Στον πλανήτη Άρη καταγράφηκαν από το Mars Express της ESA εκατοντάδες «αράχνες» απλωμένες στη νότια πολική του περιοχή. Οι φωτογραφίες δείχνουν έναν τεράστιο αριθμό «αραχνών» να περπατούν σε ομάδες στην επιφάνεια του Άρη. Δεν πρόκειται όμως για αληθινές αράχνες, όπως δηλαδή τις γνωρίζουμε στη Γη, αλλά για ένα μοναδικό χαρακτηριστικό του κόκκινου πλανήτη.
Τα μικρά, σκοτεινά χαρακτηριστικά στον Άρη σχηματίζονται όταν η ανοιξιάτικη ηλιοφάνεια πέφτει στα στρώματα διοξειδίου του άνθρακα που εναποτίθενται κατά τους σκοτεινούς χειμερινούς μήνες. Το ηλιακό φως προκαλεί τον πάγο του διοξειδίου του άνθρακα στο κάτω μέρος του στρώματος να μετατραπεί σε αέριο, το οποίο στη συνέχεια συσσωρεύεται και διασπά τις πλάκες του υπερκείμενου πάγου. Στη συνέχεια, το αέριο εκρήγνυται ελεύθερο κατά τη διάρκεια της άνοιξης στον Άρη, παρασύροντας σκοτεινό υλικό στην επιφάνεια και θρυμματίζοντας στρώματα πάγου πάχους έως και ενός μέτρου.
«Το αναδυόμενο αέριο, φορτωμένο με σκόνη, εκτοξεύεται μέσα από ρωγμές στον πάγο με τη μορφή ψηλών σιντριβανιών ή θερμοπίδακες, πριν πέσει πίσω και καθίσει στην επιφάνεια. Αυτό δημιουργεί σκοτεινά σημεία πλάτους μεταξύ 45μ και 1χλμ. Αυτή η ίδια διαδικασία δημιουργεί χαρακτηριστικά μοτίβα «σε σχήμα αράχνης» χαραγμένα κάτω από τον πάγο», εξηγεί ο επίσημος ιστότοπος της ESA.
Αυτά τα σκοτεινά σημεία φαίνονται παντού στην εικόνα του Mars Express που κυκλοφόρησε από την ESA. Ωστόσο, τα περισσότερα μπορούν να θεωρηθούν ως μικρές κηλίδες στη σκοτεινή περιοχή στα αριστερά, η οποία βρίσκεται ακριβώς στα περίχωρα ενός τμήματος του Άρη που ονομάζεται Πόλη των Ίνκας. Ο λόγος που αυτή η περιοχή ονομάστηκε έτσι ήταν επειδή διαθέτει ένα γραμμικό και γεωμετρικό δίκτυο κορυφογραμμών είναι σχεδόν παρόμοιο με τα ερείπια των Ίνκας. Ανακαλύφθηκε το 1972 από τον ανιχνευτή Mariner 9 της NASA.
Οι επιστήμονες δεν είναι ακόμα σίγουροι πώς σχηματίστηκε η πόλη των Ίνκας, αλλά πιστεύεται ότι οι αμμόλοφοι θα μπορούσαν να είχαν μετατραπεί σε πέτρες κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου. Προς το μεσαίο τμήμα της εικόνας, το τοπίο αλλάζει κάπως, καθώς παρατηρούνται οβάλ στροβιλισμοί. Αυτό το φαινόμενο θεωρείται ότι συμβαίνει όταν οι πολυεπίπεδες αποθέσεις φθείρονται με την πάροδο του χρόνου.
Το έδαφος προς τα δεξιά (βόρεια) καλύπτεται όλο και περισσότερο από λεία, ανοιχτόχρωμη σκόνη. Εκεί, επίσης, μπορούν να παρατηρηθούν μερικά διάσπαρτα σημάδια από «αράχνες».