Υδρογονάνθρακες, βαρέα μέταλλα, σκουπίδια, απαγορευμένες πολυχλωριωμένες ενώσεις που προκαλούν καρκίνο.
τον κόλπο δίπλα στον οποίο βρίσκεται ο αυστραλιανός ερευνητικός σταθμός «Κάσεϊ» στην Ανταρκτική (εικόνα), ο βυθός είναι εξίσου μολυσμένος με το λιμάνι του Ρίο ντε Τζανέιρο στη Βραζιλία, αποκαλύπτει μελέτη στην επιθεώρηση PLOS One. Και η κατάσταση είναι πιθανότατα παρόμοια γύρω τους 100 και πλέον σταθμούς που διατηρούν άλλες 41 χώρες στην «παρθένα» Ανταρκτική.
Η ρύπανση θα γίνεται όλο και πιο ορατή καθώς η κλιματική αλλαγή λιώνει τους πάγους
Το μεγαλύτερο μέρος της ζημιάς φαίνεται πως έγινε πριν από το 1991, οπότε υιοθετήθηκε το Πρωτόκολλο της Μαδρίτης, διεθνής συμφωνία που αναγνωρίζει την Ανταρκτική ως «φυσικό καταφύγιο, αφιερωμένο στην ειρήνη και στην επιστήμη», και ζητά την παρακολούθηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Η παλιά ρύπανση όμως είναι ακόμα εκεί, και θα γίνεται όλο και πιο ορατή καθώς η κλιματική αλλαγή λιώνει τους πάγους. Στη Βάση «Σκοτ» της Νέας Ζηλανδίας, οι εργασίες ανακατασκευής αποκάλυψαν παλιές διαρροές καυσίμων και λύματα, αναφέρει ο δικτυακός τόπος του Nature.
Στη Bάση «Καρλίνι» της Αργεντινής στο ανταρκτικό νησί του Κινγκ Τζορτζ, το έδαφος είναι ποτισμένο με καύσιμα, τα οποία ερευνητές προσπαθούν τώρα να αφαιρέσουν με βακτήρια που τρέφονται με υδρογονάνθρακες.
Ακόμα όμως και τώρα που η διαχείριση απορριμμάτων βελτιώνεται, το ανθρώπινο αποτύπωμα στην Ανταρκτική μεγαλώνει και μεγαλώνει. Οι περισσότεροι σταθμοί έχουν κατασκευαστεί σε παράκτιες εκτάσεις χωρίς πάγους, οι οποίες αντιστοιχούν σε λιγότερο από το 1% της Ανταρκτικής αλλά είναι πολύτιμες για τη βιοποικιλότητα της ηπείρου, όπως τις φώκιες, τους πιγκουίνους και τα λιγοστά φυτά της.
Σύμφωνα με έρευνα του 2019, περισσότερες από τις μισές τέτοιες περιοχές δείχνουν σημεία ανθρώπινης παρέμβασης ορατά από το Διάστημα.