Κι αν σου έπεσαν πολλά και μαζεμένα και νιώθεις να σε βαραίνουν στο μέσα της ψυχής, αν βλέπεις ότι τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα ήθελες ή όπως ευχόσουν, πέρα από την όποια στήριξη που μπορείς να γυρέψεις από φίλους μπιστικούς και συγγενείς ή ειδικούς επιστήμονες που θα συντρέξουν στην αναδιάταξη σου, υπάρχει και κάτι ακόμα πιο απλό που κι αυτό δύναται να συμβάλλει τα μέγιστα για τη βελτίωση της κατάστασης και την αλλαγή της στενάχωρης εικόνας που σε διακατέχει για τον κόσμο.
Ίσως δεν πάει το μυαλό σου και δεν το σπουδαιολογείς ή δεν το θεωρείς τόσο σημαντικό όσο χρειάζεται, επηρεασμένος από την κατήφεια και τη θλίψη. Όμως είναι πέρα για πέρα ευεργετικό και μπορεί να αναμετρηθεί στα ίσα με την πίκρα και την απογοήτευση που σου προκάλεσαν γεγονότα και άνθρωποι. Τι κι αν αισθάνεσαι πληγωμένος ή προδομένος, τι κι αν δεν θέλεις ή δεν δέχεσαι πολλά πολλά με τους έξω… οφείλεις στον εαυτό σου να προσπαθήσεις. Γι’ αυτό ξεκίνα δειλά δειλά με τη βασική υποστήριξη αυτοβοήθειας που προσφέρεται απλόχερα.
Φίλε μου, βγες στο μπαλκόνι κι αν δεν έχεις μπαλκόνι βγες στην αυλή ή τον κήπο και κοιτά τριγύρω μέχρι εκεί που φτάνει το οπτικό σου πεδίο… μέχρι εκεί που αντέχεις. Άλλος θα αντικρύσει θάλασσα, άλλος ελεύθερη φύση και κτήματα, άλλος κατοικίες υψωμένες ή χαμόσπιτα, άλλος κεντρικούς δρόμους με αυτοκίνητα σε διαρκή κίνηση και άλλος πεζόδρομους με τους περαστικούς να πηγαίνουν πέρα δώθε σε συνεχή ροή και κυκλοφορία.
Έτσι, χωρίς να το καταλάβεις το κλειστό μάτι ξαφνικά θα ανοίξει και το μελαγχολικό βλέμμα θα φωτίσει κάπως και θα πάψει ως ένα βαθμό να είναι μελαγχολικό. Ναι, ξέρω στην αρχή θα είναι δύσκολο αλλά μετά θα συνηθίσεις, κι ενώ την πρώτη φορά η έξοδος σου θα κρατήσει ελάχιστα λεπτά, η δεύτερη θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια και η τρίτη ακόμα περισσότερο. Κάθε μέρα θα προστίθεται επιπλέον χρόνος σε αυτή σου την επαφή με τον έξω κόσμο και κάθε μέρα θα δημιουργείς καινούριες παραστάσεις και νέο αφήγημα. Και η ψυχή σου θα γεμίσει αβίαστα και ανεμπόδιστα με χρώματα κι αρώματα που αναβλύζουν ελευθερία και αισιοδοξία.
Πραγματικά, αξίζει να το δοκιμάσεις και να αφεθείς να ταξιδέψεις μαζί όλα εκείνα που περνούν από μπροστά σου την ώρα της γενναίας εξόρμησης στο μπαλκόνι με την όμορφη θέα, γιατί όλα τα μπαλκόνια έχουν όμορφη θέα, αρκεί να καταφέρουμε να την εντοπίσουμε με ορθάνοικτη τη ματιά μας. Να γίνεις συμμέτοχος στην ενέργεια του περιβάλλοντος που αντικρίζεις, είτε είναι το κύμα της θάλασσας είτε το κομφούζιο των αυτοκινήτων ή το πλήθος των ανθρώπων που η περπατησιά τους και μόνο φανερώνει μια ολόκληρη ιστορία.
Όλα αυτά, ξεδιπλώνονται και απλώνονται μπροστά σου και σε καλούν να λάβεις μέρος στη δράση και την αλληλεπίδραση ως ενεργός παρατηρητής όχι για να γεμίσεις με περίσσιο άγχος και αγωνίες αλλά για να ξεφύγεις από την αδράνεια και το σκοτάδι και να αντιληφθείς ότι δεν σταμάτησε να υπάρχει ο κόσμος όπως νόμιζες μέσα στην απέραντη θλίψη σου, ο κόσμος υπάρχει και είναι ζωντανός, όπως ζωντανός είσαι και εσύ. Κι όσο είσαι ζωντανός μην αποδεχτείς να χάσεις τις ελπίδες σου, την πίστη και το θάρρος σου.
Βεβαίως ως άνθρωποι δεν είμαστε παντοδύναμοι και θα υπάρξουν στιγμές που θα φανούμε ευάλωτοι και αδύναμοι. Αυτές τις στιγμές λοιπόν, πέρα από την όποια συμπαράσταση, στήριξη και βοήθεια λάβουμε από ειδικούς και μη… δεν χάνουμε κάτι αν βγούμε λιγάκι στο μπαλκόνι μας, σαν το φυτό της γλάστρας ένα πράγμα που αναζητά το φως του ήλιου για να παραμείνει όρθιο και ζωηρό. Έτσι κι εσύ, μην διστάσεις να πάρεις ανάσες οξυγόνου και να αναζητήσεις αυτό το πολύτιμο και υπέρλαμπρο φως, το φως της ζωής.
