Οι αποκαλύψεις για τη δολοφονία της 41χρονης Γεωργίας πριν από έναν μήνα από τον σύντροφό της στη Θεσσαλονίκη είναι σοκαριστικές. Για το αποτρόπαιο έγκλημα κρατούνται ο σύντροφός της και ο φίλος του που κατηγορούνται για τον φόνο και τη μεταφορά του πτώματος της άτυχης γυναίκας, όπως προκύπτει και από το βίντεο που είδε το φως τησ δημοσιότητας.
Το αποτρόπαιο έγκλημα έρχεται πάλι στο προσκήνιο μέσα από τις μαρτυρίες συγγενών και φίλων του θυματος που εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι αν η Γεωργία γνώριζε το κακοποιητικό παρελθόν του συντρόφου της δεν θα είχε συνάψει σχέση μαζί του.
Η δικηγόρος της οικογένειας του θύματος Αριάδνη Νούκα σε ρεπορτάζ στην «Κοινωνία Ώρα MEGA», ανέφερε ότι ο προφυλακισμένος σύντροφός της παρά τα στοιχεία που έχουν βρεθεί δεν έχει ομολογήσει τη δολοφονία της και δεν έχει κλείσει ακόμη η υπόθεση, καθώς οι ανακριτικές πράξεις δεν έχουν περατωθεί.
Παράλληλα η κυρία Νούκα υπογράμμισε ότι σε επικοινωνία με την οικογένεια της Γεωργίας αναφέρουν ότι αν γνώριζε η γυναίκα που δολοφονήθηκε βάναυσα από τον σύντροφό της το βαρύ κακοποιητικό του παρελθόν, τότε σίγουρα δεν θα ήταν μαζί του. Μέσα από τα λόγια αυτά της οικογένειας της Γεωργίας «αν ήξερε η Γεωργία, θα ζούσε» η Αριάδνη Νούκα έκανε μία έρευνα αν σε κάποιο άλλο κράτος υπάρχει αυτό το δικαίωμα, δηλαδή να έχουν πρόσβαση οι άντρες και οι γυναίκες πρόσβαση στο κοινωνικό παρελθόν των συντρόφων τους.
Συγκεκριμένα, όπως λέει στην τηλεόραση του Mega η κυρία Νούκα, «Ο κατηγορούμενος είχε προηγουμένως καταδικαστεί για μια σειρά περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, τα οποία τόσο η δολοφονηθείσα Γεωργία όσο και το οικογενειακό και φιλικό της περιβάλλον δεν γνώριζαν και δεν είχαν δικαίωμα να πληροφορηθούν, ενώ σε χώρες όπως η Αγγλία, η Ουαλία, η Βόρεια Ιρλανδία, η Αυστραλία, ο Καναδάς και η Μάλτα, η πληροφόρηση για το βίαιο και κακοποιητικό παρελθόν ενός συντρόφου είναι δικαίωμα που έχουν οι πολίτες και προστατεύεται από τον νόμο».
Εξάλλου στο άρθρο της που δημοσιεύτηκεστο ΘΕΜΑ στις 13 Φεβρουαρίου, η κυρία Νούκα αναλύει τη δυνατότητα που προκύπτει από τη θεσμοθέτηση αντίστοιχων διατάξεων σε νόμο, που θα μπορούσαν να προειδοποιήσουν και να σώσουν ζωές.
«Οι χώρες αυτές, επισημαίνει η κυρία Νούκα, στο πλαίσιο της προληπτικής πολιτικής για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, έχουν θεσμοθετήσει ένα σύστημα αποκάλυψής της, προσφέροντας το «δικαίωμα να ρωτάς» και το «δικαίωμα να γνωρίζεις»
Το πρώτο, αφορά τη δυνατότητα ενός ατόμου να ζητήσει πληροφορίες από τις αστυνομικές αρχές σχετικά με το προηγούμενο ιστορικό του συντρόφου του για να διαπιστώσει εάν έχει προηγηθεί ιστορικό ενδοοικογενειακής βίας ή/και βίαιων πράξεων.
Το ίδιο δικαίωμα παρέχεται και τρίτα πρόσωπα του οικογενειακού ή φιλικού περιβάλλοντος. Το δεύτερο αφορά τη δυνατότητα των αστυνομικών να αποκαλύπτουν με δική τους πρωτοβουλία την κακοποιητική και βίαιη συμπεριφορά ενός ατόμου που μπορεί
να επηρεάσει την ασφάλεια του συντρόφου του.
Και στις δύο περιπτώσεις οι αστυνομικοί προτού αποκαλύψουν οποιαδήποτε σχετική πληροφορία, θα επιβεβαιώσουν την ταυτότητα του ατόμου που ζητά τις πληροφορίες, ποιες είναι οι ανησυχίες του, γιατί υποβάλλει αίτηση και θα ελέγξουν το
επίπεδο του υφιστάμενου. Η αποκάλυψη των πληροφοριών που γίνεται μέσα στο πλαίσιο της προστασίας προσωπικών δεδομένων συνοδεύεται από σύμφωνο εμπιστευτικότητας. Συνοδεύεται ταυτόχρονα και από ένα ισχυρό σχέδιο ασφάλειας, προσαρμοσμένο
στις ανάγκες του πιθανού θύματος ή του θύματος.
Στην Αγγλία και την Ουαλία που νομοθέτησαν πρώτες το «δικαίωμα να ρωτάς» το έτος 2014 χάρη στην 5ετή εκστρατεία ενός πατέρα που δολοφονήθηκε η κόρη του από τον πρώην σύντροφο της με βαρύ κακοποιητικό παρελθόν, από τα 12.192 αιτήματα
που υποβλήθηκαν στις αστυνομικές αρχές μέσα σε ένα έτος το 52% κατέληξε σε αποκάλυψη πληροφοριών. Αυτό το υψηλό ποσοστό καταδεικνύει περίτρανα, ότι το εν λόγω σύστημα έχει τον δυναμισμό να εξελιχθεί σε ένα ζωτικό εργαλείο για την
αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας.
Στην Ελλάδα το έτος 2022, όπως προκύπτει από την ετήσια έκθεση για την ενδοοικογενειακή βία, καταγγέλθηκαν 13.566 περιστατικά, με εκρηκτική αύξηση της τάξης του 103,5% συγκριτικά με το έτος 2021. Από αυτά τα 3.000 αφορούσαν συντροφικές
σχέσεις».