Και βλέπεις ανθρώπους να βαρούν με μανία τις πόρτες των διαμερισμάτων, των σπιτιών τους και των αυτοκινήτων τους… και μάλιστα με τέτοια έντονα χτυπήματα και ισχυρούς κρότους, λες και μισούν αυτή τους την ιδιοκτησία και ό,τι περικλείει μέσα της. Βρε άνθρωπε του Θεού, κατάλαβε ότι δεν σου φταίει σε κάτι ούτε το σπίτι σου ούτε και το αυτοκίνητο για να δείχνεις τη δύναμη σου σε δαύτα.
Αν έχεις προβλήματα εσωτερικά με τον εαυτό σου ή αν υπάρχουν θέματα που σε απασχολούν και εκτονώνεις εκεί τον εκνευρισμό σου, ακολουθείς λανθάνουσα τακτική και συμπεριφορά. Το σπίτι σου προσφέρει στέγη, ασφάλεια, προστασία και το αυτοκίνητο σε διευκολύνει στις όποιες μετακινήσεις σου και διαδρομές. Δηλαδή, κατά έναν τρόπο σε ευεργετούν και καλύπτουν βασικές ανάγκες σου.
Και ερωτώ, τι θα έκανες χωρίς αυτά και την υποστήριξη που σου παρέχουν. Γιατί να γίνεσαι βίαιος και να ενεργείς έτσι. Μια τέτοια εικόνα φανερώνει κάποιου είδους τρικυμία που επικρατεί στο μέσα σου και επειδή αδυνατείς να την ελέγξεις χάνεις την ψυχραιμία σου και εν μέσω πανικού και αναστάτωσης εκδηλώνεις αυτού του είδους τη συμπτωματολογία. Ναι, για συμπτωματολογία πρόκειται επί της ουσίας.
Επίσης, δείχνει έναν άνθρωπο ασεβή και ακαλλιέργητο που δε στέκεται ως αρμόζει απέναντι σε ό,τι είναι εκεί για να τον εξυπηρετεί και να βελτιώνει τη ζωή και την καθημερινότητα του. Ακόμα, εμφανίζουν ένα άτομο που δεν εκτιμά την αξία των πραγμάτων – που είναι τα δώρα του και είναι δικά του – και συμπεριφέρεται προσβλητικά και μισητά απέναντι τους.
Έτσι, κατά πάσα πιθανότητα αυτή η συμπεριφορά να μεταφέρεται και να εκδηλώνεται και στην προσωπική του ζωή απέναντι σε ανθρώπους. Σε ανθρώπους που μπορεί να του στάθηκαν και να τον ευεργέτησαν, κι εκείνος το ανταποδίδει με τη στάση αυτή. Την εχθρικότητα, την υποτίμηση, την αναξιοπρέπεια, την αγένεια, την προσβολή.
Επιπλέον, αφήνει να φανούν άγρια ένστικτα και ροπή προς τη βιαιότητα. Αν βαράς με τόσο μίσος και κακία την πόρτα όσων σου προσφέρουν και σε βοηθούν σε κρίσιμες στιγμές και ανάγκες, σημαίνει ότι δεν είσαι ικανός να αγαπήσεις πραγματικά. Δεν είσαι ικανός να σεβαστείς τον άλλον. Είσαι ένας άνθρωπος εγκλωβισμένος στη ταραγμένη σου ψυχή και δεν αφήνεσαι να δεις την πραγματικότητα και την αληθινή ομορφιά. Να συμφιλιωθείς με τη ζωή και τον εαυτό σου.
Αυτό σημαίνει ότι αργά ή γρήγορα θα πρέπει να αποδεχτείς ότι χρήζεις κάποιου είδους στήριξης, συμβουλευτικής και κατάλληλης βοήθειας. Αν έτυχε να το κάνεις μία ή δυο φορές, δεν τρέχει κάτι. Όταν όμως το ακολουθείς διαρκώς και καθημερινώς, τότε το πράγμα αλλάζει και θα πρέπει να το καταλάβεις όσο είναι καιρός, γιατί θα χειροτερεύει η κατάσταση. Και το αποτέλεσμα θα είναι ότι δεν θα υπάρχουν επιπτώσεις μονό στα πράγματα – τα αγαθά και τους ανθρώπους που έχεις απέναντι σου, αλλά και στον εαυτό σου τον ίδιο. Αυτή η βία, η απότομη και εχθρική συμπεριφορά θα σε τρώει και δεν θα αφήσει ποτέ να ορθοποδήσεις και να γνωρίσεις την ηρεμία και την καλοσύνη.
Άλλαξε στάση και φρόντισε να μην κλείνεις τις πόρτες επτασφράγιστα και να μην δίνεις βίαια χτυπήματα που πληγώνουν εσένα και καθετί άλλο τριγύρω. Άσε τις πόρτες του αυτοκινήτου, του σπιτιού και της ψυχής σου «ανοιχτές»… να βρει τρόπο να μπει το φως, ο αέρας που θα συμβάλλουν στην ψυχική σου ανάταση και αναγέννηση. Άσε τον εαυτό σου ελεύθερο για να μπορέσεις να αποβάλλεις αυτή την οργή που κουβαλάς και να κατορθώσεις να ανταμώσεις με τη γαλήνη που τόσο έχεις ανάγκη. Διαφορετικά, θα πορεύεσαι δυστυχισμένος, μονόχνοτος και φυλακισμένος σε δεκάδες αρνητικά συναισθήματα. Άσε την πόρτα «ανοιχτή» λοιπόν και ζήσε. Ζήσε με «ανοικτό μυαλό» και «ανοιχτή ψυχή».
