Κάθε τμήμα του κοραλλιού – επιφανειακή βλέννα, μαλακός ιστός και σκελετός – αποτελεί ένα μικροπεριβάλλον που χαρακτηρίζεται από ειδικές συνθήκες και υποστηρίζει διαφορετικά μικρο-οικοσυστήματα, αναφέρει παλαιότερη μελέτη Ιταλών επιστημόνων. Σύμφωνα με την έκθεση σύνθετες βακτηριακές κοινότητες κατοικούν σε καθένα από αυτά τα μέρη, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στην υγεία των κοραλλιών, καθώς τα βοηθούν να ανακτήσουν θρεπτικές ουσίες, τα προστατεύουν από εισβολή εχθρών και παράγουν ουσίες που ενισχύουν την ανάπτυξη προνυμφών.
Βέβαια, τα ευάλωτα κοράλλια απειλούνται από την κλιματική αλλαγή, την υπερθέρμανση και την οξίνιση των ωκεανών που προκαλούν, μεταξύ άλλων, το φαινόμενο της λεύκανσης.
Την ίδια στιγμή, η πλαστική ρύπανση επιδρά αρνητικά στην ανάπτυξή τους, με πρόσφατη έρευνα από ειδικούς από την Ιαπωνία και την Ταϊλάνδη να ανιχνεύουν μικροπλαστικά και στα τρία μέρη της ανατομίας τους.
Σύμφωνα με τεχνική που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στα κοράλλια, διαπιστώθηκε ότι σωματίδια «γαντζώνονται» στο σκελετό των κοραλλιών δίνοντας απάντηση στο ερώτημα «πού βρίσκεται το 70% των πλαστικών σωματιδιών που απορρίπτονται στον ωκεανό και δεν εντοπίζεται;».
Η διεθνής επιστημονική ομάδα εικάζει ότι τα κοράλλια λειτουργούν σαν δεξαμενές, οι οποίες απορροφούν τα μικροπλαστικά που φτάνουν στη θάλασσα, όπως αναφέρει η έκθεση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science of the Total Environment.
«Στη Νοτιοανατολική Ασία η πλαστική ρύπανση αποτελεί μείζον ζήτημα. Συνολικά, σχεδόν 10 εκατ. τόνοι πλαστικών αποβλήτων απορρίπτονται ετησίως που ισοδυναμεί με το 1/3 του παγκόσμιου συνόλου. Μέρος αυτού του πλαστικού που φτάνει στον ωκεανό, διασπάται σε μικροπλαστικά», εξηγεί η καθηγήτρια Σουπακάρν Τζαντάνγκ από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Μηχανικής του Πανεπιστημίου Κιούσου στη Φουκουόκα της Ιαπωνίας (RIAM) και επικεφαλής της έκθεσης, σύμφωνα με δημοσίευση του πανεπιστημιακού ιδρύματος.
Οι Ιάπωνες συνεργάστηκαν με συναδέλφους τους από το Πανεπιστήμιο Τσουλαλόνγκορν της Ταϊλάνδης και ίδρυσαν το Κέντρο Μελετών για την Πλαστική Ρύπανση των Ωκεανών, με επικεφαλής τον καθηγητή Ατσουχίκο Ισόμπε, ο οποίος ηγήθηκε της ομάδας πίσω από την πρόσφατη έρευνα.
Στόχος των ερευνητών ήταν να διαπιστώσουν τον αντίκτυπο των μικροπλαστικών στους κοραλλιογενείς υφάλους και για αυτό το σκοπό εστίασαν σε ένα σημείο του νησιού Σι Τσανγκ στον Κόλπο της Ταϊλάνδης εφαρμόζοντας συγκεκριμένη μέθοδο ερευνών για πρώτη φορά.
Η ειδική τεχνική προβλέπει την αφαίρεση και ταυτοποίηση των μικροπλαστικών από το κάθε στρώμα στα 27 δείγματα που συγκεντρώθηκαν από την περιοχή. Τα σωματίδια που βρέθηκαν συνολικά ήταν 174, με το μέγεθός τους να κυμαίνεται από 101–200 μm, όσο περίπου μία ανθρώπινη τρίχα. Από αυτά, σε ποσοστό 38% βρέθηκαν στην επιφανειακή βλέννα, το 25% στον ιστό και το 37% στον σκελετό. Ανάμεσα στα σωματίδια που εντοπίστηκαν συγκαταλέγονται το νάιλον, το πολυακετυλένιο και το τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο (PET) σε μεγάλα ποσοστά.
Όλα αυτά, οδηγούν τους ειδικούς να πιστεύουν ότι τα κοράλλια μπορούν να λειτουργήσουν σαν ένα μεγάλο θαλάσσιο απορροφητήρα που συγκεντρώνει τα πλαστικά απόβλητα, όπως συμβαίνει με τα δέντρα που εγκλωβίζουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Όπως επισημαίνει το ιαπωνικό πανεπιστήμιο, το ζήτημα του πλαστικού που λείπει από την καταμέτρηση, προβληματίζει τους ειδικούς αλλά πλέον αυτή η μελέτη τους οδηγεί να πιστεύουν ότι τα κοράλλια βρίσκονται πίσω από τα μικροπλαστικά που… αγνοούνται.
«Δεδομένου ότι οι σκελετοί των κοραλλιών παραμένουν άθικτοι αφού πεθάνουν, τα μικροπλαστικά μπορούν ενδεχομένως να διατηρηθούν για εκατοντάδες χρόνια. Όπως συμβαίνει με τα έντομα σε κεχριμπάρι», αναφέρει η Τζαντάνγκ.
Εντούτοις, ο Ισόμπε τονίζει ότι πρέπει να διεξαχθούν περισσότερες και εκτενείς έρευνες σε σειρά από είδη κοραλλιών για να διαπιστωθεί ποιες είναι οι επιπτώσεις για την υγεία τους από τα μικροπλαστικά, όπως και για τις γενικότερες συνέπειες από την παρουσία τους – και γενικότερα από τη θαλάσσια ρύπανση – σε υφάλους και στο θαλάσσιο οικοσύστημα.
