Τρεις γυναίκες με μεγάλα φορέματα, κορσέδες, δαντέλες και μάσκες στο πρόσωπο περπατούν με φόντο τα κανάλια. Είναι η πρώτη εικόνα που συγκρατώ από την άφιξη μου στην Βενετία. Λες και έχουν ξεπηδήσει από ταινία εποχής, πρόσχαρες και αναγεννησιακές, μοιάζουν απολύτως εναρμονισμένες με την αρχιτεκτονική του τοπίου. Είναι η στιγμή που καταλαβαίνω ότι δεν χρειάζεται να αναρωτιέμαι σε ποιο ακριβώς σημείο διεξάγεται το βενετσιάνικο καρναβάλι. Είμαι ήδη εκεί. Σε όλους τους δρόμους και τα κανάλια που φιλοξενούν τις Μαρκεσίες, τους Καζανόβες κι όλους όσοι έχουν την προθυμία να ντυθούν με τα μεγαλοπρεπή κοστούμια και τις βενετσιάνικες μάσκες, μετατρέποντας την πόλη σε ένα μοναδικό tableau vivant.
Άφιξη στη Βενετία
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο Μάρκο Πόλο νωρίς το πρωί της Παρασκευής, η πρωινή υγρασία είχε δημιουργήσει ένα ελαφρώς ομιχλώδες τοπίο, το οποίο γρήγορα διαδέχτηκε ηλιοφάνεια. Πήραμε το λεωφορείο Line 5 προς το Piazzale Roma και από εκεί το βαπορέτο, μία βάρκα που λειτουργεί σαν θαλάσσιο λεωφορείο και διασχίζει το Μεγάλο Κανάλι, προσφέροντας εύκολες και σαφώς οικονομικότερες από τα θαλάσσια ταξί και τις γόνδολες μετακινήσεις. Η κάρτα City Pass διάρκειας 2 ημερών κοστίζει 48 ευρώ και επιτρέπει απεριόριστη χρήση λεωφορείων και βαπορέτων. Είσοδος με εισιτήριο στην Βενετία για την ώρα δεν υπάρχει, αλλά αναμένεται το επόμενο διάστημα. Το Google Maps θα φανεί σύμμαχός σας όταν χαθείτε στα στενά, όμως δεν είναι πάντα ενημερωμένο για τα δρομολόγια των πλοιαρίων, οπότε έχετε κατά νου πως στις αποβάθρες θα βρείτε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.
Η Γέφυρα Ριάλτο μαζί με την πλατεία Αγίου Μάρκου συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο πλήθος τουριστών. Χάρη σε μια προσφορά της τελευταίας στιγμής βρήκαμε κατάλυμα ανάμεσα στα δύο τουριστικά αξιοθέατα σε αρκετά κεντρικό σημείο. Αυτή η χαρακτηριστική μυρωδιά που θυμίζει κάτι ανάμεσα σε μούχλα και κλεισούρα, για την οποία μας είχαν μιλήσει όσοι είχαν επισκεφθεί πριν από εμάς τη Βενετία, είναι αισθητή με το που μπαίνουμε στο ισόγειο του καταλύματος. Όσο όμως ανεβαίνουμε τους ορόφους για το δωμάτιό μας, έχει απομακρυνθεί. Αφήνουμε τις βαλίτσες και βγαίνουμε να ανακαλύψουμε τη Βενετία για πρώτη φορά.
Οι πρώτες ώρες
Είναι Παρασκευή και ακόμα η Βενετία δεν είναι ασφυκτικά γεμάτη, καταφέρνουμε λοιπόν να δούμε τα τουριστικά σημεία της χωρίς ουρές και αναμονές. Πρώτη στάση, η πλατεία του Αγίου Μάρκου, ο ζωντανός πυρήνας της πόλης. Το καρναβάλι της Βενετίας έχει τις ρίζες του στον 11ο αιώνα, με τις μάσκες να εξασφαλίζουν και να συμβολίζουν την ανωνυμία και την απελευθέρωση από τις κοινωνικές διακρίσεις.
Μετά από μια επίσκεψη στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, επισκεφτήκαμε το ιστορικό Caffè Florian, που λειτουργεί από το 1720 και είναι το παλαιότερο καφέ της Iταλίας. Οι βελούδινες καρέκλες, οι καθρέφτες, το ταβάνι και το πάτωμά του αντανακλούν την αίγλη περασμένων αιώνων.
Επόμενη στάση μας, το φημισμένο βιβλιοπωλείο Libreria Acqua Alta. Εκεί θα συναντήσει κανείς μία μεγάλη ουρά στην είσοδο για να μπει και να δει τις «σκάλες» από παλιά βιβλία. Όμως αυτό που πραγματικά αξίζει είναι οι επιλογές σε βιβλία.
Βγαίνοντας, το βλέμμα στέκεται ακριβώς δίπλα —πίσω από τη βιτρίνα ένας άνδρας φτιάχνει μια βενετσιάνικη μάσκα. Στο μικρό εργαστήριο κατασκευής βενετσιάνικων μασκών οι ιδιοκτήτες δουλεύουν μπροστά στα μάτια σου, χρησιμοποιώντας παραδοσιακές τεχνικές. Παρότι εξερευνήσαμε πολλά καταστήματα, όπως και το ιστορικό Ca ‘Macana όπου μπορεί κανείς να φτιάξει και την δική του μάσκα, επιστρέψαμε σε αυτό για να αγοράσουμε. Αυθεντικές μάσκες μπορεί να βρει κανείς από περίπου 40 ευρώ, αλλά επειδή κυκλοφορούν και πολλές πλαστικές, θα πρέπει να δώσετε προσοχή στις λεπτομέρειες. Επίσης αν θελήσετε να ντυθείτε με παραδοσιακά κοστούμια, μπορείτε να νοικιάσετε στολή και να περιπλανηθείτε στους δρόμους της πόλης. Όπως επίσης και να αναζητήσετε κάποιο θεματικό gala.
