Συμπληρώνεται σήμερα ένας χρόνος από την καταστροφική πλημμύρα στην Αγία Πελαγία που στοίχισε τη ζωή σε δυο ανθρώπους και άφησε ανεπούλωτες πληγές σε επιχειρηματίες και κατοίκους. Πέρα από την ανείπωτη θλίψη, κοιτώντας αποφασιστικά μπροστά, πρέπει να φροντίσουμε για τη θωράκιση της περιοχής ώστε να μην επαναληφθεί ανάλογη φυσική καταστροφή.
Χρειάζονται άμεσες και στοχευμένες παρεμβάσεις, σε επίπεδο έργων θωράκισης, μέτρων προετοιμασίας και σχεδίων ανάκαμψης.
Η φυσική καταστροφή στην Αγία Πελαγία ανέδειξε τη σημασία για σύγχρονα υδραυλικά έργα, όπως μικρά φράγματα για να ανακόπτουν τις υδάτινες ροές, κανάλια για την ανακατεύθυνση του νερού μακριά από τις ευαίσθητες περιοχές, και αντλίες για την απομάκρυνση του νερού από τις ζώνες που είναι εκτεθειμένες στον κίνδυνο πλημμύρας.
Σε χωροταξικό επίπεδο, ακόμη ευρύτερα, είναι αναγκαία η ρύθμιση της οικοδόμησης σε περιοχές υψηλού κινδύνου πλημμύρας, με περιορισμούς και ειδικά μέτρα προστασίας, ώστε ευαίσθητες περιοχές όπως η Αγία Πελαγία να είναι ανθεκτικές στα φυσικά φαινόμενα που μπορεί να ακολουθήσουν.
Η πρόληψη και αντιμετώπιση πλημμυρών απαιτεί πολύπλοκη προσέγγιση και συνεργασία διαφόρων φορέων. Πέραν των απαραίτητων έργων, είναι σημαντική η αφύπνιση του πληθυσμού για τους κινδύνους και το σχέδιο δράσης σε περίπτωση ακραίων φυσικών φαινομένων. Είναι σημαντική η εκπαίδευση και ενεργή συμμετοχή στην ανάκαμψη την επόμενη ημέρα.
Είτε είναι στην Αγία Πελαγία ή στη Χερσόνησο, στη Θεσσαλία ή την Αττική, τα ακραία καιρικά φαινόμενα δεν έχουν σύνορα, γιατί η κλιματική κρίση δεν γνωρίζει σύνορα. Κι αν έχουμε ελπίδες να την αντιμετωπίσουμε, αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ενότητα και συλλογική δράση, ως αυτοδιοίκηση, ως κράτος και ως πολίτες.