Ιδιαίτερα θορυβημένη είναι η τοπική κοινωνία του Ηρακλείου μετά τα απανωτά περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας που βλέπουν το «φως» της δημοσιότητας.
Μιλώντας στον Περιφερειακό Τηλεοπτικό Σταθμό CRETA και στην εκπομπή Live με την Αντιγόνη, η νομικός του Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών Ηρακλείου Ελένη Κονιδάκη σημείωσε πως υπάρχουν αιτίες της βίας αλλά καμία δικαιολογία. «Άκουσα να λένε ότι ο δράστης είναι άρρωστος, δεν είναι άρρωστος γιατί αν χαρακτηρίζουμε τον κάθε θύτη άρρωστο είναι σαν να τον δικαιολογούμε, μια άφεση αμαρτιών, ένα ελαφρυντικό. Οι βίαιοι άνθρωποι επιλέγουν να είναι βίαιοι, είναι μια συμπεριφορά και οι άνθρωποι επιλέγουν να είναι βίαιοι. Δεν δίνουμε συγχωροχάρτια, ήταν άρρωστος, είχε πιει, ήταν θυμωμένος. Καταλήγω στο ότι γνώριζαν, οι περισσότεροι αυτό λένε, ότι ήταν επικίνδυνος άνθρωπος, ξέραμε και δεν μιλούσαν. Χρειάζεται να λύσουμε τη σιωπή μας, τόσο τα θύματα αλλά όσο και ο περίγυρος. Ακόμη και ανώνυμα μπορεί να γίνει καταγγελία. Ακούμε φωνές και θορύβους, το ίδιο το θύμα μπορεί να κάνει μια κουβέντα ότι θέλω, δεν ξέρω ή δεν μπορώ. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, η μόνη περίπτωση να ζητήσουμε εμείς πληροφόρηση ή συμβουλευτική είναι όταν το θύμα πει όχι, φοβάμαι δεν ξέρω, είναι μεμονωμένο περιστατικό».
Εκεί, ακολουθείται άλλος δρόμος, όπως ανέφερε η κα. Κονιδάκη, της ενθάρρυνσης και το να διαπιστώσει μια γυναίκα πόσο επικίνδυνο είναι αυτό που βιώνει. «Εμείς αυτό κάνουμε, είμαστε το πρώτο βήμα, δεν είμαστε αστυνομία, εισαγγελέας αλλά παρέχουμε την απαραίτητη συμβουλευτική και καθοδήγηση ώστε το θύμα να καταλάβει την επικινδυνότητα. Υπάρχει μια αύξηση, από το που ξεκινάει και που μπορεί να καταλήξει μια βίαιη σχέση. Υπάρχουν τα προειδοποιητικά σημάδια μιας κακοποιητικής σχέσης που όσο το θύμα δεν μιλάει, καταλήγουν σε τέτοια περιστατικά ή χειρότερα στο θάνατο».
Σύμφωνα με την κα. Κονιδάκη, υπάρχει μια αύξηση τον τελευταίο 1-1,5 χρόνο. «Υπάρχει ένα ποσοστό 40-50% πάνω μηνιαίως στα αιτήματα που δεχόμαστε. Βία ανέκαθεν υπήρχε, περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, ανέκαθεν βίωνε η κοινωνία. Λόγω της δημοσιότητας, οι γυναίκες πιο εύκολα, αποφασίζουν να μιλήσουν. Πολλές φορές η δημοσιοποίηση τέτοιων περιστατικών και ειδικά με τις λεπτομέρειες που τείνουν να παρουσιάζονται από τα μέσα, έχει κάποιες αρνητικές παρεπόμενες συνέπειες. Όπως οι δράστες να μαθαίνουν, να πονηρεύονται, μαθαίνουν μεθοδολογίες συμπεριφορών. Να θυμίσω αυτό που είχε πει εκπρόσωπος αρχών “αν είχε πάει κατευθείαν στην αστυνομία, θα είχε άλλη αντιμετώπιση”. Βεβαίως, τα βλέπουμε αυτά και στην Κρήτη, όπως και για τις γυναίκες υπάρχουν τρόποι τόσο για να προστατευτούν όσο χρειάζεται να οργανώσουμε την απόδραση τους από αυτή».
Κλείνοντας, η κα. Κονιδάκη σημείωσε πως από το γράμμα του νόμου, τα παιδιά ως αυτόπτες μάρτυρες στην οικογένεια, βίαιων περιστατικών θεωρούνται θύματα βίας. «Είναι δε, επιβαρυντική περίσταση για το έγκλημα, ο δράστης τιμωρείται αυστηρότατα. Οι προεκτάσεις είναι πολλές, τουλάχιστον από αυτές που εμείς εδώ ακούμε από τις κυρίες. Υπάρχουν αναφορές για το πόσο επηρεάζονται τα παιδιά από ψυχιατρικές νόσους, καταθλίψεις, κρίσεις άγχους και στρες, μέχρι ακραία περιστατικά που χρήζουν νοσηλείας. Νοσηλεύονται τα παιδιά με απόπειρες αυτοκαταστροφής ή καταφεύγουν σε χρήση φαρμάκων».