Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα 21 Σεπτεμβρίου από την άγρια δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου στον πεζόδρομο της οδού Γλάδστωνος, από ιδιοκτήτες καταστημάτων και αστυνομικούς μπροστά στα μάτια δεκάδων περαστικών.
Σε αυτό το πλαίσιο αυτή την ώρα πραγματοποιείται συγκέντρωση στο σημείο που ο ακτιβιστής άφησε την τελευταία του πνοή και στη συνέχεια πορεία προς το Σύνταγμα.
Αναλυτικά το κάλεσμα:
«Συνειδητοποιείς πως η δύναμή σου είναι αυτή ακριβώς η ευαλωτότητα. Είναι η θέληση και η ελευθερία του να είσαι εσύ και να συνεχίσεις να ζεις παραμένοντας εσύ. Ο ευάλωτος εσύ […] Το να μπορείς να είσαι αυτό που είσαι. Και να έχεις το κουράγιο να συνεχίζεις να περπατάς”.
Ζαχαρίας – Ζακ Κωστόπουλος, Zackie Oh, 22 Αυγούστου 1985 – 21 Σεπτεμβρίου 2018
Στις 21 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται 4 χρόνια από τότε που ο Ζακ, από τότε που η Zackie δολοφονήθηκε άγρια από ιδιοκτήτες και αστυνομικούς στην οδό Γλάδστωνος μπροστά σε δεκάδες συμπολίτες μας, που δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν την σφαγή και να αποτρέψουν τη βαρβαρότητα.
Την οργή για την απώλειά του διαδέχτηκε το πένθος, το κοινό μας μοιρασμένο πένθος για την αγάπη που μας στέρησαν. Η οργή μας για την ατιμωρησία, για το ρατσιστικό τους μίσος, για τις προσπάθειες συγκάλυψης, για την σκύλεψη του σώματος και της μνήμης του, κατά τις 17 δικάσιμους που ακολούθησαν την 3χρονη καθυστέρηση της έναρξης της δίκης μόνο θέριεψαν. Η δικαιοσύνη μίλησε. Ώρα είναι να μιλήσουμε και εμείς. 
Την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου ξαναβγαίνουμε στο δρόμο για το άδικο αίμα του Ζακ, για το αίμα της αδελφής μας της Zackie, για όσες άδικες δολοφονίες ακολούθησαν. Θα συνεχίσουμε να περπατάμε περήφανα στους δρόμους της πόλης που αγάπησες Ζακ. Άνευ όρων. Μην κλείνετε τα μάτια σε βία και αδικία, η Zackie λείπει μια τετραετία». 
Ανακοίνωση για την πορεία εξέδωσε και η φεμινιστική συλλογικότητα Sabbat, που έχει βρεθεί από την πρώτη στιγμή στον αγώνα για την καταδίκη των δολοφόνων της Zackie: «Πλέον έχουμε και την απόφαση του δικαστηρίου για τους δολοφόνους του Ζακ, όπου η αστική δικαιοσύνη έκρινε ότι δεν έχουν όλα τα σώματα την ίδια σημασία – κάποια από αυτά, ειδικά τα πιο αδύναμα, τοξικοεξαρτημένα, φτωχά και θηλυκά είναι αναλώσιμα και μπορούν να ξυλοκοπούνται μέχρι θανάτου μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας.
[…] Εμείς στεκόμαστε πάντα απέναντι απο αυτή την πλευρά του ξεπλύματος που επιχειρεί η αστική δικαιοσύνη καλλιεργώντας τα πιο συντηρητικά και αντιδραστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, βαθαίνοντας το τραύμα στα queer, θυληκά, αποκλεισμένα σωματά μας που δεν του επιτρέπουν να κλείσει. Δεν ξεχνάμε τους δολοφόνους του Ζακ/ της Zackie Oh και δεν θα επιτρέψουμε να ξανασυμβεί σε κανένα από μας».