Μετά από μία στάση για spaghetti alle vongole, είπαμε να εκμεταλλευτούμε την έλλειψη συνωστισμού και να δοκιμάσουμε την εμπειρία της γόνδολας. Το κόστος ήταν στα 90 ευρώ για μισή ώρα. Αν και ακριβό, η εμπειρία του να βλέπεις τη Βενετία από το νερό, χαράσσεται στην καρδιά.
Το βράδυ καταλήξαμε στο Vino Vero, ένα μικρό μπαρ με κρασί και σνακ, που όταν ο καιρός το επιτρέπει βγάζει τραπεζάκια πάνω στο κανάλι. Οι Ιταλοί χαλαροί, με το ποτήρι στο χέρι, απολάμβαναν τη νυχτερινή ατμόσφαιρα, ενώ οι αναγεννησιακές στολές των περαστικών έδιναν μια θεατρικότητα στη στιγμή.
Επίσκεψη στο Μουράνο
Το επόμενο πρωί, Σάββατο πια, τα ίδια σημεία της πόλης είχαν μεταμορφωθεί από νωρίς. Στους δρόμους είχαν τοποθετηθεί κιγκλιδώματα, για να χωρίζουν την ροή του κόσμου σε άνοδο και κάθοδο στα στενά. Καραμπινιέροι προσπαθούσαν να λένε στους τουρίστες να προχωρούν και να μην στέκονται για φωτογραφίες δημιουργώντας καθυστερήσεις. Όλοι βαδίζαμε σημειωτόν.
Αφού είχαμε δει κάποια βασικά αξιοθέατα της Βενετίας, αποφασίσαμε να πάμε με το βαπορέτο απέναντι στο Μουράνο. Το νησί, που έγινε διάσημο από τον 13ο αιώνα για τα τεχνουργήματα από φυσητό γυαλί που κατασκευάζονται εδώ, μας πρόσφερε λίγες στιγμές ηρεμίας. Ήταν μάλιστα και η αρχική μας επιλογή για διαμονή, αφού απέχει μόλις μισή ώρα από τη Βενετία. Όσο γεμάτη ήταν η πόλη, τόσο άδειο και ήρεμο ήταν το Μουράνο. Επισκεφθήκαμε ένα από τα εργαστήρια και παρακολουθήσαμε μια τεχνίτρια να μορφοποιεί το γυαλί μέσα από τη φλόγα, μια παράδοση που παραμένει ζωντανή εδώ και αιώνες. Έπειτα έπρεπε να αποφασίσουμε αν θα επισκεφτούμε και το Μπουράνο, το πολύχρωμο νησί απέναντι, όμως τελικά αποφασίσαμε να το αφήσουμε για την επόμενη φορά.
Το Βενετσιάνικο καρναβάλι
Επιστρέφοντας στη Βενετία, ψάξαμε τρόπο να αποφύγουμε να στριμωχτούμε στη Γέφυρα Ριάλτο, που ήταν αποπνικτικά γεμάτη, ώστε να δούμε την περίφημη «Γιορτή των Μαρίας», μια πομπή με τις ομορφότερες κοπέλες της πόλης που ξεκινούσε από τη Santa Sofia, και με γόνδολες διέσχιζε το Μεγάλο Κανάλι και κατέληγε στην πλατεία του Αγίου Μάρκου.
Χάρη στη συμβουλή μίας σερβιτόρας, καταλήξαμε στην προβλήτα del Remer, όπου απολαύσαμε τη θέα με ένα Aperol Spritz στο χέρι που είχαμε προμηθευτεί από ένα μπαρ λίγο νωρίτερα. Μακριά από την πολυκοσμία, ανάμεσα σε Ιταλούς, επί μία ώρα αναμέναμε την πομπή που δεν ήρθε ποτέ. Ρωτώντας έναν περαστικό γονδολιέρη ενημερωθήκαμε ότι είχαν περάσει νωρίτερα και έτσι φύγαμε. Όχι απογοητευμένοι, αφού ήδη η Βενετία μάς είχε από την πρώτη στιγμή αποζημιώσει με την ομορφιά και το καρναβάλι της. Για την υπόλοιπη βραδιά περιπλανηθήκαμε στους δρόμους, φορώντας τις δικές μας μάσκες, ζώντας τη δική μας ανωνυμία.
Φεύγοντας την επόμενη ημέρα το πρωί σκεφτόμουν ότι η Βενετία στο καρναβάλι είναι μια πόλη δύο όψεων: η μαγική, παραμυθένια πλευρά της, με την αναγεννησιακή φινέτσα και τα εντυπωσιακά κοστούμια, και η χαοτική, ασφυκτική πλευρά, όπου οι δρόμοι πλημμυρίζουν από τουρίστες και επικρατεί το αδιαχώρητο. Η Βενετία στο καρναβάλι είναι η καλύτερη αλλά και η χειρότερη εκδοχή του εαυτού της.
