Η Αντιδήμαρχος Πολιτισμου Αριστέα Πλεύρη, παραχώρησε μια εκ βαθέων συνέντευξη στην εκπομπή «Δημοσίως» της Τηλεόρασης CRETA και στην Αντιγόνη Ανδρεάκη, αναφέροντας -μεταξύ άλλων- ότι δεν θα είναι υποψήφια ξανά στις δημοτικές εκλογές που θα γίνουν εντός του έτους.
«Έχω αποφασίσει να γυρίσω σπίτι μου, θα βοηθήσω με την εμπειρία που έχω αποκτήσει τόσο καιρό, τις επαφές που έχω κάνει, όσο γίνεται, όποιον θέλει να δουλέψει για το καλό του πολιτισμού αυτής της πόλης, αλλά είναι καιρός να γυρίσω σπίτι μου. Είμαι πλέον σε μια ηλικία, που καλά είναι, να δώσω το χώρο στους νέους» σημείωσε η κα. Πλεύρη.
Η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού αναφέρθηκε στην επόμενη ημέρα της ζωής της, μετά τον Δήμο, που συμπεριλαμβάνει την αρχειοθέτηση του υλικού της αλλά και την συγγραφή.
«Θέλω να ηρεμήσω να μείνω σπίτι μου, να αρχειοθετήσω το υλικό που έχω και είναι άπειρο και από τον παππού μου, τον πατέρα μου και προσωπικό μου υλικό, που θα μου πάρει 2 – 3 χρόνια. Θέλω να γράψω, και την υγεία μου να έχω… να δω τι άλλο θα κάνω!» υπογράμμισε η κα. Πλεύρη.
Επίσης, η Αριστέα Πλεύρη μετά την θητεία της, εκφράζει την επιθυμία της να ταξιδέψει στην Περσία, στην Αρμενία, στην Ιρλανδία και στην Νέα Υόρκη.
«Τα ταξίδια που έχω απωθημένα είναι συγκεκριμένα. Δεν είμαι στη φάση που ήθελα να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο και πήγαινα όπου μου έλεγαν. Θέλω να πάω στην Περσία, διότι θέλω να δω εκείνους που ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου. Θέλω να πάω στην Αρμενία, διότι είδα ένα ντοκιμαντέρ και νομίζω ότι είναι όμορφη χώρα, θέλω να πάω στην Ιρλανδία να ακούσω τις υπέροχες μουσικές στις pub και στη Νέα Υόρκη» ανέφερε η αντιδήμαρχος Πολιτισμού.
Η κα. Πλεύρη δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην φυλάκιση του πατέρα της, στα χρόνια της Χούντας.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρωί της 21ης Απριλίου» τόνισε η κα. Πλεύρη, συμπληρώνοντας πως δεν θα ξεχάσει ποτέ και τον Σεπτέμβριο του ’67. «Τότε συνέλαβαν τον πατέρα μου, γύρισα από το σχολείο και με περίμενε η μάνα μου στην πόρτα, λέγοντας “παιδί μου συλλάβανε τον πατέρα σου”. Θυμάμαι τη φυλακή που πήγαινα και τον έβλεπα, στις Επανορθωτικές Φυλακές στα Χανιά, μέχρι να δικαστεί. Έμεινε 1,5 χρόνο εκεί και το πρώτο δικαστήριο ήταν να γίνει 14 Δεκεμβρίου του 1967, όταν έγινε το αντιπραξηκόπημα του Βασιλέως, στο τέλος αφού αμνηστεύθηκαν κάποια αδικήματα, δικάστηκε για κάποια άλλα 11 μήνες με αναστολή και επέστρεψε στο σπίτι. Όταν πια εγώ ήμουν υποψήφια για το Πανεπιστήμιο» ανέφερε συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων.
«Θυμάμαι οικογενειακούς φίλους, πολιτικούς φίλους του πατέρα μου που με συναντούσαν στο δρόμο και δεν μου έλεγαν καλημέρα, αυτό για μένα ήταν κάτι παράδοξο. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως από τη μία μέρα στην άλλη, μπορείς να καταλύσεις μια σχέση ζωής» σημείωσε η αντιδήμαρχος Πολιτισμού και συμπλήρωσε: «Από την άλλη δεν θα ξεχάσω ανθρώπους, που παρόλα αυτά, συνέχισαν να έρχονται στο σπίτι, παρά το φόβο και την τρομοκρατία, πολλοί δεν ζουν σήμερα αλλά τους έχω καταγράψει έναν – έναν και τους χρωστώ ευγνωμοσύνη».