Και προβληματίζεσαι έντονα και ρωτάς από εδώ και ρωτάς από εκεί να πάρεις γνώμες και να λάβεις πληροφορίες, ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να μπορέσεις να φτάσεις στην πολύτιμη απόφαση, επιλογή και πράξη. Σε όλους συμβαίνει αυτό, συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του υπογράφοντα το παρόν κείμενο.
Ξέρετε, είναι ωραίο, όμορφο και δημοκρατικό να ακούς τις απόψεις και τις γνώμες ενός τρίτου, κι έτσι να εμπλουτίζεις τη γνώση επί του θέματος που αναζητάς λύση. Όμως, την τελική απόφαση καλείσαι να την πάρεις (προσωπικά) εσύ και φυσικά να αναλάβεις και την ευθύνη αυτής σου της απόφασης και ενέργειας. Συγκέντρωσες τις πληροφορίες σου και σωστά έπραξες, γιατί δεν γίνεται όλοι τα γνωρίζουν όλα… όμως έρχεται η ώρα που εσύ θα κρίνεις βάσει των δικών σου κριτηρίων, προτιμήσεων και προτεραιοτήτων.
Η φράση που «παίζει» πολύ και από πολλούς είναι το «άσε, είμαι σε δίλλημα!». Στην πραγματικότητα, αν το σκεφτείς εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε τα διλλήματα και πιέζουμε τον εαυτό μας, εγκλωβίζοντας τον σε «μπερδέματα», αναλύσεις και σκέψεις. Και γεμίζουμε άγχος, αγωνία, περίσσια και αχρείαστη αναστάτωση.
Το σημαντικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο χρόνος και η ορθή διαχείριση του πράγματος. Να δώσουμε στον εαυτό μας τον ελάχιστο απαιτούμενο χρόνο και την ευκαιρία για να ηρεμήσει και να αποβάλλει την ένταση και κατόπιν να προχωρήσει κατά το δοκούν και στις απαραίτητες κινήσεις και πράξεις.
Αγαπητοί μου φίλοι, πριν αρκετά χρόνια (και αναφέρομαι στο έτος 2009), στην πρώτη μου εργασία σε δομή παιδικής προστασίας, κάποιο παιδί (κορίτσι σε εφηβική ηλικία), μου είπε ότι βρισκόταν σε έντονο δίλλημα για ένα προσωπικό θέμα και ζήτησε τη συμβουλή μου για το τι θα έπρεπε να επιλέξει και ποια οδό να ακολουθήσει. Αφού το συζητήσαμε διεξοδικά… εγώ, ως καινούριος στη δουλειά και το αντικείμενο, την προέτρεψα να πάρει τον χρόνο της και στη συνέχεια να ανοίξει ένα τετράδιο με άγραφες σελίδες. Από τη μία πλευρά να γεμίσει – με το μολύβι στο χέρι – τις θετικές σκέψεις που κάνει για το ζήτημα που την απασχολούσε και από την άλλη πλευρά να καταγράψει όλες τις αρνητικές πτυχές και σκέψεις επί του θέματος. Εκείνο που θα συγκέντρωνε τα περισσότερα θετικά στοιχεία, της είπα ότι θα φανερώσει την κατεύθυνση της επιλογής.
Και είναι αλήθεια φίλοι μου, τις περισσότερες φορές – αν όχι όλες – το σημείο που συγκεντρώνει τις θετικές και πιο όμορφες σκέψεις μας είναι αυτό που είναι πιο κοντά σε εμάς. Είναι αυτή η επιλογή που γεμίζει το μέσα μας. Αυτό που μας κάνει χαρούμενους και ευτυχισμένους. Τώρα, αν καταλήξουμε εξ ανάγκης στην άλλη επιλογή, επειδή συμβαίνει συχνά και τούτο το ενδεχόμενο, τότε στην πορεία υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να αναδειχτούν συγκρουσιακές καταστάσεις με τον ίδιο τον εαυτό μας αρχικά και μετέπειτα με όσους και όσα μας περιβάλλουν. Γι’ αυτό, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.
Επίσης, δεν σημαίνει ότι αυτό που θεωρούν ως σωστό οι περισσότεροι είναι αυτό που απαραιτήτως είναι το σωστό και για σένα. Ο καθένας είναι διαφορετική προσωπικότητα και με την δική του ιδιοσυγκρασία και ψυχοσύνθεση. Παρατηρεί και βλέπει τα πράγματα με τα δικά του μάτια, σκέφτεται με τη δική του σκέψη και αντιλαμβάνεται τον κόσμο με τη δική του αντίληψη.
Αν λοιπόν θες να βρεις το δρόμο σου και να καταφέρεις να φτάσεις σε αυτό που πραγματικά επιθυμείς, αναζητάς και εύχεσαι… απαντώντας σε κάθε είδους δίλλημα και αγωνία, άκου τα συμβαίνοντα τριγύρω και τι έχουν να σου πουν, πάρε μια βαθιά ανάσα χρόνου που θα σε ελαφρύνει και μετά το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δεις τα πράγματα όχι με επιφανειακή ματιά αλλά με αυτή τη ματιά του βαθύτερου μέσα. Αν αυτό που θα φανερωθεί στο οπτικό σου πεδίο έχοντας κοιτάξει με τα μάτια της ψυχής σε ικανοποιεί και σε ευφραίνει, τότε είναι η σωστή επιλογή και δεν έχεις άλλο παρά να προχωρήσεις και να ακολουθήσεις (χωρίς ενδοιασμούς και υπαναχωρήσεις) αυτή τη διαδρομή και αυτό το ταξίδι.
