Σε μια ασυνήθιστη και ενδιαφέρουσα περίπτωση, ο Ian Clifford, υπάλληλος του τεχνολογικού κολοσσού IBM, βρέθηκε σε δικαστική διαμάχη με τον εργοδότη του, αφού βρισκόταν σε αναρρωτική άδεια για 15 χρόνια.
Ο κ. Clifford τέθηκε για πρώτη φορά σε αναρρωτική άδεια τον Σεπτέμβριο του 2008 και διατήρησε αυτή την κατάσταση μέχρι το 2013, όταν υπέβαλε παράπονο για τη μη λήψη αύξησης του μισθού του τα τελευταία πέντε χρόνια. Σε απάντηση, η IBM και ο Clifford κατέληξαν σε μια «συμβιβαστική συμφωνία» που τον ενέταξε στο πρόγραμμα αναπηρίας της εταιρείας, εξασφαλίζοντας την εργασιακή του ασφάλεια χωρίς την υποχρέωση να εργάζεται.
Σύμφωνα με τους όρους του εν λόγω σχεδίου, είχε δικαίωμα να λάβει τα τρία τέταρτα των συμφωνημένων αποδοχών του, με αποτέλεσμα την ετήσια καταβολή 60.000€. Η ρύθμιση αυτή επρόκειτο να συνεχιστεί μέχρι τη συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας του, με εκτιμώμενη συνολική πληρωμή περίπου δύο εκατομμυρίου ευρώ.
Παρά το σημαντικό αυτό οικονομικό όφελος, ο Clifford αποφάσισε να κινηθεί νομικά κατά της IBM τον Φεβρουάριο του 2022, ισχυριζόμενος ότι υφίσταται διακρίσεις λόγω αναπηρίας και επαναλαμβάνοντας το παράπονό του για την έλλειψη αυξήσεων του μισθού του από το 2013. Υποστήριξε ότι οι σταθερές πληρωμές θα έχαναν την αξία τους λόγω του υψηλού πληθωρισμού, υποστηρίζοντας ότι το σχέδιο δεν παρείχε την επιδιωκόμενη ασφάλεια στους εργαζόμενους με αναπηρία.
Ωστόσο, το δικαστήριο στο Ρέντινγκ απέρριψε τους ισχυρισμούς του Clifford. Ο δικαστής Paul Housego εξήγησε ότι το σχέδιο είχε σχεδιαστεί προς όφελος των εργαζομένων με αναπηρία και ότι η απουσία αυξήσεων του μισθού δεν συνιστούσε διάκριση λόγω αναπηρίας. Τόνισε ότι, ακόμη και αν η αξία της ετήσιας πληρωμής μειωνόταν με την πάροδο των ετών, παρέμενε ένα πολύ σημαντικό όφελος.
