Ένας 17χρονος οδηγεί νταλίκα, μόνος του στο όχημα, στο χειρότερο τμήμα εθνικής οδού στην Ελλάδα (το τμήμα Ηράκλειο – Ρέθυμνο).
Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Τι είναι λάθος στην παραπάνω πρόταση; Όλα! Όλα είναι λάθος. Και κάπως έτσι μια ακόμη οικογένεια στην Κρήτη θρηνεί το ανήλικο παιδί της. Θα μπορούσε να μην έχει συμβεί το δυστύχημα; Θα μπορούσε. Και μακάρι.
Ήταν δηλαδή η κακιά στιγμή;
Όχι, δυστυχώς. Ήταν, είναι και θα είναι το κακό μας το κεφάλι. Αυτή η θλιβερή νοοτροπία, στην οποία έχουμε αναφερθεί πολλές φορές, που έχει τις βαθιές ρίζες της σε μια εντελώς στρεβλή και προβληματική ερμηνεία της “λεβεντιάς” και της “κρητικής παράδοσης”.
Ας φύγουμε από το συγκεκριμένο, τραγικό περιστατικό, εφόσον δεν γνωρίζουμε όλες τις λεπτομέρειες.
Ας μιλήσουμε για όσα γνωρίζουμε λίγο έως πολύ όλοι.
Πόσες φορές έχετε συναντήσει στην Κρήτη και κυρίως στην ενδοχώρα, ανηλίκους να οδηγούν τα αγροτικά των υπερήφανων πατεράδων τους;
Πόσες φορές έχετε δει επικίνδυνους ελιγμούς με μηχανάκια ή αυτοκίνητα, σε πλατείες χωριών, από παλικαράκια 12, 13, 14 χρονών με χνούδι πάνω από το χείλος και μαύρα πουκάμισα που ποζάρουν σαν κάτι που δεν είναι και ουδείς θα έπρεπε να τους ζητά να το υποδυθούν ;
Πόσες φορές έχετε ακούσει κάποιον ενήλικο να εξιστορεί πώς έμαθε στο κοπέλι του να πυροβολεί;
Πόσες φορές έχετε δει την βουβή απελπισία στα μάτια κοριτσιών που εγκλωβίστηκαν σε αναγκαστικούς γάμους προτού κλείσουν τα 18 τους;
Στην Κρήτη βιαζόμαστε να κάνουμε τα αγόρια, άντρες! Και να αποκαταστήσουμε τα κορίτσια προτού γίνουν γυναίκες. Δεν αφήνουμε τα παιδιά να είναι απλώς παιδιά.
Μόνο που μέσα από μια διαδικασία τόσο ξεκάθαρα και τόσο εκ θεμελίων λανθασμένη, δεν θα μπορούσαν ποτέ να προκύψουν σκεπτόμενοι και ώριμοι άνθρωποι. Μονάχα καταπιεσμένα πλάσματα που ανακυκλώνουν όλη την πίεση με την οποία μεγάλωσαν, σε συμπεριφορές τραμπούκικες, επιπόλαιες, επικίνδυνες για τον εαυτό τους και για τους άλλους.
Μέσα στις τόσες παθογένειες του τόπου, ο τρόπος που ορισμένες οικογένειες μεγαλώνουν τα παιδιά τους είναι ίσως η σημαντικότερη κι ας μην μιλάμε για αυτήν όσο συχνά θα έπρεπε.
Έτσι διαιωνίζεται το πρόβλημα. Με γονείς που δεν αφήνουν το παιδί τους να είναι παιδί και απαιτούν να γίνει άντρας και που κάποιες φορές μπορεί και να καταλαβαίνουν το λάθος τους.
Συνήθως όμως, και δυστυχώς, όταν είναι πια πολύ αργά.