Ο φετινός εορτασμός της Ανάστασης του Ιησού Χριστού διαρκούσης της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης από την ενσκήψασα πανδημία του Κορωναϊού, θα αποτελέσει αντικείμενο αναφοράς των ιστορικών του μέλλοντος, πρωτόγνωρος, περίεργος και μοναδικός και για τη θρησκευτική εορταστικότητά του.
Είναι βέβαιο ότι θα παραμείνει στη μνήμη της παγκόσμιας χριστιανικής κοινότητας ένας ξεχωριστός εορτασμός με εκκλησίες χωρίς πιστούς, Επιτάφιους χωρίς περιφορές, Ανάσταση βουβή χωρίς τυμπανοκρουσίες και πανηγυρισμούς. Πάσχα χωρίς οικογενειακές συνεστιάσεις, συναντήσεις φίλων και συγγενών. Κλειστά μαγαζιά, απαγόρευση κυκλοφορίας, χωρίς αγκαλιές και χειραψίες ανάμεσα στους ανθρώπους.
Οι χριστιανοί δεν πήγαν στις εκκλησίες να ακούσουν το «δεύτε λάβετε φως, εκ του ανεσπέρου φωτός», όμως με συγκίνηση όλοι και καθένας ξεχωριστά άκουσαν το «Χριστός Ανέστη» από την τηλεόραση.
Αυτό το Πάσχα ζήσαμε ιστορικές στιγμές με το «τσουνάμι» των θανάτων να συγκλονίζει τον πλανήτη, χωρίς να γνωρίζει κανείς την έκβαση της απρόβλεπτης και συγκλονιστικής υγειονομικής κρίσης.
Ζήσαμε όμως και κάτι άλλο θετικό, πρωτόγνωρο για τη χώρα. Το θρίαμβο της λογικής απέναντι στην επιπολαιότητα, στο λαϊκισμό και άλλες θεωρίες συνωμοσιολογίας και φαντασιώσεων.
Το κλίμα των τελευταίων ημερών στην ελληνική κοινωνία διαγράφεται μελαγχολικό καθώς ο κίνδυνος από τον κορωναϊό δεν έχει περάσει, ενώ το Πάσχα πέρασε με τέτοιο τρόπο που η ψυχή των Ελλήνων δεν το ευχαριστήθηκε. Όλοι έχουν μάθει να εορτάζουν μέχρι σήμερα διαφορετικά την Ανάσταση, γι’ αυτό οι περισσότεροι αναλογιζόμενοι πιστεύουν ότι αυτό ήταν το χειρότερο Πάσχα των τελευταίων χρόνων.
Όμως κάνουν λάθος γιατί δεν ήταν το Πάσχα του 2020 το χειρότερο των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα. «Η χρονομηχανή» του Κωνσταντίνου Μπορδάκα έγραφε ότι το τελευταίο Πάσχα στην Ελλάδα που δεν εορτάστηκε ποτέ, ήταν 79 χρόνια πίσω στο 1941, το οποίο μάλιστα έπεφτε στις 20 Απριλίου, δηλαδή μια μέρα μετά τον φετινό εορτασμό.
Η γερμανική επίθεση στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου βρήκε τον Ελληνικό στρατό εξαντλημένο από τις πολύμηνες κερδοφόρες μάχες κατά του Ιταλικού στρατού και ο ηρωισμός των Ελλήνων δεν ήταν αρκετός για να αναστρέψει την επίθεση ενός πολλαπλάσιου και πλήρως εξοπλισμένου αντιπάλου.
Το ξημέρωμα της μεγάλης Δευτέρα βρίσκει την Ελλάδα ακρωτηριασμένη σε Μακεδονία, Θράκη και Θεσσαλονίκη. Η μεγάλη Εβδομάδα κυριαρχείται από τη θλιβερή είδηση οπισθοχώρησης του Ελληνικού Στρατού και οι νικητές του Ελληνοϊταλικού πολέμου υποχωρούν νικημένοι από τους Γερμανούς που ουδέποτε συγκρούστηκαν. Η κατάληψη της Αθήνας πλησίαζε ενώ οι εφημερίδες της εποχής μάταια επιχειρούσαν χωρίς αποτέλεσμα να τονίσουν το πανηγυρικό κλίμα της ημέρας του Πάσχα.
Ο αμνός στο Πάσχα του 1941 ήταν σπάνιος, τα κόκκινα αυγά λιγοστά και η ολονυκτία του Σαββάτου δεν εψάλη εις το γαλήνιο ύπαιθρον των Ελληνικών εκκλησιών. Αντί λαμπάδων τον Ελληνικό ορίζοντα φώτιζαν οι αστραπές των τηλεβόλων και οι εκρήξεις των βομβών. Αντί κωδώνων χαρμόσυνων βρυχώνταν οι σειρήνες και αντί αμνών σφάζονταν άνθρωποι. Εκείνο το Πάσχα ήταν το χειρότερο των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα και οι μεγαλύτεροι οφείλουν να το ενθυμούνται μεταδίδοντάς το στις επόμενες γενιές.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αγνοήσουμε και να υποβαθμίσουμε τη σημαντικότητα των δυσκολιών που αντιμετώπισαν οι Έλληνες όλη αυτή την περίοδο των περιοριστικών μέτρων και του κινδύνου της δημόσιας υγείας από τον αόρατο εχθρό. Όμως παρά τις απαγορεύσεις στο φετινό Πάσχα το μήνυμα της Αναστάσεως του Θεανθρώπου φώτισε περισσότερο τις ψυχές των Ελλήνων, οδηγώντας σε μια αποτελεσματική διαχείριση της κρίσης, που οφείλεται στην προνοητικότητα και οργανωτικότητα της πολιτείας, αλλά κυρίως στην πειθαρχία και την επίδειξη της ατομικής ευθύνης από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.
Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά με υγεία.