Όποιος παρακολούθησε την Τρίτη 24 Νοεμβρίου το ρεπορτάζ της Τηλεόρασης CRETA για την κατάσταση της αλιείας στην Κρήτη μόνον απογοητευμένος ή εξοργισμένος ή και τα δύο μαζί μπορεί να είναι. Η κραυγή αγωνίας που εξέπεμψε ένα νέο παλικάρι μπαλώνοντας τα δίχτυα στο καΐκι του, πέρα από τη συναισθηματική φόρτιση που εξέπεμπε, αποτύπωνε με τον πιο δραματικό τρόπο τους όρους και τις συνθήκες με τους οποίους δουλεύουν αυτοί οι συμπολίτες μας. Και όχι μόνον αυτό, αλλά τόνισε και επανέλαβε στην κάμερα ότι συνάδελφοί του και φίλοι του στην ίδια ηλικία αναγκάζονται να παρατήσουν την ασχολία που αγαπάνε και να δουλέψουν σε εξίσου βαριές δουλειές, όπως η οικοδομή κοκ.
Το ρεπορτάζ επικεντρωνόταν και στη ζημιά που κάνουν οι ερασιτέχνες ψαράδες στους επαγγελματίες, στις συνέπειες της πανδημίας και σε συνδυασμό με όλα αυτά της έλλειψης ψαριών στη Μεσόγειο, κάτι που δεν αποτελεί καινοφανές φαινόμενο. Μάλιστα, ο νεαρός ψαράς και οι συνάδελφοί του μιλούσαν για δύο(!) μεροκάματα τον μήνα, που ακόμη και καθ’ υπερβολή να ειπώθηκε, καταλαβαίνουμε ότι οι άνθρωποι ζουν στα όρια, αν όχι κάτω, της επιβίωσης. Ελπίζουμε ότι με αυτά που γράφουμε δεν θα χαρακτηριστούμε λαϊκιστές, γιατί όπως έχουμε ξαναγράψει και για τους αγροτο-κτηνοτρόφους του νησιού, κάποιες εξαιρέσεις δεν μπορούν να στιγματίζουν κλάδους και ειδικά στην περίπτωση που δεν δηλώνεται και έκταση γης ή αριθμός ζώων.
Και προς επίρρωση των λεγομένων μας σε έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν) της 9ης Ιουνίου 2021 με ερωτήσεις και απαντήσεις, όπου σύμφωνα με το έγγραφο ενώ το 2020 ο αλιευτικός στόλος παρέμεινε κερδοφόρος «παρατηρούνται, μεγάλες διαφορές ως προς τις επιδόσεις μεταξύ κατηγοριών στόλου και αλιευτικών περιοχών». Δηλαδή, «τα τμήματα του στόλου που δραστηριοποιούνται στον Ατλαντικό Ωκεανό και στη Βόρεια Θάλασσα καταγράφουν υψηλές οικονομικές επιδόσεις από εκείνα που δραστηριοποιούνται στη Βαλτική Θάλασσα και στη Μεσόγειο Θάλασσα, όπου πολλά αποθέματα εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν ζητήματα υπεραλίευσης ή υπερεκμετάλλευσης», που πλήττουν κυρίως τους επαγγελματίες ψαράδες.
Στο ερώτημα για το πως επηρέασε η πανδημία την αλιεία η Κομισιόν είναι σαφής: «Η έξαρση της νόσου COVID-19 καθώς και η επακόλουθη μείωση της ζήτησης και οι διαταραχές στην αλυσίδα εφοδιασμού ανέκοψαν τις θετικές τάσεις που είχαν παρατηρηθεί τα τελευταία έτη». Και προσθέτει «Σύμφωνα με εκτιμήσεις, οι οικονομικές επιδόσεις των στόλων της ΕΕ σημείωσαν κάμψη το 2020, με μείωση της αξίας εκφορτώσεων κατά 17%, της απασχόλησης κατά 19% και των καθαρών κερδών κατά 29% σε σύγκριση με το 2019». Και εμείς να συμπληρώσουμε κάτι που αναφέρεται στην έκθεση, ότι μιλάμε για μια χρονιά που η τιμή των καυσίμων ήταν σε χαμηλά επίπεδα σε σύγκριση με αυτό που βιώνουμε το 2021.
Επαναφέροντας και το ζήτημα ων επιδοτήσεων που εξαρτάται από τα ημερολόγια σκαφών που τα μεγάλα έχουν και τα μικρότερα δεν διαθέτουν, που κάπως έχει δρομολογηθεί, εμείς οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι οι επαγγελματίες αλιείς δεν ζητάνε βοήθεια για να κάθονται. Μπαλώνουν κάθε μέρα τα τρύπια δίχτυα τους που τα χτυπούν και οι φώκιες και μεγαλύτερα ψάρια -εδώ δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τη φύση- και σκυλοπνίγονται για μεροκάματα πείνας. Η αλιεία μας μέχρι πρότινος στελεχωνόταν και από οικονομικούς μετανάστες, κυρίως από την Αίγυπτο, και σήμερα βρίσκεται να πνέει τα λοίσθια. Είναι καθήκον όλων μας να συμβάλουμε στη διάσωση ενός από τα αρχαιότερα επαγγέλματα της ελληνικής και κρητικής θαλάσσιας επικράτειας…