Με ανάρτηση στη σελίδα των οργανωμένων φιλάθλων του Εργοτέλη (Daltons) στο facebook, όπως κάνει συνήθως, ο πρώην πρόεδρος του Εργοτέλη αναφέρθηκε σε όσα διαδραματίστηκαν τις προηγούμενες μέρες και ζήτησε να πέσουν οι τόνοι, δίνοντας οριστικά τέλος στο ενδεχόμενο να καταθέσει στην παρούσα φάση επίσημη πρόταση εξαγοράς της ΠΑΕ.
Μίλησε για όλους και για όλα, προβλέποντας άσχημες μέρες για τον Εργοτέλη, άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο επιστροφής του στο μέλλον και ζήτησε από τους Εργοτελίτες να μη σταματήσουν να ονειρεύονται.
Αναλυτικά η μακροσκελής δήλωση του:
Την τελευταία εβδομάδα γράφτηκαν κι ειπώθηκαν πολλά. Μετά τη ραδιοφωνική συνέντευξη του Γιώργου Τουτζάρη, καθώς και τη μετέπειτα παρέμβαση μου στην εκπομπή, νομίζω ότι ολοκληρώθηκε ο κύκλος των δηλώσεων κι ανακοινώσεων και είναι πλέον καιρός να πέσουν οι τόνοι και το θέμα να τελειώσει.
Μίλησα εγώ ως ενδιαφερόμενος αγοραστής της ΠΑΕ Εργοτέλης, μίλησε η διοίκηση της ΠΑΕ, μίλησε ο “Ερασιτέχνης”, μίλησαν κι οι οργανωμένοι φίλαθλοι της ομάδας.
Φυσικά θα ήταν καλύτερα αν είχαν αποφασίσει να μιλήσουν επιτέλους κυρίως ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Μάγκεντ Σάμι (αντί να στέλνει προσβλητικά κι υβριστικά SMS) αλλά και ο συνχρηματοδότης κι έχων ρόλο-κλειδί Μάνος Σεβαστάκης (του εύχομαι – με αγάπη – να μη μείνει στην ιστορία του Εργοτέλη ως ο άνθρωπος που όσο περισσότερα χρήματα έβαζε τόσο μεγαλύτερο κακό έκανε άθελα του), δυστυχώς όμως γι’ ακόμα μια φορά επέλεξαν τη σιωπή (ας τους κρίνει ο κόσμος όπως κι όλους μας).
Παρόλα αυτά νομίζω ότι ο κόσμος του Εργοτέλη αλλά και γενικότερα όλοι οι φίλαθλοι έχουν πλέον σχηματίσει άποψη για όλους και για όλα.
Χάρηκα που άκουσα τον Γιώργο Τουτζάρη στη ραδιοφωνική του συνέντευξη, σε αντίθεση όσων είχε υποστηρίξει στη γραπτή δήλωση του, ν’ αποκαθιστά την αλήθεια αναφορικά με το πρόσωπο μου, παραδεχόμενος ότι έχω συζητήσει επανειλημμένα με τον Μάγκεντ Σάμι για την αγορά της ΠΑΕ (δεν είχε άλλωστε άλλη επιλογή μετά τη δημοσιοποίηση από μέρους μου σχετικών στοιχείων).
Θα περίμενα βέβαια να μου ζητήσει και συγνώμη για το σοβαρό ψέμα που είπε περί “ανύπαρκτης ιστορίας και κακόγουστου αστείου” αλλά δεν πειράζει, μου αρκεί που αποκατέστησε την αλήθεια. Δυστυχώς βέβαια – κι αυτό ήταν το ζητούμενο – δεν απάντησε επί της ουσίας σε κανένα από τα βασικά ερωτήματα/θέματα που έθεσαν εκτός από εμένα ο Πρόεδρος του “Ερασιτέχνη” Γιώργος Στειακάκης καθώς και οι οργανωμένοι φίλαθλοι:
- Πώς γίνεται ο Μάγκεντ Σάμι να συζητάει κατά καιρούς την πώληση της ΠΑΕ ενώ υποτίθεται ότι δε σκέφτεται καν ν’ αποχωρήσει;
- Ποιο είναι το πλάνο και οι στόχοι του για το μέλλον;
- Πότε θα εμφανιστεί επιτέλους να μιλήσει στον κόσμο του Εργοτέλη;
- Πόσα είναι τα χρέη της ΠΑΕ;
- Πόσο καιρό είναι απλήρωτοι παίκτες, προπονητές κλπ.;
Πιστεύω όμως ότι ακόμα κι έτσι ο κόσμος του Εργοτέλη αλλά και γενικά ο φίλαθλος κόσμος έχει σχηματίσει πλέον άποψη (μερικές φορές ακόμα κι η μη απάντηση οδηγεί σε ξεκάθαρα συμπεράσματα).
