Σε αυτόν εδώ τον τόπο τα τελευταία 13 χρόνια λίγες φορές μας δίνεται η ευκαιρία να γελάσει το χειλάκι μας. Οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση, πανδημία, ενεργειακό ζήτημα και εσχάτως ένας καταστροφικός πόλεμος στη γειτονιά μας μας στερούν την όποια αισιοδοξία μπορεί να έχουμε όταν τελειώνει η μια δοκιμασία, γιατί αμέσως ξεκινά μια καινούρια απρόβλεπτα πάλι αποτελέσματα. Και φυσικά η ψυχολογία πέφτει στο ναδίρ και στα τάρταρα, αφού και ως λαός είμαστε επιρρεπείς στην υπερβολή και στο «άσπρο-μαύρο». Μια κατάσταση που δεν μας αρκεί το πραγματικό ή καβαφικό φως για να μας βγάλει από τη μιζέρια μας και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις είτε ως κοινωνικά υποκείμενα είτε ως μεμονωμένα άτομα.
Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν κάποιες λίγες σταθερές που μας κράτησαν όρθιους και στις επάλξεις. Μια από αυτές ήταν ο κλάδος του τουρισμού, ο οποίος και στα χρόνια της πανδημίας ακόμη, όταν τα υγειονομικά πρωτόκολλα δυσχέραιναν έως σε κάποιες περιπτώσεις απαγόρευσαν τις μετακινήσεις και τις διαμονές, μπόρεσε και λειτούργησε. Και όχι μόνον αυτό, αλλά λόγω του υψηλού επιπέδου επαγγελματισμού που έπρεπε τηρηθεί η Κρήτη και η Ελλάδα ανταποκρίθηκαν στη φήμη τους και στον χαρακτηρισμό του τουρισμού -έκφραση που καλό είναι να μην χρησιμοποιείται ανέξοδα- ως η «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας. Που χωρίς τη συνεισφορά του στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας τα πράγματα θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολα τόσο στη διαβίωση όσο και τον κρατικό δανεισμό από το εξωτερικό.
Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, το «πανηγυράκι» στο αεροδρόμιο «Νίκος Καζαντζάκης» στο Ηράκλειο Κρήτης με την ονοματοδοσία του πρώτου για φέτος αφιχθέντος αεροπλάνου της εταιρείας TUI σε «Ηράκλειο» και την επίσημη κήρυξης της τουριστικής σεζόν, όχι μόνο έχει μια συμβολική διάσταση, αλλά είναι και ψυχικά επωφελές. Όταν το τελευταίο διάστημα για τα μόνα αεροπλάνα που ακούμε είναι αυτά που βομβαρδίζουν αμάχους στην Ουκρανία ή μεταφέρουν με «αερογέφυρες» ανθρωπιστική βοήθεια, η προσγείωση ενός επιβατηγού αεροσκάφους που μεταφέρει επισκέπτες, όπως και να το κάνουμε μας αλλάζει τη διάθεση. Κι εδώ δεν χωρούν πολιτικοί διαξιφισμοί. Πολιτεία, κόμματα και θεσμοί οφείλουν να σταθούν δίπλα στον τουρισμό που για μια και πλέον δεκαετία έδωσε επιτυχώς μια δύσκολη μάχη «χαρακωμάτων», αναλογιζόμενοι τον ανταγωνισμό που υφιστάμεθα στη Μεσόγειο συνολικά.
Πίσω όμως από τις επιτυχίες υπάρχουν οι άνθρωποι και ο μόχθος τους είτε στο επίπεδο σχεδιασμού και ηγεσίας είτε στο επίπεδο της άριστης υλοποίησης. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν που έχουν ονοματεπώνυμο, έχουν καταφέρει τουλάχιστον στην Κρήτη αλλά και σε όλη την Ελλάδα, να προσθέτουν κάθε χρόνο κι ένα λιθαράκι, μικρό ή μεγάλο. Όσοι μάλιστα αντιλαμβάνονται το τουριστικό προϊόν ως εθνικό, έχουν καταφέρει σε ένα δυστοπικό για την εργασία περιβάλλον να μεταδώσουν την αντίληψη ότι ο τουρισμός δεν είναι «εποχιακό φρούτο», αλλά ο μεγάλος μπαξές που όταν φυτεύεις τους καλύτερους «σπόρους» έχει και τα πιο «γευστικά» αποτελέσματα, με τα «ζιζάνια» να μην αντέχουν και να μην μπορούν να προσβάλλουν την υγιή του ανάπτυξη.
Καλή μας σεζόν, λοιπόν, με την εμπειρία του χθες, την αριστεία του σήμερα και το βλέμμα στο αύριο!