Ανησυχητική αύξηση καταγράφουν οι επιθέσεις από κυβερνοεγκληματίες, ενώ ειδικά στην Ευρώπη ο… αγαπημένος στόχος φαίνεται ότι είναι οι μεταποιητικές επιχειρήσεις και πολιορκητικός κριός τα παράνομα λογισμικά που μπλοκάρουν έναντι λύτρων τα συστήματα των επιχειρήσεων.
Σύμφωνα με την έρευνα της Check Point, η μεταποίηση εξακολουθεί να αποτελεί έναν από τους πιο ελκυστικούς στόχους για τους κυβερνοεγκληματίες, με τις επιθέσεις να αυξάνονται συνεχώς. Μέχρι πρότινος, οι επιθέσεις “εξαιρούσαν” τις βιομηχανίες με υψηλή περιεκτικότητα σε δεδομένα, αλλά σήμερα τα εργοστάσια βρίσκονται στο στόχαστρο των ransomware, των γεωπολιτικών συγκρούσεων και της διατάραξης της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας.
Οι επιθέσεις
Το 2025, οι βιομηχανίες αντιμετώπισαν κατά μέσο όρο 1.585 εβδομαδιαίες κυβερνοεπιθέσεις ανά οργανισμό, σημειώνοντας αύξηση 30% σε ετήσια βάση. Η Λατινική Αμερική και η περιοχή Ασίας-Ειρηνικού ήταν οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο, με την Ταϊβάν να καταγράφει κατά μέσο όρο 5.100 εβδομαδιαίες επιθέσεις. Η Ευρώπη κατέγραψε, όμως, την ταχύτερη ανάπτυξη, με 6 από τις 10 κορυφαίες χώρες για την ετήσια αύξηση των επιθέσεων στον μεταποιητικό τομέα.
Οι επιτιθέμενοι γνωρίζουν ότι κάθε ώρα διακοπής της παραγωγής μπορεί να κοστίσει εκατομμύρια. Γι’ αυτό οι ομάδες ransomware θεωρούν τις βιομηχανίες πρωταρχικούς στόχους: δεν χρειάζεται να κλέβουν ευαίσθητα δεδομένα πελατών, όταν μπορούν απλώς να διακόψουν τις λειτουργίες τους και να απαιτήσουν πληρωμή.
Τα παραδείγματα δεν είναι λίγα:
Clorox (2023): Μια επίθεση ransomware διέκοψε τις λειτουργίες, οδηγώντας σε τριμηνιαίες ζημίες 356 εκατομμυρίων δολαρίων.
Nucor (2025): Ο μεγαλύτερος παραγωγός χάλυβα της Βόρειας Αμερικής αναγκάστηκε να σταματήσει την παραγωγή μετά από κυβερνοεπίθεση.
Sensata Technologies (2025): Ένα περιστατικό ransomware παρέλυσε την αποστολή και την παραγωγή, καθυστερώντας την εκπλήρωση των παραγγελιών και επιβαρύνοντας τις σχέσεις με τους πελάτες.
Schumag AG (2024): Οι συνεχείς διακοπές λειτουργίας που προκλήθηκαν από ransomware οδήγησαν τελικά τον Γερμανό κατασκευαστή σε πτώχευση.
Πέρα από το άμεσο οικονομικό κόστος, οι επιθέσεις ransomware συχνά προκαλούν αλυσιδωτές επιπτώσεις: απώλεια εμπιστοσύνης των πελατών, σπασμένα συμβόλαια, καθυστερημένη καινοτομία και αυξημένο κανονιστικό έλεγχο. Για πολλές βιομηχανίες, η ζημιά στη φήμη και η μακροπρόθεσμη ανταγωνιστικότητα είναι εξίσου δαπανηρές με την αρχική αναστάτωση.
Ο αδύναμος κρίκος
Οι βιομηχανίες δεν λειτουργούν μεμονωμένα κι αυτό το γνωρίζουν οι κυβερνοεγκληματίες. Με βαθιά δίκτυα προμηθευτών, παγκόσμιους συνεργάτες και εξάρτηση από συστήματα IoT/OT, κάθε σύνδεση αποτελεί πιθανό σημείο εισόδου για τους εισβολείς. Οι εγκληματικές ομάδες ειδικεύονται πλέον στην πώληση κλεμμένης πρόσβασης σε δίκτυα παραγωγής, δίνοντας στις θυγατρικές του ransomware άμεση διέξοδο προς τα μέσα. Ένας μόνο αδύναμος προμηθευτής ή μια μη ασφαλής συσκευή IoT μπορεί να γίνει το ντόμινο που θα ανατρέψει μια ολόκληρη γραμμή παραγωγής. Ο αντίκτυπος εκτείνεται πολύ πέρα από μία εταιρεία. Οι παραβιάσεις της εφοδιαστικής αλυσίδας μπορούν να διαταράξουν ολόκληρους κλάδους, να καθυστερήσουν τις αποστολές και να διαβρώσουν την εμπιστοσύνη των πελατών.
Τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει πώς ένας προμηθευτής που έχει υποστεί ζημιά μπορεί να προκαλέσει πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις σε χιλιάδες επιχειρήσεις του κλάδου. Για τις βιομηχανίες, που ανταγωνίζονται στην έγκαιρη παράδοση και την αποτελεσματικότητα, ακόμη και οι σύντομες διακοπές μπορούν να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη στα έσοδα, την αφοσίωση των πελατών και τη φήμη της επωνυμίας.
Κίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια
Οι κρατικά υποστηριζόμενοι επιτιθέμενοι στοχοποιούν ολοένα και περισσότερο βιομηχανίες για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και στρατηγική αναστάτωση. Τα τελευταία δύο χρόνια, έχουν κλαπεί σχέδια drones, προηγμένα σχέδια αυτοκινήτων και τεχνολογίες που σχετίζονται με την άμυνα. Ταυτόχρονα, πολιτικά υποκινούμενοι χακτιβιστές διαταράσσουν τις βιομηχανίες που συνδέονται με τις αλυσίδες εφοδιασμού άμυνας, ενέργειας και κρίσιμων υποδομών.
Οι επιπτώσεις ξεπερνούν τις άμεσες απώλειες. Η κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας μπορεί να διαβρώσει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για χρόνια, ενώ οι διαταραχές στην παραγωγή επηρεάζουν ολόκληρες οικονομίες και κρίσιμες αλυσίδες εφοδιασμού. Αυτά τα περιστατικά καταδεικνύουν ότι η ασφάλεια της παραγωγής δεν είναι απλώς ένα τεχνικό ζήτημα, αλλά ζήτημα εθνικής ανταγωνιστικότητας και οικονομικής σταθερότητας. Οι γεωπολιτικές εντάσεις, από τις εμπορικές διαμάχες έως τις περιφερειακές συγκρούσεις, τροφοδοτούν αυτή την τάση. Οι βιομηχανίες βρίσκονται ολοένα και περισσότερο στο στόχαστρο όχι μόνο για κέρδος αλλά και ως πιόνια σε ευρύτερες πολιτικές συγκρούσεις.