Χάρηκα επίσης από τις ανακοινώσεις τόσο του Προέδρου του “Ερασιτέχνη” όσο και των δυο συνδέσμων των οργανωμένων φιλάθλων (το γεγονός – σπάνιο δυστυχώς – της κοινής ανακοίνωση τους με γέμισε συγκίνηση και περηφάνεια ως Εργοτελίτη).
Δεν θα κρύψω ότι περίμενα κάτι περισσότερο, ειδικά από τους φιλάθλους, γνωρίζοντας όμως πρόσωπα και καταστάσεις στο Σύλλογο καθώς και το πως λειτουργούν οι συγκεκριμένοι φίλαθλοι καταλαβαίνω ότι έπρεπε να διατηρήσουν κάποιες ισορροπίες ως συνήθως.
Το μήνυμα πάντως που έπρεπε να περάσει το πέρασαν όλοι οι φορείς του Εργοτέλη και μάλιστα ξεκάθαρα (κι ας “κωφεύουν” ο ιδιοκτήτης κι η διοίκηση της ΠΑΕ). Ελπίζω ο “Ερασιτέχνης”, έχοντας το δικαίωμα ως μέτοχος της ΠΑΕ αλλά και την υποχρέωση ως θεματοφύλακας του Συλλόγου, να μη μείνει μόνο στα λόγια αλλά ν’ απαιτήσει κι εξηγήσεις μ’ επίσημα στοιχεία για την οικονομική κατάσταση της ΠΑΕ (διαφορετικά θα είναι συνυπεύθυνος σε περίπτωση άσχημων εξελίξεων οι οποίες μπορούν να επιφέρουν πολύ δυσάρεστες συνέπειες σ’ όλο το οικοδόμημα του Εργοτέλη).
Ελπίζω επίσης ο κόσμος κι ιδιαίτερα οι οργανωμένοι φίλαθλοι να μη μείνουν ούτε αυτοί μόνο στα λόγια αλλά να εντείνουν την πίεση τους, ώστε να εμφανιστεί επιτέλους και να ξεκαθαρίσει τη θέση του ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ (διαφορετικά θα έχουν κι αυτοί μερίδιο ευθύνης σε οποιαδήποτε άσχημη εξέλιξη).
Κυρίως είμαι πολύ χαρούμενος και συγκινημένος, περήφανος θα έλεγα, για τη στήριξη κι αγάπη που γι’ ακόμα μια φορά μου έδειξε ο κόσμος του Εργοτέλη στο σύνολο του (από τους απλούς φιλάθλους μέχρι επώνυμους και σημαντικούς παράγοντες). Με χαροποίησε επίσης η αντίδραση μερικών αντιπάλων μας, εντός κι εκτός Ηρακλείου, οι οποίοι έδειξαν γι’ ακόμα μια φορά πόσο “φοβούνται” τον Εργοτέλη του Γιώργου Βρέντζου.
Η αντίδραση του Μάγκεντ Σάμι, όπως κι οι δηλώσεις του Γιώργου Τουτζάρη, προφανώς δεν μου αφήνουν περιθώρια να καταθέσω επίσημη πρόταση για την αγορά της ΠΑΕ, όπως σκόπευα να κάνω μέχρι το τέλος του μήνα σε απευθείας επικοινωνία με τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ (όπως έκανα τις προηγούμενες 3 φορές).
Το ενδιαφέρον μου όμως, όπως και η οικονομική δυνατότητα (κυρίως μέσω των χρηματοδοτών μου όπως έχω ήδη αναφέρει), εξακολουθούν να υπάρχουν και καλώς εχόντων των πραγμάτων θα υπάρχουν και στο μέλλον, αρκεί τα οικονομικά μεγέθη της ΠΑΕ να μη συνεχίσουν να ολισθαίνουν θεαματικά και η ομάδα να παραμείνει στην οποιαδήποτε 2η τη τάξει κατηγορία.
