Και βλέπεις βρε παιδί μου ορισμένους που βρίσκονται σε σχέση ή δεσμό ή ακόμα περισσότερο να είναι σύζυγοι και γυρνούν από εδώ κι από εκεί, από αγκαλιά σε αγκαλιά και εννοώ ξένη και διαφορετική αγκαλιά από το επίσημο ταίρι και σύντροφο τους.
Κι αν ερωτηθούν ή αν πιαστούν στα «πράσα» και επί το έργο, η απάντηση τους είναι συνήθως ότι δεν μπόρεσαν να συγκρατηθούν και ήταν πάνω από τις δυνάμεις τους… και με τις υποσχέσεις φυσικά ότι δεν πρόκειται να ξανασυμβεί να δίνουν και να παίρνουν εκείνη την ώρα.
Μια τέτοια πρακτική και συνήθεια δεν αφορά κάτι ελαφρύ και χαμηλής σπουδαιότητας δεδομένο για μια σχέση, διότι δηλώνει ασέβεια προς τον ή την σύντροφο σου και τον εαυτό σου τον ίδιο. Η απιστία σημαίνει επίσης ότι δεν λογάριασες και ευτέλισες το συναίσθημα το δικό σου προς τη σύντροφο σου και ενήργησες χωρίς αναστολές προδίδοντας όρκους, υποσχέσεις και συναισθήματα.
Όταν είσαι σε σχέση και αγαπάς πραγματικά φίλε μου (και σέβεσαι αυτή την αγάπη), δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να προκύψει η οποιαδήποτε χαραμάδα που θα επιτρέψει την απιστία. Όταν το συναίσθημα είναι αληθινό, τότε η πίστη σου σε αυτό και στον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου για σύντροφο, δεν γίνεται να αφήσουν όχι μόνο να γίνει η απιστία αλλά ούτε καν να δημιουργηθεί η σκέψη της απιστίας. Όταν είσαι επισήμως με κάποιον ή κάποιαν τιμάς αυτά που σας συνδέουν και δεν (ξενο) κοιτάς από εδώ και από εκεί, της κρατάς ή του κρατάς το χέρι και προχωράτε μαζί ενωμένοι χωρίς να αφήνεις περιθώρια να εισβάλλει το σημάδι της απιστίας.
Αλήθεια, ποια η αξία ώστε να ρισκάρεις να χαλάσεις τη σχέση σου ή να την οικογένεια σου. Ποιο το κέρδος να απιστήσεις προς τον άνθρωπο σου και να προδώσεις τον άνθρωπο σου. Ποιο το όφελος ώστε να θυσιάσεις τόσα και τόσα πολύτιμα, συναισθήματα και ηθικές αξίες, για λίγα λεπτά ηδονής και ευχαρίστησης.
Και το χειρότερο όταν το πράττεις κατ’ εξακολούθηση, ξεπερνώντας κάθε όριο αυτοσεβασμού και ετεροσεβασμού ή να διατυμπανίζεις πανηγυρικά σε παρέες φίλων για τις επιδόσεις της απιστίας σου . Όχι φίλε μου, δεν αρμόζει να κομπάζεις και να καυχιέσαι για κάτι τέτοιο, αλλά να ντρέπεσαι που έπεσες τόσο χαμηλά, επιδεικνύοντας ανεντιμότητα και ανηθικότητα.
Σε περίπτωση που η επίσημη σχέση σου δεν σε καλύπτει πλέον ή έχει χαθεί κάθε ενδιαφέρον οφείλεις εντίμως να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα και αν δεν υπάρχει ελπίδα διατήρησης και σωτηρίας της σχέσης τότε να επέλθει η παύση ή η διακοπή της σε ένα κοινό πλαίσιο συμφωνίας. Το γεγονός όμως να απατάς και να είσαι άπιστος και μετά να προσπαθείς να δώσεις εξηγήσεις λέγοντας ότι δεν μπορούσες να αντισταθείς στο πάθος της στιγμής, κάθε άλλο παρά εξηγήσεις μπορεί να ληφθούν. Ίσως ανούσιες δικαιολογίες.
Ωστόσο, στις περιπτώσεις απιστίας που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αποκαλύπτονται είναι στην κρίση και την απόφαση του συντρόφου που πλήττεται αν το προσπεράσει ή δώσει συγχωροχάρτι. Γιατί όταν χαθεί η εμπιστοσύνη ή αν ραγίσει το γυαλί (όπως λέει ο λαός μας) δύσκολα η σχέση επιστρέφει στην πρότερη εικόνα και κατάσταση.
Κλείνοντας φίλοι μου, αν υπάρχει ισχυρό δέσιμο και δόσιμο σε μια σχέση, δεν αφήνεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί σε κάτι ξένο, ούτε σαν σκέψη, ούτε σαν πράξη, ούτε σαν πρόθεση. Κι όπως αναφέρουν και οι στίχοι από ένα παλιό τραγούδι με ερμηνευτή τον Γιάννη Πλούταρχο, που ήρθαν στη μνήμη μου εξ αφορμής του κειμένου αυτού: «Δεν επιστρέφει η αγάπη σ’ αυτούς που τη λερώσαν μια φορά. Πάψε να ψάχνεις αυτό το κάτι, δεν έχει δεύτερη φορά».
