Αγαπητέ μου φίλε, αν θες να κοιτάς κατάματα το μέλλον, χρειάζεται να αδειάσεις από τα βαρίδια του παρελθόντος, ακολουθώντας καινούρια πορεία, ανάλαφρη και γαλήνια… με την εξιλέωση σε πρώτο πλάνο.
Αν μπαίνεις στη διαδικασία των αναλύσεων, των υπεραναλύσεων και των επίμονων λογισμών για ότι σε πίκρανε και σε πλήγωσε σε πρότερο χρόνο, τότε δεν κερδίζεις κάτι πάρα να βιώνεις ξανά τις άσχημες καταστάσεις και να φέρνεις τις δυσάρεστες στιγμές εκ νέου στο προσκήνιο.
Γι’ αυτό πάρε – όσο γίνεται πιο σύντομα – την απόφαση και ζήσε για τα χρόνια του τώρα και για τα χρόνια που έρχονται. Αν γυρνάς ξανά και ξανά στα χρόνια που έφυγαν, θα μείνεις στάσιμος και προσκολλημένος στο πίσω, χωρίς καμία επιτάχυνση και ώθηση προς το μπροστά. Θα χάσεις καθετί νέο που υπάρχει και περιμένει να το ανταμώσεις και να το βιώσεις.
Φίλε μου, δώρισε και δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να αναγεννηθεί και γιατί όχι να αναβαπτισθεί στο όνομα μιας νέας αρχής και στο ξεκίνημα μιας καινούριας μέρας, χαρμόσυνης και αισιόδοξης.
Στο ταξίδι σου αυτό προς το νέο και σε μέρη απάτητα που σε καλούν να τα περπατήσεις και να τα γνωρίσεις, μην κάνεις το λάθος και πάρεις μαζί σου και στις αποσκευές σου πράγματα, μνήμες και αντικείμενα βαριά που θα δυσκολέψουν την κίνηση σου και θα βαρύνουν τη ψυχή σου. Αν θες, επέλεξε ως συνοδοιπόρους – από τα παλιά – μόνο αυτά από τα οποία αντλείς δύναμη και που στη σκέψη τους και την εικόνα τους νιώθεις να ομορφαίνει το μέσα σου και αναθαρρεύεις. Αυτά τα πολύτιμα και σημαντικά για σένα. Αυτά που αγαπάς και σε αγαπούν.
Κι από πρόσωπα, κράτα από το χέρι (σφιχτά) μόνο όσους έδειξαν καθαρό βλέμμα και αγνή καρδιά ή τουλάχιστον αυτούς που αισθάνθηκες ότι έπραξαν και φέρθηκαν άδολα. Τα πρόσωπα αυτά που στη θύμηση τους και σαν τα φέρνεις στο νου, καταφέρνουν κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο, καταφέρνουν να αγγίζουν την ευαισθησία σου… και έχουν το χάρισμα και την ικανότητα να σε κάνουν να βλέπεις τον κόσμο αλλιώς και διαφορετικά, όχι μονόπλευρα αλλά να ανοίγεις το οπτικό σου πεδίο σε όλες τις πλευρές. Γιατί ποτέ ένα πράγμα ή ένα γεγονός δεν τυγχάνει αντικειμενικής ερμηνείας από τη θέαση μιας μονάχα πλευράς. Όλα είναι πολύπλευρα και πολυδιάστατα. Εν ολίγοις, κράτα τα πρόσωπα αυτά ή το πρόσωπο αυτό που έγιναν ή έγινε για σένα φως και οδηγός σε κάθε σκοτάδι.
Ακόμα, μην λησμονάς ότι η ζωή είναι μικρή σε χρόνια, αλλά μεγάλη έως πολλή μεγάλη σε στιγμές, εμπειρίες και βιώματα. Φρόντισε λοιπόν να γράψεις την ιστορία σου με τα πιο όμορφα χρώματα και τις πιο χαρούμενες στιγμές. Μην σε νοιάζει αν την ιστορία σου τη διαβάσουν πολλοί ή λίγοι και αδιαφόρησε αν η ιστορία σου αρέσει ή δεν αρέσει σε άλλους. Δεν χρειάζεται να γίνεις το παράδειγμα για τον οποιονδήποτε… φτάνει να γίνεις ένα άξιο παράδειγμα για σένα τον ίδιο και τη συνείδηση σου. Αυτό είναι αρκετό.
Επίσης, πολύ σημαντικό να μην επιτρέψεις και να μην αφήσεις τις όποιες πληγές του παρελθόντος και τη μαύρη συννεφιά να σε ακολουθήσουν και στο μέλλον, δίνοντας βροχές και καταιγίδες στη ζωή σου, φέρνοντας ταραχή, ανησυχία, αναστάτωση, φόβο και θλίψη. Κράτα τις ηλιόλουστες μέρες που έζησες μέχρι τώρα, γιατί δεν γίνεται να μην υπήρχαν και τέτοιες, και αυτές μετέφερε και στον επόμενο χρόνο, με σκοπό να προσθέσεις και να πολλαπλασιάσεις την ομορφιά, την ελπίδα και κάθε θετικό σημείο.
Αγαπητέ φίλε, η ζωή δεν περιμένει να το σκέφτεσαι και να το ξανασκέφτεσαι, να το ζυγίζεις, να το μετράς και να το υπολογίζεις. Αν θες να ζήσεις, επέλεξε να ζήσεις. Κι αν το κάνεις σωστά, τότε ακόμα και οι πιο δύσκολες συνθήκες θα βρίσκουν διαφορετική απάντηση από σένα και τον καινούριο εαυτό σου. Τον εαυτό που «αποφόρτισε» τελείως για να «επαναφορτίσει», που «έπεσε» για να σηκωθεί, που «πέθανε» για να «αναστηθεί»… ζώντας τη ζωή που δεν έζησε και ζώντας τη ζωή όπως θέλει να τη ζήσει. Έναν εαυτό που κάθε μέρα πλέον τη βλέπει ως ηλιόλουστη και χαμογελαστή, ακόμα κι όταν τριγύρω υπάρχει και απλώνει μουντάδα και καταχνιά. Έναν εαυτό, όχι σε πορεία αποδρομής ή συνεχούς αναδρομής αλλά σε πορεία σταθερής διαδρομής. Μιας νέας ελπιδοφόρας διαδρομής, με τις ευθείες της και τις διασταυρώσεις της… που όμως όλες οι πινακίδες και οι σημάνσεις κυκλοφορίας σε κατευθύνουν «προς το αύριο που έρχεται» και όχι «προς το χθες που έφυγε». Με το καλό λοιπόν κι η Παναγιά μαζί σου… με το καλό, κι η Παναγιά μαζί μου.