Βάσει των παραπάνω δυο προϋποθέσεων, η θέση εμένα και των χρηματοδοτών μου είναι ξεκάθαρη: αγοράζουμε την ΠΑΕ ανά πάσα στιγμή αναλαμβάνοντας όλα τα χρέη αλλά χωρίς να πληρώσουμε στον ιδιοκτήτη έστω κι ένα ευρώ. Τα (πολλά) χρήματα που θα επενδύσουμε θα είναι για να κάνουμε τον Εργοτέλη (ΠΑΕ και “Ερασιτέχνη”) όπως ονειρευόμαστε σ’ όλα τα επίπεδα κι όχι για να γεμίσουμε ξανά τις τσέπες του Μάγκεντ Σάμι μετά την αποτυχημένη επένδυση του. Ας βρει τους “σημαντικούς” ανθρώπους στους οποίους θα πουλήσει και μάλιστα διπλασιάζοντας το κεφάλαιο του αν το αποφασίσει, όπως στοχεύει βάσει της ανακοίνωσης του Γιώργου Τουτζάρη. Είναι βέβαια ξεκάθαρο από τις πράξεις (και μη πράξεις) του ότι έχει ήδη αποφασίσει ν’ αποχωρήσει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι προς το παρόν “καίγεται”, αλλά φυσικά δεν πρόκειται να το παραδεχτεί δημοσίως (όπως ουσιαστικά το έχει παραδεχτεί σ’ εμένα επανειλημμένα με τελευταία φορά πέρυσι το καλοκαίρι). Το πρόβλημα είναι τα χρήματα που ζητάει και τίποτα άλλο.
Εύχομαι, ειλικρινά, στον Μάγκεντ Σάμι και στους ανθρώπους του, ανεξάρτητα από την προσωπική μας σχέση, να επιτύχουν τελικά. Ο Εργοτέλης άλλωστε πρέπει να είναι υπεράνω προσώπων και το συμφέρον του πάνω απ’ όλους κι όλα. Είμαι ο τελευταίος που θέλει να ξαναδεί τον Εργοτέλη στο χείλος του γκρεμού, όχι μόνο γιατί τον αγαπάω – αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς – αλλά κι επειδή δε θέλω να πάνε στράφι τελικά οι κόποι και τα χρήματα που ξόδεψα επί προεδρίας μου. Επιπλέον, όπως ήδη ανέφερα, απαραίτητη προϋπόθεση για να επιστρέψω είναι η ομάδα να βρίσκεται σε τουλάχιστον ανεκτή και διαχειρίσιμη αγωνιστικά και μη κατάσταση.
Φοβάμαι όμως ότι έρχονται άσχημες μέρες για τον Εργοτέλη. Μακάρι να πέσω έξω, το λέω μέσα απ’ την καρδιά μου, αλλά δεν νομίζω ότι θα συμβεί. Την τελευταία φορά που ήμουν τόσο κατηγορηματικός ήταν το καλοκαίρι του 2015, μετά την απόφαση ν’ αγωνιστούμε στη Β’ Εθνική, και θυμάστε τι ακολούθησε. Εύχομαι, μ’ όλη μου την καρδιά, να κάνω λάθος.
Ο Εργοτέλης είναι για μένα, “δυστυχώς” και “κακώς”, το πιο σημαντικό πράγμα μετά την οικογένεια μου. Το Μαρτινέγκο είναι το 2ο σπίτι μου κι οι Εργοτελίτες “αδέρφια” μου. Παρά το όνειρο μου να επιστρέψω και να πάμε όλοι μαζί τον Εργοτέλη μας πολύ ψηλά, υπάρχουν στιγμές που εύχομαι να μη χρειαστεί να επιστρέψω, πολύ απλά γιατί αυτό θα σημαίνει ότι τα πράγματα πηγαίνουν καλά. Πολύ φοβάμαι όμως ότι, αργά ή γρήγορα, πάλι εγώ θα κληθώ να βγάλω τα κάστανα απ’ τη φωτιά. Ελπίζω τουλάχιστον να μην είναι πολύ αργά…
Καλό καλοκαίρι!
ΥΓ. Αδέρφια Εργοτελίτες, ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΕ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΤΕ…
