρίτες απαντήσεις σε ερωτήματα που εμβαθύνουν στο θέμα.

Από τους Ρωμαίους στον Ντούτσε

Αν θεωρήσουμε σαν πρώτη επίθεση από τη Δύση εκείνη των Ρωμαίων στην αρχαιότητα,που έφερε και την κατάκτηση του ελλαδικού χώρου από τους Λατίνους,τότε η στρατιωτική και πολιτική πίεση που έχουμε δεχτεί από την ιταλική χερσόνησο δεν έχει τελειωμό.
Μετά τους Ρωμαίους,έχουμε τους Ενετούς και τους Γενοβέζους που για αιώνες,μετά το 1204,είχαν καταλάβει το νησιωτικό μας χώρο,Ιόνιο,Αιγαίο,Κρήτη,Κύπρο αλλά και το ίδιο το ιταλικό κράτος από τη δημιουργία του μετά το 1861,(Risorgimento),που συνέχιζε την ίδια επεκτατική πολιτική εις βάρος της χώρας μας.

Έχουμε την κατοχή (μαζί με τις άλλες Προστάτιδες Δυνάμεις) της Κρήτης για μερικά χρόνια μετά το 1898,έχουμε την κατοχή των Δωδεκανήσων για δεκαετίας και την προσπάθεια εξιταλισμού των κατοίκων των νησιών μας,την κατοχή τμήματος της Μικράς Ασίας με ρόλο καθαρά ανθελληνικό στην περιοχή πριν το ’22,έχουμε την ενεργή συμμετοχή της Ιταλίας στη δημιουργία του Αλβανικού κράτους και εν μέρει της αλβανικής εθνότητας ,όπως και της προσκόλλησης της Β.Ηπείρου στο γειτονικό μας κράτος,παρότι στρατιωτικό το απελευθερώσαμε περισσότερες από μία φορές.
Έχουμε τα γεγονότα του Α’Παγκ.Πολέμου και την κατάληψη της (ελληνικής) Ηπείρου,τον βομβαρδισμό της Κέρκυρας τον Αύγουστο 1923…

Αν εξαιρέσουμε το τελευταίο αυτό συμβάν,(“Περίπτωση Τελίνι-Βομβαρδισμός Κέρκυρας”),όπου στην κυβέρνηση της Ιταλίας ήταν ο Ντούτσε,σε όλα τα άλλα δεν υπήρχε ούτε η σκιά του ιδρυτή του Φασισμού.
Ήταν “κανονικές” κυβερνήσεις της γείτονος. Πολλές από αυτές και δημοκρατικά εκλεγμένες.
Εξάλλου κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός υπήρξε τα πρώτα χρόνια και ο Μουσολίνι,μην το ξεχνάμε αυτό.Ενώ ο δικός Μεταξάς είχε πάρει την ψήφο του ελληνικού Κοινοβουλίου,πριν το…καταργήσει.Καλό είναι να θυμόμαστε αυτές τις …λεπτομέρειες.

[Φωτό: Ιταλικός επεκτατισμός προ-Φασισμού]

Όταν δε θα υπάρχει πια το ΝΑΤΟ

Από τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά τα πράγματα έχουν αλλάξει,φυσικά.
Δεν βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση με τους δυτικούς μας γείτονες,είμαστε σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ (αν σημαίνει αυτό κάτι),βρισκόμαστε και οι δύο εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και εντός Ευρώ.
Θεωρητικά έχουμε άριστες σχέσεις.
Τις ίδιες άριστες όμως σχέσεις και ακόμη πιο…άριστες έχει η Ιταλία και με όλους τους άλλους γείτονες μας,ειδικά με εκείνους που ακολουθούν ανθελληνικές πολιτικές.Από τα βαλκάνια μέχρι την Τουρκία,της οποίας είναι διαχρονικά στενός παρτενέρ και που σε μία ενδεχόμενη σύγκρουση μαζί της η Ιταλία είναι αμφίβολο αν θα πάρει το δικό μας μέρος.
Ειδικά δε αν ο χ,ψ Ερντογάν της υποσχεθεί μεγαλύτερο μερίδιο από τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου.

ΒΙΝΤΕΟ 

[“Soft” ανάλυση Ιταλών από το σάιτ της κεντροαριστερής εφημερίδας “Λα Ρεπούμπλικα”.που προεξοφλούν την ήττα μας από τον Ερντογάν και αναρωτιούνται ποια κομμάτια (της Ελλάδας) θα πάρει η χώρα τους]